شاعري

ڪير ٿو مونکي سڏي

توڙي جو بشير منگي جي سڃاڻپ هڪ بهترين نثر نويس ۽ مترجم طور ٿئي ٿي، پر سندس هڪ اهم حوالو بطور شاعر پڻ نهايت پختو ۽ قابل تحسين آهي، سندس حساس طبيعت جيان بشير منگيءَ جي شاعري ۾ معصوميت ۽ حساسيت جا پهلو نمايان نظر اچن ٿا، زندگيءَ جي تلخ تجربن ۽ ذهني پيڙا جا اولڙا سندس لکڻين ۾ ايتري ته سادگيءَ سان بيان ڪيا ويا آهن، ڄڻ ڪي پاڻ شڪوه شڪايت جي روايتي زاوين کان بي خبر هجي، بشير منگيءَ جهڙي طرح پنهنجي ڏات ۽ ڏانءَ آڌار داخلي ۽ خارجي ڪيفيتن کي پنن تي پٿاري پنهنجي اندر جي اپٽار ڪئي آهي. بشير منگي پنهنجي الڳ رنگ ۽ ڍنگ سان پنهنجي احساسن کي شاعريءَ جي مختلف صنفن آڌار پاڻ کي پڙهندڙن آڏو پيش ڪيو آهي، سندس سليس ٻولي ۽ فڪري اڏام جون جهلڪيون پڙهندڙن کي پاڻ طرف ضرور متوجه ڪنديون.
  • 5.0/5.0
  • 1297
  • 298
  • 4 سال اڳ
  • 0
Title Cover of book ڪير ٿو مونکي سڏي
سنڌ سلامت پاران
سنڌ سلامت ڊجيٽل بوڪ ايڊيشن سلسلي جو نئون ڪتاب ”ڪير ٿو مونکي سڏي“ اوهان اڳيان حاضر آهي. ھي ڪتاب نامياري ليکڪ ۽ شاعر بشير منگيءَ جي شاعريءَ جو مجموعو آھي. ساجد سنڌي لکي ٿو:
”توڙي جو بشير منگي جي سڃاڻپ هڪ بهترين نثر نويس ۽ مترجم طور ٿئي ٿي، پر سندس هڪ اهم حوالو بطور شاعر پڻ نهايت پختو ۽ قابل تحسين آهي، سندس حساس طبيعت جيان بشير منگيءَ جي شاعري ۾ معصوميت ۽ حساسيت جا پهلو نمايان نظر اچن ٿا، زندگيءَ جي تلخ تجربن ۽ ذهني پيڙا جا اولڙا سندس لکڻين ۾ ايتري ته سادگيءَ سان بيان ڪيا ويا آهن، ڄڻ ڪي پاڻ شڪوه شڪايت جي روايتي زاوين کان بي خبر هجي، بشير منگيءَ جهڙي طرح پنهنجي ڏات ۽ ڏانءَ آڌار داخلي ۽ خارجي ڪيفيتن کي پنن تي پٿاري پنهنجي اندر جي اپٽار ڪئي آهي. بشير منگي پنهنجي الڳ رنگ ۽ ڍنگ سان پنهنجي احساسن کي شاعريءَ جي مختلف صنفن آڌار پاڻ کي پڙهندڙن آڏو پيش ڪيو آهي، سندس سليس ٻولي ۽ فڪري اڏام جون جهلڪيون پڙهندڙن کي پاڻ طرف ضرور متوجه ڪنديون.“
هي ڪتاب سمبارا پبليڪيشن، حيدرآباد پاران 2017ع ۾ ڇپايو ويو آھي. ٿورائتا آهيون سائين بشير منگيءَ جا جنھن ڪتاب جي ڪمپوز ڪاپي موڪلي سنڌ سلامت ڪتاب گهر ۾ پيش ڪرڻ جي اجازت ڏني.


