هِيرن جوهارُ
استاد ارشاد احمد منهنجو محسن ۽ مبارڪپور جي تعليمي حساب سان هڪ مرد مجاهد، نيڪ صورت ۽ شفيق انسان آهي. اگر سندن خاندان جي ڳالهه ڪجي ته سائين جا والد صاحب غريبن جا همدرد ۽ پاڙيسرين جي ساٿي هئا.
استاد ارشاد احمّد جي تعليمي خدمت ايتري ته سٺي رهي آهي جو آءٌ بيان نه ٿو ڪري سگهان. مون کي اهي ڏينهن ياد آهن، سردي هجي يا گرمي، سائين جن پنهنجي ڊيوٽيءَ سان سچا رهيا آهن.
ڪجھه وقت پهريان جي ڳالهه آهي ته، سائين پنهنجي ڊيوٽي سرانجام ڏيڻ لاءِ سائيڪل تي وڃي ڪري ٻهراڙيءَ جي ٻارن کي پوري ٽائيم تي تعليم ڏني.
سائين ارشاد احمّد ڀٽو جيترو پيار ڪندڙ اوترو سختي ڪندڙ استاد پڻ ٿي گذريو آهي. سائين جي مارَ مون کي اڄ به ياد آهي، هڪ ڏينهن جڏهن اسان جو هوم ورڪ ڏٺائون ڪم پوري نه هجڻ جي ڪري هلڪي ڦلڪي مار ڏنائون، پر بهرحال انهيءَ سختيءَ ۾ يقينن اسان جو فائدو هو.
سائين ارشاد احمّد وقت جا ڏاڍا پابند هئا. ڇو ته سائينءَ جن جي پرورش سٺي گهراڻي ۾ ٿي هئي، استاد سائينءَ ۾ هڪ اها به خوبي هئي جو پاڻ ڪڏهن به فضول جاين جهڙوڪ: هوٽل، بازارون يا ٻيون اهڙيون جايون، جن تي وڃڻ سراسر بيڪار ۽ نقصانڪار هجي، پاڻ اوڏانهن ڪڏهن به نه ويا.
مون اڄ ڏينهن تائين اهو به ناهي ڏٺو ته سائين معاشري ۾ ڪڏهن ڪنهن سان جڳهڙي يا سخت لهجي ۾ پيش آيا هجن. سائين جن انتهائي بهادر، نيڪ انسان سان گڏ ديندار پڻ آهن. اڄ الله سائين جو ڪرم اٿن ته پنهنجي اولاد به نيڪ صالح، هوشيار ۽ ڏاها اٿس. اهو سڀ ڪجھه سائينءَ جي محنت ۽ سچائيءَ جو ثمر آهي.
اڄ سائينءَ جو خير خوبيءَ سان اهو تعليمي سفر پنهنجي پُڄاڻي يعني رٽائرمينٽ تي پهتو آهي، جيڪا خوشيءَ جي ڳالهه آهي. انهيءَ موقعي تي اسين فخر محسوس ڪندي ڄاڻون ٿا ته سائين جن تعليمي لحاظ کان مبارڪپور شهر لاءِ پاڻ پتوڙيو آهي. سچ ته سائين مبارڪپور جي ماڻهن ۾ ڄڻ هيرن جو هار آهن.
فقير عبدالفتاح مستوئي
مبارڪپور/ٺل