رات گذري وئي بيقراري هئي
باک آهي ڦُٽي انتظاري هئي
درد منهنجي کان هرڪوئي اڻ ڄاڻ آ
ڪو به رشتو نه آ دنيا داري هئي
نانءُ تنهنجو لبن تي رهيو هر گهڙي
ننڊ ۽ جاڳ بي اختياري هئي
هاءِ ڪيڏا نه سندر اُهي پل ها
ساڻ مونسان پرين هو بهاري هئي
ٻانهن لوڏي وئي موڪلائي مٺي!
دل کڻي وئي اها ڇا ته ناري هئي