سانوڻي برسات وسري ئي نٿي
۽ سکي ڏينهن رات وسري ئي نٿي
جل پري آئي ته ڳاڙهي ويس ۾
سا سموري رات وسري ئي نٿي
شاعريءَ ڇهيو آ گوري بدن کي
۽ خدائي ڏات وسري ئي نٿي
ذلف ڪارن ۾ لڪي ڀاڪر ڀري
۽ چمين سوغات وسري ئي نٿي
اپسرا جا ساز اڀري ٿا پون
۽ پکين جي لات وسري ئي نٿي