اڪيلو پاڳل
مان هڪ شهر آهيان.
سوين محفلون
هزارين انجمنون
منهنجي اندر ڳالهيون ڪن ٿا.
ڪئي دوست
ڪئي دشمن
ڪئي ظالم ڪٿي مظلوم.
شهر جي ويران رستن تي
ڪٿي توهان کي نظر اچان
مان اڪيلو هوندي به
اڪيلو نه آهيان.
خيالن ۾ جيڪڏهن
ڪٿي مُرڪندو نظر اچان
روئندو ڳالهائيندو نظر اچان،
مان چريو نه آهيان
مان اڪيلو نه آهيان.
منهنجا ٽهڪ
منهنجن دوستن سان آهن.
جيڪي مون ۾ ويهي
ڀوڳ ڪن ٿا.
منهنجي هر مُرڪ ۾
محبُوبا جو منهن آهي.
منهنجن سڏڪن ۾
منهنجن ڳوڙهن ۾
هزارين مظلوم روئن ٿا.
مان ڪنهن چونڪ تان
ڪنهن گھٽي يا گھيڙ تان
لنگھندو
ڳالهائيندو وڃان ٿو
ته اُهو
ظالم سان بحث ڪريان ٿو،
ڪو مباحثو ڪريان ٿو.
منهنجي وجود ۾
هڪ جنگ ڇڙيل آهي،
مان وڙهان ٿو
جسم ۾ لڳندڙ هر گوليءَ تي
رڙ ڪري
راتين جو جاڳي پوان ٿو.
روئان ٿو،
پنهنجي هر فتح تي
ٽهڪ ڏئي کلان ٿو.
پر مان چريو نه آهيان
اڪيلو نه آهيان،
منهنجي تنها وجود ۾،
آهن سمايل
هزارين وجود.