نيٺ پراڻي ٿي ويندي
هيءَ جا اڄ نئين، سا نيٺ پُراڻي ٿي ويندي،
اسان جي عشق جي پوري ڪهاڻي ٿي ويندي.
هرکڻ تي ڇا جي لاءِ هانءَ هيرائين ٿو تُون،
ڊاک اڃان ڪچي آهي، رس هاڻي ٿي ويندي.
آڳ آتش بڻي آهي، هُن وٽ هُو هينئر ناهي،
پرينءَ کي پاڻ پسندي ته پاڻي، پاڻي ٿي ويندي.
سنڀالي ڪونه سگهنداسين، جيءُ پنهنجي کي اسين،
اِئين ڪڏهن جي اوچتو دِل ويڳاڻي ٿي ويندي.
ڪنهن ڏينهن گهوٽ بڻجي نازڪ هٿ جهلي وٺبو،
سيج تي هُن نار جي، مُٺ ساڻي ٿي ويندي.
جڏهن به رَسم جي، تو ’عطا دل‘ ڪڙي پاتي،
هوش جي ۽ جوش جي هڪ هڪاڻي ٿي ويندي.
-*-