3. بي خوفي ۽ همت
دهشت جا درياهه لنگھڻا آهن، هت لڙ، لهريون، لس ليٽ هوندا آهن ۽ جن درياهن جو سنڌوسيڙهو ڪونه هوندو آهي، اتي سڄا ٻيڙا سير ۾ هيٺ هليا ويندا آهن، جن سان پرزو به پيدا نه ٿيندو آهي، جتي بهر جا سٽاڻا سيسار ۽ هيبتناڪ واڳون هزارين هوندا آهن. اتي اڻ تارون کي صرف ساهڙ جي صلاح پار لنگھائي سگهي ٿي، جا اها آهي ته :
”جئان وهي تئان واٽ، ڪپر پڇن ڪوڙيون،
جن کي سڪ ساهڙ جي، سي گھيڙ نه پڇن گهاٽ،
جن کي عشق جي اساٽ، سي واهڙ ڀائين وکڙي.“
شاهه صاحب سنڌين ۾ جهالت، احساس ڪمتري، بي اتفاقي ۽ سستي ڏٺي ۽ انهن جملي مرضن لاءِ، هڪ ئي واحد علاج، همت ۽ بهادريءَ جو ڏسيائين.