سمنڊ ۾ رکيو ڇاهي
سفر جي سونهن جو ساٿي، ڪراچيءَ ۾ ڪڏيو ڪاهي،
اُتي اک عشق ۾ آتي نظارن ۾ نظر ناهي.
رڳون سڀ روڊ جون روڙي اسان منزل ڇڏي ماڻي،
ٿڪاوٽ جا ٿلها ٿيلها ڪُلهن مان ڪو اچي لاهي.
اوهان جي شهر جون شامون وڏا وڻ ۽ ڊگهيون لامون،
اُنهن ۾ ڪويلن کان پُڇ، پرينءَ جو ڪو پتو آهي.
ڪناري جي ته ڇاتيءَ سان لڳيو ڇوليون ڇڄن ڇو ٿيون،
سمورو شور ساحل کي سمندر ۾ رکيو ڇاهي؟
هوائن هير اهڙي هنئي، اسان جي چت چري ٿي پئي،
سندم هِن سُرت جو سڳڙو اچي ڪو ڇڪي ٺاهي.
سراپا سونهن سُندريون سڀ، اچو اجريون ۽ گندريون سڀ،
دلين جي دُڪانن تي پيو وڻج واپار واجهائي.
-*-