پياري تنهنجي پريت
روزينه جو چهرو سامهو ن اچي ويم، جڏهن هو ويهه سالن جي هئي ته مڙس چاليهه سالن جو هو، هو پنهنجي مڙس جي ٻي زال هئي، پرڻجي آئي هئي، اسان جي گهر جي سامهون هن جو گهر هو، هن جو مڙس هڪ ريزڪي دڪان هلائيندو هو، هن جي گهر ۾ ٻه ڪمرا هئا، هڪ ۾ هڪڙي زال پنهنجن چار ٻارڙن سان رهندي هئي ۽ ٻي ڪمري ۾ روزينه رهندي هئي، هڪ ٻئي جي سامهون گهر هجڻ سبب، اسان جا هڪٻئي سان مائٽن جهڙا تعلقات هئا، ايتري قدر جو هن جي گهر جا ٻار سڄو ڏينهن اسان جي گهر ٽي وي ويٺا ڏسندا هئا جو هن وٽ ٽي وي نه هوندي هئي، ڪجهه ٽائيم ته روزينه به اچي ٽي وي ڏسندي هئي، آهستي آهستي هن مون سان ڳالهائڻ شروع ڪيو، مون کي پاڻي پيارڻ ۽ چانهه ڏيڻ جو ڪم، پنهنجي سر تي کنيائين، اهو هڪ بهانو هو، انهي بهاني اک ڀڃي وٺندي هئي، پنهنجن هٿن جون آڱريون منهنجي هٿ سان زور سان لڳائي ويندي هئي، چانهه جي ٽائيم تي ته هو ضرور اسان جي گهر اچي ويندي هئي ۽ منهنجي چانهه جو ڪوپ پاڻ کڻي مون کي ڏيندي اٽڪ مٽڪ ڪري ڪڏهن ڳلن تي چهنڊڙي به پائي ويندي هئي، ائين آهستي آهستي پياري انداز سان ڳالهائڻ، حجت ڪرڻ ۽ مذاق به ڪرڻ شروع ڪيو هئائين، آءُ هن جو هم عمر هوس، عمر به هن کان ٻه ٽي سال وڏو هوس.
آءُ انٽر پاس ڪري چڪو هوس، شوگر مل ۾ ڪلرڪي جي نوڪري ملي وئي هيم ۽ بي اي ۾ داخلا وٺي ڇڏي هيم، ڏينهن جو نوڪري ڪندو هوس ۽ رات جو پڙهندو هوس، اسان جي گهر کان ٿورو پرڀرو هڪ هڪ اوطاق هوندي هئي، جنهن جو هڪ دروازو اسان جي گهرن جي اڱڻ مان هوندو هو ۽ ٻيو دروازو ٻاهر گهٽي ۾ هو، گهٽي وارو دروازو بلڪل روزينه جي گهر جي سامهون هوندو هو، مون پنهنجي لاءِ انهي اوطاق واري ڪمري ۾ قبضو ڪيو.
جيئن ته روزينه سڄو ڏينهن اسان جي گهر ۾ ئي هوندي هئي، ڪم ڪار ۾ منهنجي ماءُ جو به هٿ ونڊائيندي هئي ۽ منهنجي هڪ ڀيڻ کي ته هن ساهيڙي بنائي ڇڏيو هو، جيڪا هن جيڏي ئي هئي، هونئن به ٽي وي جي بهاني فرمان علي جا ٻار ۽ هن جون ٻئي زالون اسان جي گهر ۾ ئي هونديون هيون، منهنجي ماءُ ۽ ڀيڻون به قربائتيون هيون، هونئن به روزينه منهنجي ڪري پنهنجو پيار هنن سان وڌائي ڇڏيو هو، ائين روزينه جي شادي کي ٻه ٽي سال گذري چڪا هئا، هن کي اڃان ڪو به ٻار نه ٿيو هو، هڪ دفعو مون کي چيائين رات جو پڙهڻ مهل گهر وارو دروازو بند ڪري گهٽي وارو دروازو کولي ڇڏجان، آءُ رات جو دير سان تو وٽ اينديس، توسان اڪيلي ۾ ڪچهري ڪنديس، موقعو ملندي ئي تو وٽ اچي وينديس، آءُ هن جي انهي ڳالهه کي سمجهي چڪو هوس ته هو اڪيلائي ۾ مون سان ڪهڙي ڪچهري ڪندي، حالانڪه اها ڳالهه مون کي به دل ۾ هئي ته ڪڏهن چوانس ..... پر دل جهلي اڃان نه سگهيو هوس، ته هن دل جهلي ورتي هئي ۽ هڪ ڏينهن حڪم ڪندي چيائين، در کي ڪڙو نه ڏجان، ٻيڪڙي ڇڏجان، آءُ پاڻيهي ئي اچي وينديس، چيومانس سنڀال ڪجان ڪٿي مري نه پوين، مڙس ڪٿي تنهنجو به خون نه ڪري ۽ مون کي به مارائي نه وجهين چيائين، تون کٽڪو نه ڪر، منهنجو مڙس روز رات جو دڪان تان ايندو آهي، ماني کائي شراب پي، مون سان مليو نه مليو، جيئن سمهندو آهي ته دنيا جهان کان موڪلائي ويندو آهي، باقي آءُ پنهنجي سهيلي (مڙس جي ٻي زال) جي خبر لهي پوءِ اينديس، هو به سڄو ڏينهن ڪم ڪار ڪري ٻارن سان سمهندي آهي ته ڄڻ بيهوش ٿي ويندي آهي.
