جهنگل هليا سي نه ڀليا
آئون ڏسان پيو
هُو پريان ويجهڙو ٿو رڙي پنڌ تي
لکين ڳاڙها گلاب ٽڙي آيا آهن
آسمان جا تارا
پنهنجي روشني وڃائي
گم ٿي چُڪا آهن
پرهه ڦٽي جي ويل آهي
ان ويل گلاب جي رنگ جهڙي ناري
اڇي کير جهڙي ويس ۾
مرڪندڙ چهري سان
هوا ۾ هٿ لوڏي لهرائي
سلام پئي ڪري
ان ناريءَ جو نالو
چون ٿا ته ”آزادي“ آهي
ها اي دوست!
تون به ڏسين پيو
مان به ڏسان پيو
ماڻهو به ڏسن پيا
اهو خوبصورت منظر
پنڌ ٿورو آهي
واٽ ڏکي۽ اڙانگي آهي
ڪٿان به ڪو سولو گس ڪونهي ڪو
پر اي دوست!
غم نه ڪر
لطيف چوي ٿو
”جهنگل هليا- سي نه ڀليا“
راهه هليا
ها
لطيف جا مريد
سندس ڏسيل واٽ تي
عمل ڪندا
ان منزل جي تلاش ۾
منهن ڪري نڪتا آهن
پنهنجي ديس ۾
آزادي نالي ناريءَ جا ڪيترائي
سچا عاشق ۽ پياسي
انهي راهه ويندي
واٽ ۾ ئي مارجي ويا
پر!
هر هڪ مرندي مرندي
ائين چيو ته
”اي منهنجا پويان نسل“
ڀلائي ۾ ٿوري ۾
منهنجي هن گس جو مسافر ٿي
هيءَ راهه اختيار ڪج ۽ جي
تون اُن ناريءَ کي حاصل ڪندين
ته منهنجو روح خوش ٿيندو!
ڇو ته منهنجي ڌرتي منهنجي قوم
۽ منهنجو وطن غلام آهي
۽ پاڻ سڀ ضمير جا قيدي آهيون
۽ آزادي غلاميءَ لاءِ موت آهي
انهيءَ راهه ۾ مري ويندڙ انيڪ
مسافرن پڄاڻان
تازو اڄ به ڪو مسافر ماريو ويو آهي
جنهن جو نالو فاضل راهو آهي!
چون ٿا ته ان راهه ۾ مري ويندڙ هر مسافر
شهيد آ- شهيد آ- شهيد آ- !!!
-*-