وڇوڙي جا رنگ
هئي رات
ڪيڏي ڪاري.
تو سوا
۽ صبح جيان نيراڻ،
هئي جنهن ۾
وڇوڙي جي ميراڻ.
هر طرف هيرَ ۾
ماڪ جي نير ۾،
هئي شامل
چهري جي پيلاڻ،
۽ ڏينهن جي اڇاڻ ۾،
هيو ٿڪ، اوٻاسي،
خماريل شام جا
جھُڪيل نيڻ ناسي.
پوءِ سانجھيءَ جي لالاڻ ۾،
اک جي آلاڻ ۾
مون ڏٺو
ڳوڙها بي رنگ هيا.