ائين هڪ رات روزينه مون وٽ اچي وئي، اچڻ شرط دروازو بند ڪري مون سان گڏ سمهي رهي .... ها ....اها هن جي پهرين رات مون سان گڏ هئي .... هن مون کي بي انتها پيار ڪيو هو ..... تمام گهڻو پيار ..... هو ته شادي شده عورت هئي، زماني جي سڀ خبر هيس، پر آءُ ڪنوارو هوس ..... ۽ ڪنهن به عورت سان پهريون دفعو ملي رهيو هوس ..... مون کي پيار ڪرڻ سيکاريو ۽ آئون ڏڪي رهيو هوس ۽ پوءِ ٻي رات، ٽي رات ۽ پوءِ تقريبن هر روز آئون سڀ ڪجهه سمجهي ويو هوس، هن مون کي صرف ڊپ هو ته اسان کي ڪير ڏسي نه وٺي، باقي اسان ٻئي خوش هئاسين ..... آهستي آهستي منهنجو ڊپ به ختم ٿي چڪو هو .... هن جي روز اچي ملڻ سان خوش به رهڻ لڳو هوس هڪ پياري زندگي ۽ پيار ڪندڙ ڇوڪري بنا شادي جي ملي وئي هيم.
روزينه تمام گهڻي سهڻي هئي عمر جي ننڍي هئي، پر بي انتها پيار ڪندڙ عورت به هئي، هن منهنجي زندگي بدلائي ڇڏي هئي، ڏينهن کٽندو ئي نه هيو، دل چوندي هئي، جلدي آڌي رات ٿئي، روزينه مون وٽ اچي.
ائين تقريبن هر روز روزينه مون وٽ آڌي رات ۽ پوءِ صبح جو آذان تائين مون وٽ هوندي هئي، هن جو مڙس ايترو ته شراب پيئندو هو جو اها به خبر نه پوندي هيس ته هن جي ڀر ۾ زال به ستل آهي يا نه، هو مون مان خوش هئي، مون مان مطمئن هئي هن پنهنجو سڀ ڪجهه مون کي ارپي ڇڏيو هو.
ائين اسان مسلسل پيار جا ٽي چار سال مس گذاريا هئا ته منهنجي شادي ٿي وئي ۽ منهنجي شادي بعد اسان جي ملڻ جو سلسلو بند ٿي ويو، مون کي هڪ پيار ڪندڙ زال ملي وئي هئي، پر هو بي مزا زندگي گذاري رهي هئي .... مون ڏانهن نياپا موڪليندي هئي ته منهنجي گهر ۾ اچي مون سان ملندو ڪر..... هڪ دفعو گهٽي ۾ هٿ ٻڌي بيهي رهي ۽ ٻاڏائيندي چيائين خدا جو واسطو اٿئي مون کي نه ڇڏجان مون سان ڪڏهن ڪڏهن ملجان منهنجي گهر اچجان ..... آئون پاڻيهي بندوبست ڪنديس ..... پر پوءِ اهو ملڻ وارو سلسلو ڪڏهن به نه ٿي سگهيو.
ايسيتائين آئون ايم اي ڪري چڪو هوس ڪميشن به پاس ڪيم ته ليڪچرار جي نوڪري حيدرآباد ۾ ملي وئي ..... آئون پنهنجي زال سان حيدرآباد شفٽ ٿي ويو هوس، هر ڪو پنهنجي حال ۾ پنهنجي نموني زندگي گذاري رهيو هو.
