ڪھاڻيون

جيئڻ جنين ڪاڻ

ڪتاب ”جيئڻ جنين ڪاڻ“ ليکڪ ۽ شاعر اقبال بلوچ جي ڪهاڻين جو ٻيو مجموعو آهي. ساجد سنڌي لکي ٿو:
”سڄاڻ شاعر، ڪهاڻيڪار ۽ ڪالم نويس اقبال بلوچ پنهنجي وس آهر وقت بوقت ڪيتريون ئي ڪهاڻيون لکيون آهن جيڪي مختلف رسالن ۽ اخبارن جون زينت پڻ بڻيون آهن، هن جي لکڻ جو اسلوب منفرد ۽ نرالو به آهي هو ڪهاڻين جي روايتي تقاضائن کان هٽي ڪري پنهنجي هڪ منفرد انداز سان داخلي ۽ خارجي واقعن کي ڪهاڻين ۽ افسانن جو روپ ڏيڻ جي ڪوشش ڪئي آهي.
اقبال بلوچ جي هن ڪتاب ۾ جتي معاشري جي منفي پهلوئن کي اجاگر ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي وئي آهي، اتي سندس داخلي ڪيفيتن جي اُپٽار جا به عڪس جهلڪندي نظر اچن ٿا، سندس ڪهاڻيون پڙهندي ايئن محسوس ٿئي ٿو ته ڄڻ ذڪر ڪيل واقعا ۽ قصا سندس ذات سان لاڳاپيل هجن، ائين کڻي چئجي ته سندس ڪهاڻيون اقبال بلوچ جي آتم ڪٿا جا ڪجهه پاسا آهن جن کي هو اڃا به سهڻي انداز ۾ بيان ڪرڻ جي ڀرپور سگهه رکي ٿو.“
  • 4.5/5.0
  • 3900
  • 776
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • اقبال بلوچ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book جيئڻ جنين ڪاڻ

ٽريفڪ چالان

ٽريفڪ سگنل تي پهتس، انهي کان اڳ لال بتي ٻري چڪي هئي، پر مون سوچيو، آخري لمحن ۾ آءُ گاڏي ڪڍي ويندس ۽ گاڏي ڪڍي به ويس ٻه ٽريفڪ سپاهي فرشتن وانگر سيٽيون وڄائيندي، منهنجي ڪار اڳيان اچي بيهه رهيا، توهان ٽريفڪ قانون جي ڀڃڪري ڪئي آهي، ٽريفڪ سپاهي مون کي قانون ٻڌايو...
مون چيو مانس، اڃا ڳاڙهي بتي مس ٻري هئي، آءُ نڪري آيو هوس، مون دليل، پنهنجي بچاءَ ۾ ڏيندي چيو.
توهان ڇا ڪندا آهيو؟ هن مون کان پڇيو، مون پنهنجي آفيس جو ڪارڊ ڏيکاريندي چيو مانس، خزانه آفيس ۾ اڪائونٽ آفيسر آهيان، پوءِ ته سائين، توهان جو چالان پڪو آهي، مون چيو مانس، ڀلي چالان ڪريو، گهٽ ۾ گهٽ منهنجي غلطي جا پئسا گورنمينٽ جي اڪائونٽ ۾ ته ويندا.....
ٻي ٽريفڪ سپاهي سر ڀرائيندي چيو.
صاحب جو چالان نه ڪر، صاحب خرچي ڏيندو، پهرين سپاهي چيو سائين، توهان جي گاڏي ڪمپيوٽر واري ڪئميرا ۾ اچي چڪي آهي، تنهن ڪري توهان کي چالان ڀرڻو پوندو.
مون چيو. بسم الله منهنجي غلطي آهي، تون چالان جي پرچي ڪڍ ته پئسا ڏيانءَ.
سپاهي چيو ڇڏيو سائين چالان کي ٻه سئو رپيا خرچي ڏيو....
مون چيو ٻه سئو رپيا نه سئو رپيا ڏيندس.
ٻنهي سپاهين راضپو ڏيکاريو.
مون چيو مانس اها خرچي وٺندين ته تو واري ڪمپيوٽر واري ڪئميرا توکي خرچي وٺندي ڏسندي ڪو نه .... ٻئي سپاهي هڪ ٻئي جو منهن ڏسڻ لڳا. بس سائين سمجهي وڃو... مون به سمجهي ورتو هن منهنجي هٿ مان سئو رپين جو نوٽ وٺي مٺي ۾ بند ڪري ڇڏيو.