تنهنجو هُڳاءُ
خوشبوءِ هئي تنهنجي،
ڦهليل هر سُوءِ.
پوءِ جو تون وساريو
ڪڏهن نه ساريو،
وقت جو حافظو
ڪمزور آ ڪيڏو،
ڦٽ وڃن ٿا مِڙي
ڪيسين اُداس ڪويل
ڳائي ڦاڙي نڙي.
وڇوڙو آهي وڍ جيان
۽ اوسيئڙو ڏڍ جيان،
پوءِ به وقت جي واءُ
وئي ويڙهي،
تنهنجو هُڳاءُ،
هاڻي آهي هر سُوءِ
گُل ۽ گُلن جي خوشبوءِ.