کبیرا کھڑا بجار میں لیے
گھر بارے جو اپنا ، چلے ہمارے ساتھ
اڳوڻن وقتن ۾ جڏهن ڪو ماڻهو سفر لاءِ روانو ٿيندو هو ته پنهنجي هٿ ۾ لٺ ضرور کڻندو هو، جيئن سفر دوران ڪنهن جانور، نانگ وغيره کان پاڻ کي محفوظ رکي سگهي. مٿي ڏنل بيتَ ۾ ڀڳت ڪبير چئي ٿو ته، آئون لٺ جھليو سفر لاءِ تيار بيٺو آهيان. اگر ڪو ٻيو به پنهنجو گهر ڇڏي ته ڀلي مون سان گڏ هلي. اتي گهر ڇڏڻ مان مُراد پنهنجو گهر ۽ گهر وارا ڇڏڻ ناهي، بلڪه ڪبير چئي ٿو ته، نئين سفر تي هلڻ لاءِ پنهنجي ذاتي مفادن کي ڇڏڻو پوندو. سماجَ ۾ حقيقي تبديلي آڻڻ واري سفر تي نڪرڻ کان اڳ پنهنجن پراڻن خيالن، سوچن جي روايتي سياسي اندازَ، ”ڪُجهه نٿو ٿي سگهي“ جو خوف وغيره، سڀ کي ”خير باد“ چوڻو پوندو، نئين سفر مان مُراد ان منزل طرف وڌڻ آهي، جتي تبديلي اسان جو انتظار پئي ڪري.