الئه ڪڏهن؟
اڃان به لکندو ٿو رهان
هٿ تريءَ تي
تنهنجو نانءُ
تو ليکي
مون ڪڏهوڪو
وساري ڇڏيو
توکي
اڄ به پڪ ڄاڻ
ٿي سُڄاڻ
او سانوري!
او بانوري!
... ... ... ...
شعور جو هاري
تنهنجي يادن جو
هر هلائي
دل جي ڌرتي
کيڙي ويٺو
اڊيڙي ويٺو
ڏينهن رات پلپل
لڳاتار مسلسل
ذهن جي تنتي ڏورن ۾
اميد جو سج
اٽڪيل آ
۽ اُن جي اُس
روح جي زمين تي
پکڙيل آ.
الئه ڪڏهن؟
وصال جو پاڻي
ساهه جو ساڻي
ريج ٿي ايندو
ڀني ڀيڄ ٿي ايندو
۽، الئه ڪڏهن؟
محبتن، چاهتن جو
آفاقي ٻج
هيءَ
نينهن نج
ڦٽي
سلا ٿي نڪرندو
سپنن جي ساڀيائن ۾
حقيقي هوائن ۾
جهولندو، جهومندو
گل جهليندو
خوشبوءِ ڏيندو
الئه ڪڏهن!!!؟
-*-