محمد سليمان وساڻ
مينيجنگ ايڊيٽر ( اعزازي )
سنڌ سلامت ڊاٽ ڪام
sulemanwassan@gmail.com
www.sindhsalamat.com
books.sindhsalamat.com ڪتاب جو مطالعو ڪريو
حق ۽ واسطا ليکڪ وٽ محفوظ

ارپنا

سنڌ سلامت پاران

اداري پاران

پنهنجي پاران

بشير منگي ڪاريگر شاعر

پيار ۽ اڪير جو شاعر

بشير منگيءَ جا بيت ۽ وايون

جيڪي دل ۾ آيو، پَني تي آيو

مون ڪيا ڪيئي ڪشالا سمجهه ڪر

مچ اڳيان ٻري ڪيڏو تڙپائي پئي

ساهه ۾ ساهه ڪونهي ڪو،

ڪيڏو سنگدل بڻيو آهي نهاري ڪونه ٿو جاني

ايڏو نه تڪبر ڪر هي جان اجائي آ

ڪير ٿو مون کي سڏي اڌ رات جو

هڪ اجنبي آيو منهنجي شهر ۾

رات گذري وئي بيقراري هئي

سنڌوءَ ۾ تک تار ٿو ڏسان

سونهن تنهنجيءَ تي سکي

هٿڙو ڪنهن سان ڪيئن ملايان

آزادي جو سورج ائين کڙندو نه آ

ڌمڪين تي ڌمڪيون ڏيندو ٿو رهي

ٻي ڪناري تان سڏيو ته به هلي اينداسون

نگاهن کي مِلائي ويٺا آهيون

پهريون پيار پهرين نظر ياد رکجانءِ

پيار وارا پيار ڏئي اڳتي وڌو

ڪسا ۽ ڦڪا هون ڦڪا ئي رهياسون

نگاهن جا ڌوڪا سنڌؤَ جي ڪناري

مان هميشه کان رهيس انتظار ۾

نه ڪو قرب رهيو نه ياري رهي

دل دل کان ڌار ڪندو رهه ڀلي

اسان جا يار ڌار ٿيندا ٿا وڃن

دل روئي سهڪار اچي ڪر

اسان جي حياتي بهارون پرين

ويران اجڙيل شهر وانگي ٿو لڳان

اڄوڪيون بهارون اسان لئه خزائون

سوچڻ سمجهڻ جي ڪيائين نه ڪوشش

داستان دل جا گھڻا ڪيئن ٻڌايان دوستو

ڪئي مون آهه زاري هئي قبولي تو نه آخر ڇو

هوءَ ڳليءَ مان اچي جان منهنجي جلي

جي اچين هان درد جو درمان ٿي

سڀ رُسي ويا پرچائڻ وارا

مرڻ ويل جاني ملڻ ڪونه آيو

اسان نينهن پنهنجو نپايو نڀايو

زلفن رخسارن جي شاعر هاڻي ڳالھ نه ڪر

دشمن جي نظر ۾ ٿو رهان

سر جي نه پرواهه ڪيون ٿا اسان

بي پرواهه هڪڙو يار، ڪيئي وار ڪري ويو هليو

اُڀ ۾ ٽمڪن چنڊ ۽ تارا

هو ڏس دل جا ڪارا ماڻهو

رهين پري ٿو هر هر دلبر

ظالم ادائن اسان کي تپايو

نسريا هن سنگ جواني ۾

هي ڪنهنجو گيت آ ڳاتو مون

پيار وارا پرين شال ترسي پون

سانوڻي برسات وسري ئي نٿي

حياءَ حجاب آ جيون منهنجو

جهومي نچي ڳاءِ جواني

ڪڻڪن ۾ ير سنگ پچي پيا

اُتر کان هي آنڌي مان اڳتي اڃان ڀي

رات رنگين سهاني آ

توسان جاري جنگ رهندي

