پناهه
وڻ ۾ پناهه ڏي،
اي آکيري جا ڪک!
مون کي لڪاءِ.
اي کنڊر جي ڀڳل ڀت،
پٿر جي عمارت جا ڏار،
اي جيتَ،
اي مٽيءَ جا سوراخ،
ڀل ڳوڙهو هجان،
اي اک مون کي سماءِ
اي سُڪل ندي،
اي سڙيل سپ،
اي درد جا ڪارا جھُڙَ!
بُوندُن ۾ پناهه ڏي،
پاڻي ٿي وهي وڃان
ڌرتيءَ ۾ سمائجي پوان.