مهيني ۾ هڪ ٻه دفعا آئون پنهنجي ماءُ سان يا ڀيڻن سان ملڻ لاءِ ڳوٺ ايندو هوس ته هن کي به ڏسي وٺندو هوس، هن به سڀ آسرا پلي ڇڏيا هئا.
ائين اسان هڪ ٻي کان گهڻو پري ٿي ويا هئاسين، وچ ۾ ڪيترن ئي سالن جي وٿي ٿي چڪي هئي هاڻ منهنجا ٻار به نوجواني جي ڏاڪڻين تي چڙهي رهيا هئا ۽ هن جا به ٻه ٻار اچي وڏا ٿيا هئا.
منهنجو ڀيڻون پرڻجي چڪيون هيون ۽ منهنجا والدين گذاري چڪا هئا ..... منهنجا ٻه ڀائر نوڪرين سانگي ڪو ڪٿي ته ڪو ڪٿي وڃي وسيو هو .... ڳوٺ اچڻ هاڻ ته عيد برات، يا مرڻي پرڻي ٿيندو هو .... هو هڪ ڏينهن حيدرآباد آئي .....۽ مون کي فون ڪيائين آئون به بنا دير هن وٽ قدم گاهه وٽ پهتس، مون اهو ٻڌايو ويو ته روزينه تمام گهڻو بيمار ٿي پئي آهي جو هن کي هيپاٽائيٽس جي بيماري لڳل هيس، پر اڄ هن کي هتي روبرو ڏسي منهنجا لڱ ڪانڊارجي ويا، زمين پيرن هيٺان نڪري وئي..... ڇا ته هن جو حسن هو، ڇا ته هن جي نوجواني هئي ۽ اڄ ڇا ته هو هڏائون پڃرو پئي نظر آئي، هن جي بدن جو ذرو ذرو ڪمزور، ساڻو ۽ سائو نظر پئي آيو.
بلڪل ختم ٿي وئي هئي، منهنجي وات مان صرف ٻه لفظ نڪتا ..... روزينه..... توکي هي ڇا ٿي ويو آهي ۽ هن جي وات مان صرف هڪ لفظ نڪتو ته تون بي وفا آهين ...... منهنجي سيني تي پنهنجو منهن رکي روئي رهي هئي ۽ جڏهن روئي بس ڪيائين ته چيائين منهنجي خبر به نه ورتئي، منهنجي مڙس جي مرڻ بعد ته خبر وٺين هان ته مئيس يا بچيس، واقعي مون هن سان پيار ڀريا لمحا ڪيترن سالن تائين گذاريا هئا پر هن جي ڏکن وارن لمحن ۾ مون هن جي ڪا خبر نه ورتي هئي، مون کي چيائين منهنجي نظر ختم ٿيندي پئي وڃي، مون کي ڪنهن سٺي اکين جي ڊاڪٽر کي ڏيکار ...... پنهنجي پٽ ۽ ڌيءُ کي شهر روانو ڪيائين ته توهان پنهنجون شيون وٺي اچو ۽ آئون ڊاڪٽر کي اکيون ڏيکاري اچان، آئون هن کي اکين جي اسپتال وٺي ويس......
ڊاڪٽر کان واندا ٿياسين ته چيائين قدم گاهه جي ڀرسان مسافر خاني ۾ هڪ ڪمرو وٺي آئي آهيان، مون کي اتي ڇڏ ..... آئون هن کي اتي وٺي آيس. جيئن ڪمري ۾ آياسين ته هوءَ مون کي چنبڙي پئي هئي، چمين ۽ ڀاڪرن ۾ ڀريندي چيائين آئون توسان آخري دفعو ملڻ ٿي چاهيان، انڪار نه ڪجان، منهنجي ڳوڙهن کي ڏس، منهنجي اندر کي ڏس.
۽ آئون هن سان مليس شايد هن جي خواهش موجب، هن سان آخري دفعو ملي رهيو هوس.... هو منهنجي ٻانهن ۾ سمهي رهي هئي...... ڄڻ آخري پساهه سڪون سان کڻي رهي هئي، چيائين منهنجي ڌي جي پارت هجي هفتي بعد ئي ٻڌم ته روزينه گذاري وئي ..... شايد مون سان آخري دفعو ملڻ لاءِ جيئري هئي.... پنهنجي نڪتل اکين مان ڳوڙهن کي روڪي نه سگهيس......