ڪھاڻيون

جيئڻ جنين ڪاڻ

ڪتاب ”جيئڻ جنين ڪاڻ“ ليکڪ ۽ شاعر اقبال بلوچ جي ڪهاڻين جو ٻيو مجموعو آهي. ساجد سنڌي لکي ٿو:
”سڄاڻ شاعر، ڪهاڻيڪار ۽ ڪالم نويس اقبال بلوچ پنهنجي وس آهر وقت بوقت ڪيتريون ئي ڪهاڻيون لکيون آهن جيڪي مختلف رسالن ۽ اخبارن جون زينت پڻ بڻيون آهن، هن جي لکڻ جو اسلوب منفرد ۽ نرالو به آهي هو ڪهاڻين جي روايتي تقاضائن کان هٽي ڪري پنهنجي هڪ منفرد انداز سان داخلي ۽ خارجي واقعن کي ڪهاڻين ۽ افسانن جو روپ ڏيڻ جي ڪوشش ڪئي آهي.
اقبال بلوچ جي هن ڪتاب ۾ جتي معاشري جي منفي پهلوئن کي اجاگر ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي وئي آهي، اتي سندس داخلي ڪيفيتن جي اُپٽار جا به عڪس جهلڪندي نظر اچن ٿا، سندس ڪهاڻيون پڙهندي ايئن محسوس ٿئي ٿو ته ڄڻ ذڪر ڪيل واقعا ۽ قصا سندس ذات سان لاڳاپيل هجن، ائين کڻي چئجي ته سندس ڪهاڻيون اقبال بلوچ جي آتم ڪٿا جا ڪجهه پاسا آهن جن کي هو اڃا به سهڻي انداز ۾ بيان ڪرڻ جي ڀرپور سگهه رکي ٿو.“
  • 4.5/5.0
  • 3900
  • 776
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • اقبال بلوچ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book جيئڻ جنين ڪاڻ

DEATH CASE

اهو مسلسل پنجون ڇهون دفعو هو جو منهنجي سيڪشن ۾ هڪ اڌ ڙوٽ عمر جي عورت جي روئڻ ، رڙين جي آواز سان ڏاڍيان ڳالهائي رهي هئي. آءُ پنهنجي ڪمري مان اٿي اتي اچان ٿو، پنهنجي آفيس جي Concerned ڪلرڪ کان پڇان ٿو. ته هي ادي ڇو روئي ٿي. هن جو ڇا مسئلو آهي.... آءُ هن مائي کي وٺي پنهنجي ڪمري ۾ ويهاريان ٿو. پنهنجي ڪلرڪ کي به سڏ ٿو ڪريان.
عورت روئي روئي چئي رهي هئي ته ادا منهنجي مڙس کي گذاري اٺ مهينا ٿيا آهن.... آءُ بيوه. منهنجا يتيم ٻار..... منهنجي مڙس جا پئسا مونکي اڃا نه مليا آهن ... مون پڇيو مانس توهانجوڪيس ڪنهن وٽ آهي ۽ ڪڏهن جمع ٿيو آهي. چيائين توهان جي آفيس ۾ اٺ مهنن کان جمع ٿيل آهي.
اها ڳالهه ممڪن ٿي ڪونهي جو اٺن مهنن کان ڪو ڪيس. اسان جي آفيس ۾ التوا ۾ پيل هجي، يا ته ڪيس پاس ٿي ويندو آهي يا Objection سان واپس ڪيو ويندو آهي. ڪنهن خرچي پاڻي جي حساب سان به نه رڪيل هوندو جو اهو ڪيس Death Case هو...
منهنجو Concerned ڪلرڪ باربار اهو چئي رهيو هو ته سائين اسان امان يعني هن جي مرحوم مڙس جو ڪيس ڳولهيو آهي. اسان In Word ڪتابن کان وٺي ، اڄ جي Diary تائين چيڪ ڪيو، پر ڪٿي به مرحوم جو ڪيس جمع نه ٿيل هو. آءُ سمجهي ويس ته هن جي مرحوم مڙس جيڪو Teacher هو پڪ سان هن جي هيڊ آفيس ۾ ڪيس ڦاٿل هوندو. ٻئي ڏينهن مون انهي آفيس جي هيڊ ڪلرڪ کي سڏايو. اها بيوه عورت به آئي. خبر پئي ته اهو ڪيس اسان جي آفيس ۾ جمع ئي نه ڪيو ويو آهي. شايد خرچي پاڻي جي حساب سان انهن جي آفيس ۾ ڪيس ڦاٿل هو ..... ٻي ڏينهن وري اها بيوه آئي ۽ انهي آفيس جو هيڊ ڪلرڪ به ڪيس کڻي آيو...
مون بيوه عورت کي سمجهائيندي چيو امان توهان هروڀرو اسان جي آفيس وارن کي پٽ پاراتا ۽ گهت وڌ ڳالهائي رهيا هئا..... توهان جو ڪيس ته توهان جي آفيس ۾ ئي التوا ۾ پيل هو .... بيوه عورت، پنهنجي آفيس جي هيڊ ڪلرڪ کي پٽ پاراتا ڏيڻ لڳي.
هيڊ ڪلرڪ مونکي ٻه ڪيس ڏنا جيڪي مون In Word ڪرائڻ لاءِ موڪليا.
هڪڙو ڪيس هن بيوه جي مرحوم مڙس جو جيڪو اٺ مهنه اڳ گذاري ويو هو. ۽ ٻيو ڪيس رٽائرڊ هڪ زنده ماڻهو جو، جيڪو صرف اٺ ڏينهن اڳ رٽائرڊ ٿيو هو .
مون هيڊ ڪلرڪ کي چيو ..... يار ڪجهه ته خيال ڪريو، ٻيو نه ته ڊيٿ ڪيس جو خيال ڪريو...
اٺ مهنا اڳ گزاري ويندڙ ۽ اٺ ڏينهن اڳ رٽائر ٿيندڙ ماڻهن جا ڪيس اڄ گڏ کڻي آيا آهيو. ڪجهه يتيمن جو خيال ڪندا ڪريو.... پر هن جون اکيون صاف صاف ٻڌائي رهيون هيون ته هن ائين ڇو ڪيو هو...