سُٺو استاد، ڀَلو مُنتظم ۽ پيارو دوست
ڌڻي تعاليٰ هن ڀونءِ تي کوڙ سارا سٺا انسان پيدا ڪيا آهن، جن چڱائي، ڀلائي ۽ خلقِ خدمت ڪئي آهي. انهن چڱيرڙن انسانن منجھان استاد ارشاد احمد ڀٽو به هڪ آهي.
منهنجِي ڳوٺ مبارڪپور ۾ سڀ کان پهريائين واقفڪاري استاد ارشاد احمد ڀٽو سان ٿي، اها تڏهن جي ڳالهه آهي، جڏهن اسان (جي.ٽي.آءِ) ۾ ڪارڪن هئاسون. اتي مرحوم مولوي شاهنواز جعفري ۽ مرحوم مولوي عبدالحئي نوناري پڻ ايندا هئا ۽ اسان وڏا ڀوڳ چرچا ڪندا هئاسون. اسان کي مرحوم مولوي شاهنواز جعفري هر ڳالهه تي کِلائي کِلائي کيرو ڪري ڇڏيندو هو. اسان جا ٽهڪ آسمان کي چيريندا هئا. استاد ارشاد احمّد ڀٽو سٻاجھڙو انسان هجڻ سان گڏوگڏ مهمان نواز به وڏو هوندو هو. هن جو بابو ٺيڪيدار هو جيڪو سخاوت ۾ سڄي ڳوٺ توڙي تَرَ ۾ ڄاتو سڃاتو ويندو هو. جنهن جو نالو سيٺ پير بخش هو. حقيقت ۾ سيٺ پير بخش ڀٽو “حاتم طائيءَ” جهڙو ڪردار هو. ساڳئيءَ طرح ارشاد احمّد ڀٽو به دل جو سخي آهي. هُو محبتون ڏيڻ ۽ وٺڻ جو چڱو چوکو هُنر ڄاڻيندو آهي. اصل ۾ هُو کلمک ۽ ملنسار مزاج جو ماڻهو آهي.
استاد ارشاد احمّد ڀٽو هڪ پرائمري استاد کان سفر ڪندي هيڊماستريءَ جي سفر تي پهچي رٽائرمينٽ ورتي آهي. انهيءَ سڄي سفر ۾ هُن ايمانداريءَ سان پنهنجي ڊيوٽيءَ جا فرائض سرانجام ڏنا آهن. سڀ کان وڏي ڳالهه اها ته هُو پنهنجي ڊيوٽيءَ کي عبادت سمجھندو هو ۽ ڪڏهن به بِنا جواز جي اسڪول منجھان ڪو نه گُسايائين.
مان جڏهن S.D.E.O, A.D.E.O, D.E.O, E.D.O جي پوسٽن تي هوندو هئس ته ڪڏهن ڪڏهن منهنجو وزٽ گورنمينٽ پرائمري اسڪول مبارڪپور ۾ ٿيندو هو. تن ڏهاڙن ۾ استاد ارشاد احمّد هيڊماستر هو. مان ڏسندو هوس ته هُو پاڻ ته حاضر هوندو هو پر ان جا نائب ماستر به حاضر هوندا هئا. سنڌيءَ ۾ چوندا آهن ته “ڌڻ ته ڌڻي نه ته وڪڻ کڻي”، اهو سچ آهي ته جيڪڏهن ڌڻي نه هوندو ته ڌڻ به ڪو نه هوندو.
هُو جوش و خروش وچان ڪلاسن جا وزٽ ڪرائيندو هو ۽ اسڪول کي سُٺي کان سٺو بنائڻ ۾ صلاحون ۽ مشورا ڪندو هو. جنهن سان مان ڄاڻي وٺندو هوس ته هُو واقعي هڪ سٺو منتظم آهي. ها! توڙي جو سائينءَ جي ايڊمنسٽريشن ۾ رقيب رڪاوٽون وجھندا هئس پر پوءِ به هُو بردباريءَ سان مانجھي مڙس ٿي مقابلو ڪندو هو.
حقيقت ۾ اهڙن ئي منتظمن ۽ سٺن استادن جي اسان جي معاشري کي ضرورت آهي. جيڪر ههڙا املهه ماڻڪ ملن ته هوند اسان جو معاشرو سون ورنو ٿي وڃي.
استاد ارشاد احمّد جي سڀ کان وڏي خوبي اها آهي ته هن پنهنجي ٻچڙن جي سٺي تربيت ڪري وڏن عهدن تي پهچايو آهي. اڄ سندس اولاد ”صاحبِ ڪتاب“ آهي ۽ اهي ٻين کي پاڻ جهڙو تيار ڪري رهيا آهن. اهو سچ آهي ته جيڪو ٻئي جي اولاد کي پڙهائيندو آهي. ان جي پنهنجي اولاد به پڙهندي آهي. اهڙا مثال ڀريا پيا آهن.
مان هن مرد مجاهد شخصيت جي ڪهڙن پهلوئن کي هتي اجاگر ڪريان، سچ ته هُو هڪ الله لوڪ انسان آهي.
مان آخر ۾ اميد رکان ٿو ته سندس اولاد به پنهنجي ابي جي نقش قدم تي هلي ۽ پنهنجا فرائض احسن طريقي سان سرانجام ڏيندا.
پروفيسر محمد ابراهيم ٻرڙو
(اڳوڻو E.D.O جيڪب آباد)
پرنسيپال
گورنمينٽ ايليمينٽري ڪاليج
(جيڪب آباد)