ان باڪس ڪچهري
ٻئي ڏينهن انباڪس (In Box) ۾ گل نمودارر ٿيو، هن لکيو .... اسلام عليڪم .... ۽ ٻيو ڪجهه هن طرح لکيل هو .... توهان جي هڪ ڀيرو وري مهرباني جو توهان مون کي دوست بنايو.
مون به وعليڪم سلام، لکي پڇيو مانس، ڇا توهان مون کي سڃاڻو ٿا، جو بار بار مهرباني پيا مڃو .... چيائين .... نه ... سڃاتو ته ڪو نه اٿم، پر توهان جي فوٽوز مان اندازو ڪيو اٿم ته توهان گريٽ پرسنلٽي جا ماڻهو آهيو، توهان ڪيئن آهيو؟ آخر ۾ لکيل هو.
آئون ٺيڪ آهيان، مون جواب ڏنو، هن لکيو. توهان ڏاڍا سٺا آهيو،... مون لکيو ته توهان کي ڪيئن خبر پئي ته آئون سٺو آهيان، گل لکيو .... توهان جي پروفائيل جي تصويرن ۽ مواد مان لڳي ٿو ته توهان نوجوان آهيو ۽ سٺا لکندڙ به آهيو ته يقينن سٺا انسان به هوندا.
مون پڇيو مانس..... پهرين ته اهو ٻڌايو ته گل مرد آهي يا عورت.......؟
هن لکيو ته مان عورت آهيان منهنجو نالو غلام فاطمه آهي، پيار وارو نالو گل اٿم.... ۽ آئون ڪراچي ۾ رهان ٿي.... مون چيو... ٺيڪ آهي .... توهان منهنجي تعريف ڪئي .... توهان جي مهرباني ... پر آئون نوجوان نه پر سٺ سالن جو پوڙهو آهيان.
هن لکيو... ته اوهان سٺ سالن جا لڳو ته ڪو نه ٿا، توهان جون تصويرون ته سٺيون آهن جنهن ۾ توهان جوان ٿا لڳو.....
مون پڇيومانس ..... توهان ڇا ڪندا آهيو.
هن چيو، مان فل ٽائيم، گهر جي جاب ڪندي آهيان جيڪا توهان جي نوڪرين کان وڌيڪ ڏکي ۽ فل ٽائيم نوڪري آهي.
بلڪل توهان صحيح پيا چئو، توهان جي گهر ۾ ٻيو ڪير آهي .... مون پڇيو مانس.
هڪ پٽ ويهه سالن جو اٿم ۽ ڌيءُ پندرهن سالن جي آهي ... هن جواب ڏنو، مون سان گڏ آهن.
توهان جو مڙس؟ مون پڇيو.
هن چيو، طلاق ٿي وئي....
ڇو؟
چيائين.... شڪي مزاج هو، ظلم ڪندو هو ..... ڳوٺ ۾ ئي طلاق ٿي وئي. آئون پنهنجي ٻارن کي وٺي ڪراچي آيس.... ۽ اتي ئي رهان ٿي.
مون هن جي عمر پڇي ته هن ٻڌايو ته چاليهه سالن جي آهيان.
مون صلاح ڏيندي چيو مانس.... اڃا جوان آهيو.... ٻي شادي به ڪري سگهو ٿا.
چيائين .... هاڻ ٻار جوان آهن، شادي نٿي ڪري سگهان، پر جي توهان چاهيو ته توهان سان دوستي ڪري سگهان ٿي، مون کي هڪ سچي دوست ۽ سچي سهاري جي ضرورت آهي.
هن جو اهو جملو پڙهي، مون کان ڇرڪ نڪري ويو، ٿوري دير لاءِ خاموش ٿي ويس ۽ ڪجهه به جواب نه ڏنم...
چيائين ..... توهان ڪو جواب نه ڏنو.
جواب ڏنو مانس ته توهان ڪراچي ۾ ٿا رهو ۽ آئون حيدرآباد ۾ ٿو رهان. ٻيو ته تنهنجي ۽ منهنجي عمر ۾ وڏو فرق آهي، پنهنجي دوستي نه ٿي هلي سگهي.
چيائين، توکي ته خوش ٿيڻ کپي، مان توکان ويهه سال ننڍي آهيان، هڪ ننڍي نيٽي دوست پئي ملي ۽ ها ..... پيار ڪرڻ وارا عمر نه ڏسندا آهن، آئون توسان پيار ڪريان ٿي....
مون چيو مانس .... محترمه هڪ ڏينهن جي ڳالهه ٻولهه ۾ توکي مون سان پيار به ٿي ويو....؟ پيار ڪا ايڏي سستي شئي ٿي پئي آهي ڇا .... جو وڃي بازار مان وٺي اچجي.... تو نه مون کي ڏٺو آهي ۽ نه ئي مون توکي ڏٺو آهي.....
ٿوري دير جي چيٽنگ (Chatting) ڪرڻ جو به اڄ پهريون ڏينهن آهي، مون ته تنهنجو فوٽو به نه ڏٺو آهي ۽ توکي پيار به ٿي ويو، چيائين .... فوٽو هاڻ ئي موڪليان ٿي.... ان باڪس ۾ فوٽو موڪليائين.
پڇيائين.... آئون پسند آيس...
چيم...ها .... پر پنهنجي دوستي نٿي ٿي سگهي پاڻ هڪ ٻئي کان پري آهيون....
