هيءُ اُهو شهر نه آهي
هيءُ اُهو شهر نه آهي،
هئي هتي ڪڏهن
پرينءَ جي پيرَن جي خوشبوءِ-
گھٽيءَ جي وراڻي وٽ
هيو هڪ باغ جنهن ۾
کجين جا وڻ هيا،
رابيل، گينڊا، رات جي راڻي
سگھارو بڙ،
رکيل هيٺ مٽ، ٿڏو پاڻي.
نه هوائون اُهي، نه هٻڪارون،
نه پکالي، نه ڇڻڪارون،
نه وڻجارا، نه وڻڪار،
سونهن کان خالي،
ڇو هن شهر جا
موڪلائي ويا مالهي.
گھرن ٻاهران چندن جي چوکٽ،
مهرابي جارن ۾ ٻرندڙ
ڏيئي جي وٽ،
ڏسي نيڻ ٿيا آلا
ويران گاڏي هاتا،
گئوشالا،
سنڌوءَ مٿان اُهي واڙيون،
نارا واهه ۾ ترندڙ آڙيون.
قم- ڪنول ۽ ڏوڏيون،
ڪنارن تي پيل ڪوڏيون،
شايد مان آهيان اجنبي،
يا شهر آهي ڪو ٻيو.
هنڌ اهو نه رهيو،
”جت ملنداسين“
هو تو چيو.