اجڙيل پنهنجي ڳوٺ ۾

گهاگهر ڀري وٺ گوري

اوندهه ۾ مڪلي مگر

ويل ۾ ڌرتي اڃان

شام جو پهر

پنهنجي اندر ۾ ويٺو

نينهن نڀايان ٿو

ماڻهو جهومي ٿا لهن

مٽي سان وڃين ملي

لڙڪ لڙي آيا

شادي ناهي ڪئي اڃان

چؤڏس مداري

مٺڙا ٿي وئين ڏور

روئندي ۽ کلندين

هرهڪ ماڻهؤَ کان

تون جا ناهين پوءِ

تون جو هلي وئينءَ

تون جو هلي وئينءَ

ڳليون ڳوٺَ ڳهي ويو

ٻوڏ سموريءَ سنڌ ۾

جُهوپا جيءَ جهري ويا

مون پيار ڪيو هن سان

ڌرتيءَ جي گولي تي

امن به اڏري ويو

سنڌڙي کي جاڳاءِ

روشني وئي روح مان

ٽڙيل گُل گلاب جيان

مڌ کڻي اچ اوري

تن ۾ آهي تاس

کول ميخانو

ڪيڏا هن ستايا

گهنگهور گهٽا ۾ ٻول

هي اجنبي شهر

سانوري سپني ۾

آ انڌيري رات

ڪارن ڪڪرن رات جو

من ۾ مچ مچي

نراسائي ماڳ تي

ڀڳل آئيني جون سکي

منهنجو هوت هليو ويو

تنهنجو پيار ته پايان

ڏسين ڏونگر ڏام کي

پشم جهڙي پوپري اڄ

ڪر نه ڪنارا

جيءُ جلائڻ ۾

بهارن جي هوائن ۾

هوءَ جا منهنجي پوپري

سادي سندر سکي

ياد پرينءَ جي مونکي آئي

تير نظرن جا هڻي ماري ڇڏيئي

او مٺي اومٺي

دنيا ۾ سهڻي اسان جي ثقافت

سنڌ سموري سڙي ٿي سچل

درازن ۾ ديدار نه ٿيندو سچل

اوچري، اوچري

او...ناري

هي ڇوري هاڻ انگوري آ

پرين پيارو ماڻهو سچارو

ٻيون نه ٻوليون هجن

سادي سندر سکي

سنڌ جي ناري ڪيڏي پياري

وڙهندي مرد مهان ڏسو

جاڳو سنڌ جا هاري ناري، سنڌڙي پئي نيلام ٿئي

چوطرف سانت هئي

ڦوهه جواني ڦٽي

توتي به هنن جو حق آهي

ٻاراڻونظم

مونکي توسان وڙهڻو آهي

سنڌوءَ تي ڪو ڊيم نه ٺاهيو

حاڪمن جون ڏينهن راتيون هر گھڙي رنگين آ

اسان سچ جي سولي تي لٽڪا رهياسين

زندگي هڪ تماشو

مون سان عشق نه ڪر

اچ جانان

زندگي جو باب

ساهه رڳ...!

ڳولهين ٿو...

بيت

چوسٽا

ترائيل

شيخ اياز جي نانءُ

سائين جي ايم سيد جي نانءُ

اچ پرين

ڪتاب تي آيل ريٽنگ ۽ رايا

5.0

(ڪُل 0 رائين آڌار)



ڪتاب تي راءِ ڏيڻ لاءِ مھرباني ڪري لاگ ان ڪريو.

  • ليکڪ بشير منگي
  • ڇپيو ويو 2017
  • ڇپائيندڙ سمبارا پبليڪيشن حيدرآباد
  • ڇاپو پھريون
  • عالمي ڪتاب نمبر
  • آن لائين ٿيو 08/Jun/2020
  • ترجمو آھي؟ جي نہ
  • ٽيڪسٽ ۾ آھي؟ جي نہ
  • لاٿو ويو 298 ڀيرا

ڪتاب ۾ ٽِڪليون