ڳالهيون
مڃان ٿو ته
گم ٿي وينديون
انيڪ ڳالهيون
ياد نه اينديون
ڪي ڳالهيون.
چيون
اڻ چيون
رهجي وينديون
ها مگر
هوائن جي دوش
پولار ڏانهن
سفر جاري ڪنديون
۽ جي ڪڏهن
برسات سان گڏ
هيٺ ڌرتيءَ تي
وسي به پونديون
ته گل ٻوٽن ساڻ
ڦٽي اينديون
۽ خوشبوءِ جي سنگ
ڪنهن حساس شاعر جي
حسين تصور تي
تري اينديون
۽ قلم جي نوڪ مان
سي نڪري
ڪوري ڪاڳر جي
اڇي پيٽ تي
اکرن جي شبيهه ۾ لکجي
نروار ٿينديون
۽ نئين انداز ۾
نئين نسل سان
مخاطب ٿينديون
ڳالهيون
تنهنجيون
منهنجيون
چيون
اڻ چيون
او جانان!
مري ڪونه سگهنديون!
مري ڪونه سگهنديون!!!
-*-