عظيم فنڪار
هڪ ڏينهن چيو مانس ته سليم تون ته باقاعده ڳائڻ جي سکيا وٺي فنڪار ڇو نه ٿو ٿئين هاڻ ته کوڙ سارا سنڌي چينل به اچي ويا آهن ته چيائين ادا ..... منهنجو ماءُ پيءُ انتهائي غربت واري حال ۾ مون کي پڙهايو آهي، منهنجي گهر وارن جون مون ۾ وڏيون اميدون ۽ آسرا آهن، جيئن ته آءُ وڏو پٽ آهيان، انهي ڪري هو چاهين ٿا .... ته مون کي ڪا سٺي نوڪري ملي پوي، ته جيئن انهن جو غربت جو سهارو ٿي پوان، مون چيومانس ته سليم....... تون پنهنجون نوڪري جي سلسلي ۾ ڪاوشون جاري رک .... انٽرويوز ڏيندو رهه .... ۽ ڪميشن به پاس ڪر ..... تيستائين تنهنجي لاءِ آءُ هڪ دوست کي چوان ٿو، نوڪري ملي پوي ته ڳائڻ وچائڻ ڇڏي ڏجان، تنهنجو آواز ڏاڍو سٺو آهي، رڳو ٿوري تربيت جي ضرورت آهي، منهنجي ڳالهه سان سهمت ٿي ويو، جيئن ته آءُ هڪ آفيس ۾ آفيس اسسٽنٽ هوس، گڏوگڏ علمي ۽ ادبي ماڻهو به هوس ته منهنجو واسطو ادبي ماڻهن سان هو، ريڊيو پاڪستان جو ڊائريڪٽر منهنجو دوست هو، هن کي فون ڪيم ۽ ٻي ڏينهن هن کي ساڻ وٺي ريڊيو پاڪستان هليو ويس، ڊائريڪٽر هن جو آواز ٻڌو ۽ هڪڙي پروڊيوسر کي سڏ ڪري سليم کي هن جي حوالي ڪندي چيائين ..... هن کي ٿوري تربيت جي ضرورت آهي، آواز سٺو آهي، اميد ته سٺو فنڪار ثابت ٿيندو، هن پروڊيوسر هڪ فنڪار جي وسيلي هن تي ڏهن پندهن ڏينهن محنت ڪئي، هن چيو .... بس سليم جو آواز سٺو آهي، رڳو شاعرن جي شاعري کي ڳائڻ واري انداز ۾ سکي پيو ...... ته اڳتي وڌي پوندو، ائين ڪجهه مهينن ۾ هو ريڊيو پاڪستان جو مقبول فنڪار بڻجي ويو، هڪ ڏينهن منهنجي لاءِ بمبئي بيڪري جو ڪيڪ وٺي آيو، چيائين ڀاءُ اڄ ريڊيو پاڪستان ۾ پهريون گانو رڪارڊ ڪرائي آيو آهيان .... ۽ پوءِ سليم اڳتي نڪري ويو .... هو هاڻ مختلف چينلز ۾ نظر اچڻ لڳو .... ڳائڻ ۾ .... ماڊلنگ ۾ .... هن فنڪار ٿوري عرصي ۾ تمام گهڻي ۽ وڏي شهرت ماڻي ورتي.
هاڻ سليم .... اسان وٽ گهٽ نظر ايندو هو، مختلف محفلن ۾ چينلز ۾ مصروف ٿي ويو، مون به دعا ڪئي مانس ته الله پاڪ ڪندو هي فنڪار شهرت ماڻيندو ۽ پنهنجن پيرن تي بيهڻ جهڙو ٿي ويندو ۽ ٿيو به ايئن جو هن شهرت تمام گهڻي حاصل ڪري ورتي.
هن جا ماءُ پيءُ، ڀيڻ ڀائر .... تمام گهڻو خوش هئا، هڪ ته سليم عزت ۽ شهرت ماڻي ورتي هئي ۽ ٻيو ته هو خوشحال ٿي رهيا هئا.....
اڄ هن جي پهرين سي ڊي رليز ٿي رهي هئي، هن کان اڳ هن جون ڪيتريون آڊيو ڪيسٽون جاري ٿي چڪيون هيون، هن کي سي ڊي جي معاوضي جا ڏهه لک رپيا مليا هئا .... ايڏي وڏي رقم هن کي پهريون دفعو ملي هئي .... تمام گهڻو خوش هو، منهنجي آفيس آيو، مون سان پيرين پئي مليو، ۽ ڀاڪر پائي روئي ڏنائين .... خدا جا لک شڪرانا بجا آڻيندي، چيائين يار ..... اهو سڀ ڪجهه توهان جي ڪري ٿيو آهي، اڄ منهنجي آفيس جا دوست هڪ وڏي فنڪار سان ملي رهيا هئا، مٺائي گهرائي کاڌي سين، مون چيومانس ... ته ادا ..... بس الله پاڪ ڪڏهن ڪڏهن ايئن وسيلا به پيدا ڪندو آهي.
ڏسندي ڏسندي منهنجو هي غريب دوست مالامال ٿي ويو، هن جون ڪيتريون ئي ڪيسٽون ۽ سي ڊي رليز ٿي چڪيون هيون، هو سنڌ جي هر محفل جو سينگار ٿي ويو هو، هر چينل جو مقبول فنڪار هو، هن جي ارد گرد فنڪار ئي فنڪار هئا، اداڪار، صداڪار، پروڊيوسر ۽ ڊائريڪٽر هن جا دوست هئا.
