پيار جي ورهاست
مون کي خبر هئي ته احسان جي گهر اهو گوڙ ۽ شور، هل ۽ هنگامو، فيصلا ۽ نياءَ ڇا جا هئا، پندرهن ڏينهن اڳ احسان ٻي شادي ڪئي هئي جيئن اها خبر هتي پئي ته جهڳڙا فساد شروع ٿي چڪا هئا، ڏينهن رات فيصلا پئي ٿيا، احسان جو گلو ويهي رهيو هو، ڳالهائڻ جو آواز نه پئي نڪتس.
احسان ۽ آءُ هڪ ئي آفيس ۾ هئاسين، گڏ جوائن ڪيو هوسين، سو اسان جي دوستي آفيس جي پهرين ڏينهن کان آهي، انهي حساب سان اڄ تائين هڪٻئي جا عزيز ترين دوست آهيون.
نوڪري مليم ته ڪجهه سالن بعد شادي ڪيم ۽ پنهنجي لاءِ گهر پئي ڳوليم ته احسان پنهنجي پاڙي ۾ مون کي مسواڙ تي جاءِ وٺي ڏني، احسان ۽ هن جا ڀائر سڀ انهي گهٽي ۾ الڳ الڳ جاين ۾ رهندا هئا، ۽ منهنجي احسان جي ڪري سڀني سان دعا سلام ٿي، منهنجي زال کي به سڀ تمام گهڻي عزت ڏيندا هئا، ڏسندي ڏسندي مون کي اهو محسوس نه ٿيو ته اسان اڪيلا زال مڙس ڪٿي رهيا پيا آهيون، مائٽن وارو ماحول ٿي ويو هو، ڪجهه سالن بعد احسان به شادي ڪئي، هن هڪ پلاٽ ورتو هو، پوءِ آهستي آهستي جاءِ ٺهرايائين، اڄ هتي هن جو عاليشان بنگلو هو، پوءِ اسان ڄڻ هڪٻئي جا ٿي وياسين.
ويهه سال گذري چڪا هئا، اسان جي شادين کي ۽ هڪڙي پاڙي ۾ گڏ رهندي پنجويهه سال گذري چڪا هئا، انهي دوران منهنجو ماشاءَ الله وڏو ڪٽنب ٿي چڪو هو، مون کي پنج ٻار ٿي چڪا هئا ۽ احسان کي صرف هڪ ٻار ڌي هئي..... ٻيو اولاد نه ٿيو، احسان جو گهر هڪ جنت نما گهر هو.
خوشين ۽ ٽهڪڙن جي فضا هئي، هر وقت خوشين ڀري ماحول ۾ هنن جي زندگي جو لمحو لمحو گذريو، هنن جي گهر ۾ پيار ۽ محبت هئي، ڪڏهن به ڪنهن جهڳڙي جو آواز به نه ٻڌو ويو هو، جهڳڙو ته پري ٿيو، پر وڏي آواز ۽ ڳالهائڻ به نه هوندو هو، احسان جي زال شادي کان ڏهن سالن بعد هڪ ڌي کي جنم ڏنو..... ڌي کي پيدا ڇا ڪيائين، پاڻ بيمار ٿي پئي، احسان پنهنجي گهرواري سان بي انتها پيار ڪندو هو ۽ دل و جان سان چاهيندو هو، پنهنجي سڳي سوٽ هيس..... هن پنهنجي زال جو علاج شروع ڪيو.... ڏسندي ڏسندي هو گهڻو بيمار رهڻ لڳي، مقامي ڊاڪٽرن کان علاج ڪرائيندي ڪرائيندي ڪراچي جي آغا خان اسپتال تائين پهتو.