چيائين.... اهو توتي آهي ته تون مون سان ڪڏهن ملڻ ٿو اچين.... تون چاهين ته مون سان هر روز ملڻ اچين سگهين ٿو.... تو مون سان ملڻ لاءِ سڀاڻي ئي اچ... آئون ۽ منهنجو ملڻ توکي پسند نه اچي ته چئجان...... توکي هر صورت ۾ خوش ڪنديس..... ائون ۽ منهنجو گهر تولاءِ حاضر آهن، منهنجا ٻار صبح جو هليا ويندا آهن، صبح کان شام تائين آئون پنهنجي گهر ۾ اڪيلي هوندي آهيان، پاڻ ٻئي پنج ڇهه ڪلاڪ، منهنجي گهر آرام سان گذاري سگهون ٿا..
پهرين ئي ڪچهري ۾ ايتري حجت ۽ ايتري محبت ڏسي، منهنجي مردانه طبيعت ۾ هورا کورا ٿيڻ لڳي، پر دل کي قابو ۾ ڪيم، چيومانس، تون ڪهڙي قسم جي عورت آهين، اڃا پنهنجي ملاقات به نه ٿي آهي، ايتري آفر ڪري ڇڏيئي، مون کي پنهنجو جسم ڏيڻ لاءِ آماده ٿي وئي آهين، ڇا توکي ائين لڳي ٿو ته آئون توسان وفا ڪندس؟ تنهنجو سهارو ٿيندس؟ تنهنجو سچو دوست ثابت ٿي سگهندس؟
چيائين، ها مون لڳي ٿو، تون منهنجو سهارو ثابت ٿيندين، تون سڀاڻي اچ.... منهنجو فون نمبر هي اٿئي..
هن پنهنجو فون نمبر ڏنو ۽ مون کان به ورتائين، تو جڏهن مون کي پرکي ئي ورتو آهي ته ٺيڪ آهي، آئون جلد توسان ملڻ لاءِ ايندس، پر تنهنجي گهر ۾ نه.... ڪنهن هوٽل ۾ (Lunch) ڪنداسين ۽ هڪٻئي کي ڏسي به وٺنداسين ۽ پرکي به وٺنداسين.
چيائين..... تون ته مون کي پسند آهين، آئون دوستي لاءِ تيار آهيان، پر الله ڪري آئون توکي پسند اچان، فوٽو ۾ آئون توکي پسند آيس؟..
چيم.... فوٽو ۾ ته سٺي آهين، پر دل جي الائجي ڪيئن آهين...
چيائين ... ڪنهن به قسم جي مون ۾ لالچ نه آهي، آئون توسان سچو پيار ڪنديس. منهنجو سڄو جسم تنهنجي حوالي هوندو.
مون کان وري ڇرڪ نڪري ويو دل ۾ آيو ته هينئر ئي اڏامي وڃانس.
مون چيو مانس.. ايتري وڏي ڳالهه تو ڪري ڇڏي آهي، ڇا تون ايتري شريف آهين.... مون کان اڳ تو اها ڳالهه ڪيترن سان ڪئي آهي، ڪيترا دوست بنايا اٿئي؟
چيائين .... خدا جو قسم آئون شريف آهيان.... اها منهنجي مجبوري آهي، مجبوري جي اڳيان... مجبور آهيان، مڙس جي طلاق بعد سڄو بار منهنجي ڪلهن تي اچي ويو آهي، ڳوٺ جي جاءِ مسواڙ تي ڏنل آهي، اتان آيل مسواڙ جا پئسا هتي ڏيندي آهيان، منهنجو پٽ ويهه هزار آڻيندو آهي، بس وقت ڏاڍو ڏکيو ٿو گذري، بس .... تون منهنجو سهارو ٿي وڃ، آئون تو سان سچو پيار ڪنديس. مون کي صرف ويهه هزار مهيني ۾ ڏجان انهي جي عيوض جيترو چاهين... اوترو تون مون وٽ اچي سگهين ٿو..
مون چيو مانس.... تنهنجو جسم .... تنهنجي زبان... ايترو سستو ٿي پيو آهي، جنهن جو سودو تون فيس بڪ جي ذريعي ڪري رهي آهين.... تون ته پنهنجي جسم جي سوداگر آهين، تنهنجي جسم جا ته ڪيترائي خريدار هوندا....
مون چيومانس .... سوري (Sorry) آئون تنهنجو دوست نٿو ٿي سگهان ۽ نه ئي مون وٽ توکي ڏيڻ لاءِ ماهوار ايتري رقم آهي، آئون ته پنهنجن ٻچن ۽ گهر ۾ پورو آهيان.
چيائين.... مون تنهنجو پروفائيل ڏٺو آهي، تنهنجي نوڪري سٺي آهي، تون خوشحال ماڻهو آهين.. تون هڪ سٺي آفيس ۾ آفيسر آهين.... يقينن تو وٽ پئسو به سٺو آهي. تون منهنجي پورائي ڪري سگهين ٿو.
مون چيو مانس.... مون کي ڪنهن به ويڪائو جسم ۽ تو جهڙي بازاري قسم جي عورت جي دوستي جي ڪا به ضرورت ناهي.
هن چيو، تون منهنجي بي عزتي پيو ڪرين.
مون چيومانس.... تو جهڙين بازاري عورتن جي ڪا به عزت نه هوندي آهي.
ڏٺم رات جا ٽي ٿي ويا هئا، ڪمپيوٽر بند ڪري، سڄي رات جاڳي گذاريم.....
ٻي ڏينهن هن مون کي Unfriend ڪري ڇڏيو....
ٻي رات منهنجي موبائيل تي ميسيج لکيائين ته مون توهان جو نمبر ڊليٽ ڪري ڇڏيو آهي ۽ توهان به منهنجو نمبر ڊليٽ ڪري ڇڏيو ۽ مهرباني ڪري ڪنهن سان به ڳالهه نه ڪجو .... ۽ مون هن جو نمبر پنهنجي موبائيل تان ڊليٽ ڪري ڇڏيو....