تنبيهه
مون زندگيءَ ۾ ست ڀيرا پنهنجي نفس کي حقير سمجهيو ۽ هن کي تنبيهه ڪئي!
1- سڀ کان پهريائين انهي وقت جڏهن مان عظمت ۽ اقتدار خاطر اميريءَ ۽ رياست جو لباس اوڍي مجبور ۽ بيوس انسانن جي مجبوريءَ ۽ لاچاريءَ مان فائدي حاصل ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي.
2- ٻيو ڀيرو ان وقت جڏهن مان پنهنجن مخلص دوستن جي اڳيان بهانا بڻائي، پنهنجي صفائي پيش ڪئي ۽ انهن کي پنهنجي مڪاريءَ ۽ عياريءَ سان گمراهه ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي.
3- ٽيون ڀيرو ان وقت جڏهن مون کي سکن ۽ ڏکن مان ڪنهن هڪ کي چونڊڻ جو اختيار ڏنو ويو تڏهن مون ڏکن جي ڀيٽ ۾ سکن کي ترجيح ڏني.
4- چوٿون ڀيرو انهي وقت جڏهن مون ڪو گناهه جو ڪم ڪيو ۽ اهو چئي پاڻ کي تسلي ڏنم ته آخر ٻيا به ته ساڳيءَ طرح گناهه ڪن ٿا.
5- پنجون ڀيرو ان وقت جڏهن مون پنهنجي ڪمزوريءَ ۽ خوف جي ڪري انهيءَ مصيبت کي برداشت ڪيو، جيڪا مون تي نازل ٿي، پر مون اها دعويٰ ڪئي ته اهڙيءَ طرح مان طاقت ۽ ڏاڍ جي مقابلي ۾ صبر ۽ استقامت جو بيمثال مظاهرو ڪري رهيو آهيان.
6- ڇهون ڀيرو ان وقت منهنجو نفس مون کي حقير محسوس ٿيو ۽ مون ان کي تنبيهه ڪئي جڏهن مون پنهنجا ڪپڙا وڪڙي ويڙهي ۽ مٿي کڻي ڇڏيا ته جيئن منهنجو پلئه زندگيءَ جي گپ سان آلو نه ٿي پوي.
7- ستون ڀيرو انهيءَ وقت جڏهن مان دعا پڙهڻ لاءِ اٿي بيٺم ۽ انهيءَ کي پنهنجي مدح و ثنا ۽ فضيلت سمجهيم.
•