ڪيڏو سنگدل بڻيو آهي نهاري ڪونه ٿو جاني
جگر ۽ هانءُ ساڙي ٿو ٺاري ڪونه ٿو جاني
نظر جا تير ٿو ماري گهڙيءَ هر پل ٿو ماري
الائي ڇو جياري ٿو ماري ڪونه ٿو جاني
ٽمي پيا نير نيڻن مان نگاهه ڪرم لاءِ آتو
ٻيڙو مسڪين جو ڪُن مان تاري ڪونه ٿو جاني
پرينءَ جي پيار جا پياسا نگاهون نيڻ ها آڇيا
حياتيءَ جون ٻه ٽي گھڙيون گهاري ڪونه ٿو جاني
زهر جو هو ڀريل پيالو رکيائين مون اڳيان آڏو
هٿن سان مون چيو هُن کي پياري ڪونه ٿو جاني
سري ۾ ساهه آ جيسين ملڻ جي آس آ تيسين
ڇڏي ويو ساٿ سالن جو ساري ڪونه ٿو جاني
چيم دل کي چري آن تون سانڍي ڪيئن رکان توکي
جلائي جيءُ ڏٺو آ مون سنڀاري ڪونه ٿو جاني