هو مون سان هر حال اوريندو هو، اسان ٻئي هڪ ٻئي سان ڏک سک ونڊيندا هئاسين، ڄڻ ته ڏکن سکن ۾ ساٿ نڀائيندا هئاسين، هن پنهنجي زال جي بيماري جو هر حال مون کي ٻڌائيندو رهندو هو، هن کي Breast Cancer ٿي پيو هو، ڪهه سالن بعد هن ڇاتي جو هڪ پاسو آپريشن ڪرائي ڪڍرائي ڇڏيو هو، پر پوءِ به هو پنهنجي بيماري مان آجي نه ٿي هئي، هاڻ هن کي بلڊ ڪينسر ٿي چڪو هو، گلاب جي گلن جيان ٻهڪندڙ چهرو ڪومائجي هڏائين پڃري جهڙي ٿي وئي هئي، زرد چهرو .... بي انتها بيماري جي حالت ۾ بستري داخل ٿي چڪي هئي، احسان هن جي علاج ۾ سڀ ڪجهه لٽائي چڪو هو، بس ها هو هڪ زنده لاش هئي، زال جي علاج ۾ هن وسان ڪين گهٽايو، اڄ تائين مهيني ۾ هڪ ٻه دفعا آغا خان اسپتال ڪراچي ويندا آهن، ننڍي عمر ۾ وڏي آزارن ۾ پئجي وئي، احسان جي زال هڪ زنده لاش هئي.... چوويهه ڪلاڪ بستري تي هوندي هئي، دنيا جي هر ڪم ڪار کان لاچار هئي..... دنيا جي لاهين چاڙهين کان بلڪل بي خبر.... هيڏانهن احسان لاءِ دنيا جو وڏو امتحان هو، هو زال سان ملڻ لاءِ ترسي چڪو هو، هو انتهائي شريف ۽ محبت ڪندڙ انسان هو پر هڪ مرد به هو.
زال جي محبت ۽ قربت کانسواءِ اڪيلو اڪيلو ٿي پيو هو، هن کي هڪ زال جي ضرورت هئي، مايوس ۽ ويڳاڻو ويڳاڻو رهڻ .... اداس رهڻ لڳو هو.
هڪ ڏينهن مون سان حال اوريندي چيائين يار آءُ ڪو پوڙهو به نه ٿي ويو آهيان، مون کي هڪ پيار ڪندڙ زال جي ضرورت آهي، آءُ صحت مند مرد آهيان، زال کان سواءِ زندگي گذارڻ مشڪل ٿي پئي آهي، آءُ ٻڌي حيران ٿي ويس، مون چيو ڇا ٿو چاهين..... چيائين ٻي شادي ڪرڻ ٿو چاهيان..... مون سمجهايو مانس ته تنهنجي ڌي هاڻ سمجهدار آهي.... هن کي هاڻ تهنهنجيي ضرورت آهي، هن قدم کڻڻ کان اڳ زال ۽ ڌي کي اعتماد ۾ ضرور وٺجان، ته هن چيو زال ته ڪيترا دفعه چئي چڪي آهي ته ڀلي ٻي شادي ڪر.... ۽ هن ٻي شادي ڪرڻ جي موڪل به ڏني آهي، گذريل هڪ ٻن سالن کان هن چئي ڇڏيو آهي ته ڀلي ٻي شادي ڪر.... پر سوچيندي سوچيندي ڌي جي وڌندڙ عمر ذهن ۾ اچي ٿي ته ڪٿي ڌي احساس محرومي ۾ مبتلا نه ٿي وڃي، پر پوءِ چيائين، ادا.... مون ڌي کي به اعتماد ۾ وٺي ڇڏيو آهي، هن به اجازت ڏني آهي، زال ته اڳئي چئي پئي ته ٻي شادي ڪر پر الڳ رهائجان، ٻي زال کي ڪنهن الڳ گهر ۾.
هاڻ ڏهه ڏينهن اڳ هن نڪاح ڪيو آهي، الڳ فليٽ به ورتو آهي.
مون پڇيومانس ته احسان پوءِ هي ڇا جو جهيڙو آهي، ڇو تنهنجي گهر ۾ فساد شروع ٿي چڪا آهن، محبتن وارو گهر ڇو نفرتن ۾ تبديل ٿيو آهي، جنهن گهر مان ڳالهائڻ جو آواز به نه ٻڌندا هئاسين، اتي اڄ فيصلا پيا ٿين، ته چيائين، آءُ به زندگي مان بيزار ٿي چڪو آهيان جڏهن هنن هر ڳالهه جي اجازت ڏني هئي.... پوءِ ڇو جهڳڙا شروع ڪيا اٿن. زال ۽ ڌي جي اجازت کانپوءِ ئي ٻي شادي ڪئي اٿم، هاڻ جڏهن نڪاح ڪيو اٿم تڏهن هنن قيامت برپا ڪري ڏني آهي.
ٻي شادي جو ٻڌي هنن کڻي گوڙ ڪيو آهي ۽ ٻڙڌڪ کڻي مچايو آهي.
صبح و شام گوڙ کڻي ڪيو آهي، احسان ٻي شادي ڪري چڪو هو..... آهستي آهستي گوڙ گمسان گهٽ ٿي ويا هئا، هاڻ احسان آفيس به اچڻ لڳو آهي، انتهائي خوشگوار....ناخوشگوار.... ٻنهي سان زندگي پيو گذاري.