چنڊ ۾ اک
منهنجو توکي
بيحد چاهڻ
تنهنجي غرور جو
سب آ سانئڻ
جڏهن
مري ويندس
۽ توکان
ڇڄي ويندس
تڏهن
تون ڄاڻندينءَ
ته ڪو هوندو هو
جو مون تي
ساهه ڇڏيندو هو
۽ جڏهن
ڪوبه نه ساٿ ڏيندڙ ملندئي
ماڻهو ماهه پٽيندڙ لڳندئي
ايندي موسم مست
ٿيندي رات الست
۽ هوندي تنهنجي
چنڊ ۾ اک
تڏهن ها تڏهن
تصور جي ڪينواس تي
اڪري پوندو سانءِ
۽ پوءِ ياد به
اهڙو ايندو سانءِ
مور نه ويندو سانءِ
سدائين
روح ۾ رهندو سانءِ!
-*-