شاعري

ڪير ٿو مونکي سڏي

توڙي جو بشير منگي جي سڃاڻپ هڪ بهترين نثر نويس ۽ مترجم طور ٿئي ٿي، پر سندس هڪ اهم حوالو بطور شاعر پڻ نهايت پختو ۽ قابل تحسين آهي، سندس حساس طبيعت جيان بشير منگيءَ جي شاعري ۾ معصوميت ۽ حساسيت جا پهلو نمايان نظر اچن ٿا، زندگيءَ جي تلخ تجربن ۽ ذهني پيڙا جا اولڙا سندس لکڻين ۾ ايتري ته سادگيءَ سان بيان ڪيا ويا آهن، ڄڻ ڪي پاڻ شڪوه شڪايت جي روايتي زاوين کان بي خبر هجي، بشير منگيءَ جهڙي طرح پنهنجي ڏات ۽ ڏانءَ آڌار داخلي ۽ خارجي ڪيفيتن کي پنن تي پٿاري پنهنجي اندر جي اپٽار ڪئي آهي. بشير منگي پنهنجي الڳ رنگ ۽ ڍنگ سان پنهنجي احساسن کي شاعريءَ جي مختلف صنفن آڌار پاڻ کي پڙهندڙن آڏو پيش ڪيو آهي، سندس سليس ٻولي ۽ فڪري اڏام جون جهلڪيون پڙهندڙن کي پاڻ طرف ضرور متوجه ڪنديون.
  • 4.5/5.0
  • 1297
  • 298
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بشير منگي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ڪير ٿو مونکي سڏي

ڪيڏو سنگدل بڻيو آهي نهاري ڪونه ٿو جاني

ڪيڏو سنگدل بڻيو آهي نهاري ڪونه ٿو جاني
جگر ۽ هانءُ ساڙي ٿو ٺاري ڪونه ٿو جاني

نظر جا تير ٿو ماري گهڙيءَ هر پل ٿو ماري
الائي ڇو جياري ٿو ماري ڪونه ٿو جاني

ٽمي پيا نير نيڻن مان نگاهه ڪرم لاءِ آتو
ٻيڙو مسڪين جو ڪُن مان تاري ڪونه ٿو جاني

پرينءَ جي پيار جا پياسا نگاهون نيڻ ها آڇيا
حياتيءَ جون ٻه ٽي گھڙيون گهاري ڪونه ٿو جاني

زهر جو هو ڀريل پيالو رکيائين مون اڳيان آڏو
هٿن سان مون چيو هُن کي پياري ڪونه ٿو جاني

سري ۾ ساهه آ جيسين ملڻ جي آس آ تيسين
ڇڏي ويو ساٿ سالن جو ساري ڪونه ٿو جاني

چيم دل کي چري آن تون سانڍي ڪيئن رکان توکي
جلائي جيءُ ڏٺو آ مون سنڀاري ڪونه ٿو جاني