شاعري

ڪير ٿو مونکي سڏي

توڙي جو بشير منگي جي سڃاڻپ هڪ بهترين نثر نويس ۽ مترجم طور ٿئي ٿي، پر سندس هڪ اهم حوالو بطور شاعر پڻ نهايت پختو ۽ قابل تحسين آهي، سندس حساس طبيعت جيان بشير منگيءَ جي شاعري ۾ معصوميت ۽ حساسيت جا پهلو نمايان نظر اچن ٿا، زندگيءَ جي تلخ تجربن ۽ ذهني پيڙا جا اولڙا سندس لکڻين ۾ ايتري ته سادگيءَ سان بيان ڪيا ويا آهن، ڄڻ ڪي پاڻ شڪوه شڪايت جي روايتي زاوين کان بي خبر هجي، بشير منگيءَ جهڙي طرح پنهنجي ڏات ۽ ڏانءَ آڌار داخلي ۽ خارجي ڪيفيتن کي پنن تي پٿاري پنهنجي اندر جي اپٽار ڪئي آهي. بشير منگي پنهنجي الڳ رنگ ۽ ڍنگ سان پنهنجي احساسن کي شاعريءَ جي مختلف صنفن آڌار پاڻ کي پڙهندڙن آڏو پيش ڪيو آهي، سندس سليس ٻولي ۽ فڪري اڏام جون جهلڪيون پڙهندڙن کي پاڻ طرف ضرور متوجه ڪنديون.
  • 4.5/5.0
  • 1297
  • 298
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بشير منگي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ڪير ٿو مونکي سڏي

چوطرف سانت هئي

چوطرف سانت هئي
سرد ساري رات هئي
پير بي جان ها
دل پريشان هئي
هوءَ ڪنواري ڪلي
آئي مون وٽ هلي
جسم ٿڙڪي پيو
ڪيڏو تڙپي پيو
گهپ انڌيرو هئو
هن جو پيرو هئو
ساڻ وحشت هئي
ڇا قيامت هئي
خواب هو عڪس هو
حسن جو رقص هو
هن چيو پيار ڪر
ايڏو نه بيقرار ڪر
وقت جي ڀاڪرن ۾
آءُ ڀيڪوڙجي وڃون
پرهه ڦٽيءَ کان اڳي
بدن ساري کي جهنجهوڙي
جواني جي رس نپوڙي
سيني سان لڳاءِ تون
پياس کي اجهاءِ تون
جواني جي ساز کي
مستي ۾ وڄائي تون
زندگيءَ جو نظم
ساري رات ڳاءِ تون