ماٺيڻي مزاج اُستاد جو، ڪامياب تعليمي سفر
منهنجي نظر ۾ دنيا جا وڏي ۾ وڏا ڪم ٻه آهن هڪ اخلاقيات جيڪا اسين والدين ۽ استادن کان حاصل ڪريون ٿا ٻيو تعليم جيڪا انسان کي سنواري سينگاري دنيا ۾ انسان هجڻ جو شرف حاصل ڪرائي ٿي. اها تعليم ئي آهي جنهن سان انسان ڪافي شين کان روشناس ٿئي ٿو ۽ اشرف المخلوقات جي اعليٰ صفت تي پهچي ٿو.
اسان جنهن سر زمين سنڌ تي رهون ٿا ان ۾ اسان جو جيڪب آباد ضلعو تمام پسمانده رهيو آهي هتي ماڻهن جي لاءِ بنيادي سهولتون حاصل ڪرڻ هڪ خواب آهي، اهڙي پسمانده علائقي جيڪب آباد جي تعلقي ٺل جي اوڀر کان هڪ تعليمي سج سيٺ پير بخش ڀٽو جي گهر مان اڀريو جنهن کي اڄ اسين ارشاد احمد ڀٽو جي نالي سان سڃاڻون ٿا.جنهن پنهنجي ساري ڄمار تعليم کي ارپي ڇڏي، استاد ارشاد احمد تعليم سان اهڙي انداز سان نڀايو جو سندس جي علائقي مبارڪپور توڙي ٺل شهر ۾ مثال ملڻ مشڪل آهي. هن ماٺيڻي مزاج استاد جنهن انداز سان ڪامياب تعليمي سفر کي پنهنجي منزل تي پهچايو، ان جي شاهدي سندس سان گڏ ڪم ڪندڙ استاد صاحبان ڏيئي سگهن ٿا.
اسان جنهن علائقي جي ڳالھه پيا ڪريون ان کي مبارڪپور طور سڃاتو وڃي ٿو ان مان جيڪڏهن اسين استاد ارشاد احمد ڀٽو جي تعليمي خدمتن کي ٻاهر رکون ٿا ته سراسر ناانصافي ٿيندي.
سائين ارشاد احمد ڀٽو پنهنجي استاد پيشي سان اهڙي ته سچائي سان رهيو جو هتان جا، سندس جي دور جا جيڪي به تعليمي اداري سان سلهاڙيل آفيسر ٿوڙي استاد سندس نالو احترام سان کڻن ٿا ۽ سندس جي خدمتن جا مثال ڏين ٿا. اهڙن املھه هيرن کي مڃتا ڏيڻ اسان جو قومي فرض بڻجي ٿو جو اسين اهڙن تعليمي ماهرن کي اعليٰ اعزازن سان نوازيون. ها پر اسان جي هن سماج ۾ استاد پيشي جي مرتبي جي هتان جي ماڻهن کي اڃا به ڪا سُڌ ناهي ته استاد جو معاشري ۾ ڪهڙو ڪردار آهي ان جي ڪهڙي ذميواري آهي ۽ استاد ڇا آهي ان تي اسان کي اڃا به وڌيڪ ڪم ڪرڻ جي ضرورت آهي.تعليم جتي جتي به پنهنجا پير کوڙيا آهن اهي خطا دنيا جا ماڊل بڻجي ويا آهن.
تعليم سڌريل سماجن لاءِ هڪ اهم روشن جز آهي جنهن جي ڪري ئي سماج ۾ ترقي ممڪن آهي، اها ترقي يا سماجي سڌارا ڪير آڻي ٿو؟ سماج جي بهتري لاءِ سماج جو ڪهڙو فرد آهي جيڪو ان جي سڌاري ۾ هر گهڙي بيچين رهي ٿو جڏهن انهن ڳالهين کي نظر ۾ رکون ٿا ته اسان کي سماج ۾ انيڪ فرد ملن ٿا جيڪي سماج جي بهتري لاءِ ڏينهن رات ڪوشان رهن ٿا پر ان سماج کي استاد جي جيڪا ضرورت پئي ٿي اها اهم آهي ڇو ته ڪيترو به وڏو سماج سڌارڪ ماڻهو هجي ان کي شعوري اک سان جيڪڏهن روشناس ڪرائي ٿو ته اهو استاد ئي آهي، ائين ئي اسان جي سائين استاد ارشاد ڀٽو جنهن انداز سان تعليمي فرض نڀايو آهي ۽ سماج کي بهترين ۽ ذهين شاگرد ڏنا آهن جيڪي اڄ به انساني ڀلائي ۽ تعليم جي واڌ ويجهه لاءِ پاڻ پتوڙي رهيا آهن. سنڌ جي عظيم شاعر شاھ لطيف سائين ارشاد جهڙن ڪردار لاءِ فرمايو آهي ته
تتيءَ ٿڌيءَ ڪاھه، ڪانهي ويل ويهڻ جي.
سائين ارشاد احمد ڀٽو به پنهنجي استاد پيشي دوران پنهنجي پوري سچائي ۽ ايمانداري سان فرض نڀايو. گرمي هجي يا سردي هن ڪڏهن به پنهنجي فرض ۾ غفلت يا ڪوتاهي ڪڏهن به نه ڪئي اهو ئي سبب آهي جو جيڪب آباد ضلعي جا تعليمي آفيسر ۽ مثبت تعليمي ماهر هڪ کين فرض شناس استاد طور ياد ڪن ٿا.
سائين ارشاد احمد ڀٽو پنهنجي ذاتي زندگي ۾ به هڪ بهترين انسان رهيو آهي، سندس جا ڳوٺائي به هڪ باڪردار انسان طور سڃاڻين ٿا
لطيف سرڪار جو شعر استاد ارشاد جي ذاتي زندگي سان ٺهڪندڙ آهي ته:
ماڻهو سڀ نه سُهڻا پکي سڀ نه هنج
ڪنهن ڪنهن ماڻهو منجھه، اچي بوءِ بهار جي.
اسان کي استاد ارشاد احمد ڀٽو جهڙن ڪردارن کي مڃتا ڏيئي سندن جي ڪيل خدمتن کي ساراهڻ گهرجي، جيڪو اسان جو قومي فرض بڻجي ٿو. سنڌ ۾ اسان کي سائين ارشاد احمد جي پيشي سان واڳيل ڪيترائي بهترين استاد ملن ٿا پر کين مانُ نٿو ڏنو وڃي جيڪا اسان جي سماج جي هڪ بي حسي آهي جو استاد جهڙي اهم ڪردارن کي اسين وساري ويهون ٿا.
هي جيڪو بهترين ڪم سائين ارشاد احمد ڀٽو جي فرزند اويس ڀٽو جنهن سُهڻي انداز سان کنيو آهي ان سان بهترين انداز سان نڀاءُ ڪري جيڪا ڪتابي صورت ۾ پنهنجي والد کي مڃتا ڏني آهي، ان جي جيتري تعريف ڪجي گهٽ آهي. اويس پنهنجي والد جي فرض شناسي واري ڪردار کي تاريخ ۾ زنده ڪري ڇڏيو آهي، جنهن تي سندس جيتري حوصلا افزائي ڪجي گهٽ آهي.
وفا گولو
ٺل