او ٽوٻا!
چانڊوڪيءَ ۾
سج ڳولهين ٿو،
اهو ته ٻُڏي ويو هاڻي هاڻي
سمنڊ تري ۾ ڪير ته آهي،
جيڪو ساهه کڻي ٿو
وقت ڳڻي ٿو.
لهرون لهرون سمنڊ هلي ٿو،
سورج نيٺ ته اڀري ايندو
ٻڏل من کي ڪير ڳوليندو؟
جي منهنجي من کي ڳوليندين
ٽوٻا تون ته ٻُڏي ويندي،
ڏسي اندر جي اونهائي.