تون ايندين ضرور
ايامن کان
تنهنجي
اچڻ جي
آسري تي
ڄڻ ته
من اندر ۾
سمجهه ۽ سرت جو
رنگ مٽجي ويو
توکي پائڻ جي
احساس وڃائڻ کانپوءِ
اوچتو ئي اوچتو
ڪو تير کائي
دل شڪستگيءَ جو
چهچ ڪاري
ماتمي جوڙي
جي رنگ جهڙو
روح جي شيشي مٿان
رنگ چڙهي ويو آ
ڄڻ، دنگ ٿي ويو آ
لڳي ٿو هاڻ ڪا
يادن جي درياءَ ۾
ننڍڙي ٻيڙي وانگر
تصوير ڪائي
وري ڪونه ترندي
ڪو پتو ناهي
هاڻ ڪيئن سَرندي!؟
اهو ڄاڻندي به ته
پهرين صدي کان
اوڻيهه صدي جيان
وري ڪونه ورندين!
پر، اهو ڪو نه ڄاڻان
پرين ڇو نه ورندين؟
پوءِ به
الاءِ ڇو؟
ڀانيان ٿو
هن مند جي مستي ۾
۽ هانءَ جي هستيءَ ۾
ڪنهن تاڙي جي
مينهن سار وانگي
يا سنڌوءَ جي آر وانگي
دل جي ڌرتيءَ مٿان
باک جهڙو
اجرو اڇو
آسرو ڪو
وري رُوڻ پائي
پوري پڪ ڏيندو
تون ايندين ضرور!
تون ايندين ضرور!!
تون ايندين ضرور!!!
-*-