تنهنجي اک جو منطر
ڪارنيا جو سج لهي ٿو،
لهرون لهرون تنهن اڳيان
لُڙڪن جو ڪو سمنڊ وَهي ٿو.
تنهنجي ننڊ ۾ رات سمايل
اک کُلڻ سان ڏينهن ٿئي ٿو.
ڪيڏي آ آلاڻ اکين ۾
ڪيڏي آ لالاڻ اکين ۾-
شايد شفق جو ڇانورو آهي،
جو تنهنجي اک جو ترورو آهي،
هر سج ۾ سمايل سهڻا
تنهنجي آئرس جو رنگ
پوري ڌرتيءَ جو گولو آ
تنهنجي اک جو انگ،
پر هيءُ لُڙڪن جو
طوفان ڇو آهي؟
هر قطرو حيران ڇو آهي؟
ڪيڏا ڪُن آهن اُن ۾،
جن ۾ ڪئي ٻُڏا آهن،
وري ڪو نه وريا آهن،
سڀ اُن تي چريا آهن.
اُن ڪيڏا ماڻهو ماريا،
پر نه اُهي هاريا،
چير چير سڀ هاٺيون
اکڙيون ڪيڏيون لوڻاٺيون
زخم ڌوئن ٿيون ڳوڙهن سان،
پر پرين تون روئجانءِ،
چهڪ چُمي تون ڌرتيءَ جا
اُن جي ڇاتي ڌوئجانءِ.
هر آلاڻ
هي لالاڻ
۽ آئرس جي نيراڻ
هر انقلاب هر حياتي
هر زندگي هر مماتي
هيءَ ڌرتي ۽ انقلاب
تاريخ جو ڪوئي به باب
پر جيڪي دنيا اندر آهي
تنهنجي اک جو منظر آهي.
................................................
اک جي پتليءَ اڳيان گول شفاف پردو Cornea
اک جي پتلي: Iris