هلندڙ ريل جي دريءَ مان
ڪو ڀورو بادل
گڏ پئي هليو پريان
منهنجي سامهون واري سيٽ تي
هُن جا هيا وار کُليل
ڪنهن ڪاري ڪڪر جيان
هر شيءِ اڳتي وڌي رهي هئي.
ريل جي لوڏ ۾
سفر جي ٻوڏ ۾
هوءَ، مان ۽ ڀورو بادل
زندگي جهڙي ريل جو
پراڻو ڪاٺ اڏوهيءَ کاڌل
هر شيءِ آهستگيءَ سان
پوئتي سُري رهي هئي
موت جيان چُري رهي هئي،
ڌرتي،
جيڪا ريل هيٺان نڪري رهي آهي.