زندگيءَ جا عڪس : آدرش
بادشاهن ۽ پريُن کان ڪهاڻي شروع ٿي ۽ ماڻهن تائين پهتي. ماڻهن جي ڪهاڻين کي دنيا جي قلمڪارن لکيو ۽ ڏاڍو سٺو لکيو.
جديد سنڌي ڪهاڻي جمال ابڙو جي “خميسي جي ڪوٽ” مان جنم ورتو ۽ اڄ تائين سنڌي ڪهاڻي اؤجَ تي پهتي آهي، رڳو اسان کي پڙهڻ لاءِ اکيون هجن ۽ ڪنهن جي گُڻَ جي شناس هجي، اهي ڪافڪا ۽ بورخيس جا هٿرادو پاتل ڪوٽ لاهي پنهنجي سنڌي پوشاڪ پايون.
رسول ميمڻ ستر واري ڏهاڪي ۾ سکر واري پل تي چڙهي، پاڻ کي نروار ڪيو ۽ ڇاهٺ دروازن واري درياءَ کان هيرن جواهرن سان ڀريل ٽوڪري “امن جي نالي” کڻي آيو. اڃا تائين هن سنڌباد جو سفر جاري آهي. هن سفر ۾ هن ڪهاڻين کان سواءِ خوبصورت شاعري ۽ سٺا ناول پڻ لکيا آهن.
رسول ميمڻ جي ڪهاڻين ۾ زندگيءَ جا عڪس ڏاڍي سَچائي ۽ آرٽ سان سرجيل آهن، هن جي ڪهاڻين ۾ زندگيءَ جا اهي سڀئي رنگ آهن، جن کي اسان ڏسندا آهيون ۽ رسول ميمڻ پنهنجي ڪلهن تي سفيد ڪبوتر ويهاري لکندو آهي.
•