هاڻ هن هڪ عاليشان ڊبل اسٽوري بنگلو به ورتو هو، هيٺ هن جا ماءُ پيءُ ڀينرون ڀائر ۽ مٿين فلور تي هي پاڻ رهندو هو، پنهنجي زال سان گڏ ...هاڻ هو لکن جو ليکا ڪندو هو، هڪ لک پتي ماڻهو هو .... هن جي زال هن مان خوش هئي .... هن جا ماءُ پيءُ، ڀينر ڀائر هن مان خوش هئا .... ٻه ٻه ٽي ٽي گاڏيون .... عزت..... شهرت ... ڄڻ ته راتورات امير ٿي ويو.....
چون ٿا ته ڪرسي جو نشو ۽ پئسي جو ڍئو به هر ڪنهن کان هضم نه ٿيندو آهي، سليم کان به شهرت ۽ پئسي جو ڍئو هضم نه ٿي سگهيو، سندس عياشين جي ڪري آهسته آهسته هن جي شهرت ۾ گهٽتائي اچڻ لڳي، ڪمال کي ته زوال آهي پر سليم پنهنجي ڪماليت واري زندگي پنهنجن هٿن سان زواليت ۾ تبديل ڪري رهيو هو، هو پنهنجو پاڻ کي برباد ڪري رهيو هو.
آءُ به رٽائرڊ ٿي پنهنجي فيملي وٺي، پنهنجي ڳوٺ شفٽ ٿي ويو هوس .... ڪجهه ٻني ٻارو وٺي انهن جي سنڀال ۾ لڳي ويس. سليم سان منهنجا واسطا به زوال پذير ٿي ويا هئا، ايئن ڪيترا سال گذري ويا، هرڪو پنهنجي زندگي گذاري رهيو هو، هڪ ڏينهن اخبار ۾ پڙهيم ... سنڌ جي مقبول فنڪار سليم بلوچ کي انتهائي ڳڻتي جوڳي حالت ۾ ڪراچي جي اسپتال ۾ داخل ڪيو ويو آهي، ته مون کي تمام گهڻو ڏک پهتو، انهي ارمان ۾ حيدرآباد روانو ٿيس.... سڌو هن جي گهر ويس .... آءُ انهي عاليشان بنگلي جي ٻاهران بيٺو هوس. خبر پئي ته انهن هي بنگلو وڪڻي ڇڏيو آهي، ڪنهن فليٽ ۾ شفٽ ٿي ويا آهن .... ڏس پتو معلوم ڪري انهي فليٽ تائين پهتس .... آءُ جو پهتس ته سڀ گهر جا ڀاتي مون کي ڏسي، مون کي چنبڙي روئي رهيا هئا .... هن جون ڌيئرون ۽ هن جي زال زارو قطار روئي رهيون هيون، ڪچهري ڪندي خبر پئي ته بابا عياشين جي زندگي گذاريندي بيماري ٿي پيو، انهي بيماري جي ڪري بنگلو وڪڻي ڇڏيو، آهستي آهستي سڀ گاڏيون وڪڻي ڇڏيون هاڻ هن فليٽ ۾ مسواڙ تي رهيا پيا آهيون ..... منهنجي اکين مان ڳوڙها وهي پيا .... منهنجي اڳيان قيامت جو منظر ڦري آيو، ڇا ته هن پئسو ڪمايو، عزت حاصل ڪئي .... شهرت ماڻي .... هن پنهنجي ۽ پنهنجي گهر وارن جي زندگي خوشحال ۽ شاداب ڪري ڇڏي هئي، اهو سڀ ڪجهه هن عياشين ۾ ڦٽائي ڇڏيو .... جڏهن هن شراب ۽ شباب جون عياشيون شروع ڪيون هيون ته هن جي بربادي بابت مون هن کي ڏاڍو سمجهايو هو .... پر پوءِ آهستي آهستي هو مون کان به پري ٿي ويو هو .... هن جو پٽ روئي رهيو هو ته هاڻ بابا جي علاج لاءِ به پئسا نه آهن.
ڪجهه ڏينهن بعد سنڌ فنڪار ايسوسيئيشن طرفان خبر ۽ اپيل ڇپيل اخبار ۾ پڙهيم ۽ سرڪار کي اپيل ڪيل هئي ته سنڌ جي عظيم فنڪار سليم بلوچ جو علاج سرڪاري خرچ تي ڪرايو وڃي ۽ سرندي وارن کي واهر جي اپيل ڪيل هئي، خبر پڙهيم ته منهنجي دل بيهي رهي، وار ڪانڊارجي ويا، دل ۾ آيو ته سليم کي وڃي چوان ته سليم ڇا تون ايترو غريب هوئين، يا تون سرڪاري خرچ تي علاج ڪرائڻ جو حقدار آهين جو تنهنجي علاج لاءِ اپيل ڪئي وئي آهي ..... ها سليم تون ته لکا پتي شخص هوئين .... تو وٽ عاليشان بنگلو ..... گاڏيون .... بينڪ بيلنس ... عزت شهر جو اعليٰ مقام .... اهو سڀ ڪجهه چار ڏينهن جي چاندني ۾ لٽائي ڇڏيو .... برباد ڪري ڇڏيو ....
آءُ کيسي ۾ اٺ ڏهه هزار رپيا وجهي .... ڪراچي لاءِ روانو ٿو ٿيان ته پنهنجي دوست سليم جو منهن به اسپتال ۾ ڏسي اچان ۽ ڪجهه پئسا به علاج لاءِ ڏيئي اچانس....