ٽيڙو
ننگر مِٺيءَ راهه تي
ڪرهن جي قطار.
سيءَ ۾ ڏڪي پيو
پوڙهو ٿڌي پاڻيءَ سان
گوري ڦڪي پيو.
مينهن وسي پيو،
ڇٽيءَ هيٺان ڇوڪري،
مرد ڏڪي پيو.
ڇوڙي پنهنجا وار،
مُڙس کان ڪاوڙجي
سمهي پئي ڌار.
ويو پَئي تِکو
اوچتو رُڪجي روڊ تي
کيائين سِڪو.
ٻليءَ کان ڇِرڪي،
ناريءَ مڇي هٿ ۾،
لوڻ پَئي ٻُرڪي.
مينديءَ رتڙا،
هٿ ۽ پيرَ ڪنوار جا،
لڳن پتڪڙا.
جاءِ ڀڳل،
ٻاهران شاعر نانءَ جي
تختي لڳل.
سامهون بتيلا،
مندر، ٻائو، مورتي،
اندر اڪيلا.