تاريخ، فلسفو ۽ سياست

موڪلاڻي

هن ڪتاب ۾ سقراط جي حياتيءَ جي پوئين ڏينھن جو احوال ڏنل آهي، جنھن ڏينھن هن زهر جو پيالو پيتو ۽ رحلت ڪئي. جڏهين سقراط ٻيءَ دنيا جي سفر جي سنبت ڪري ٿو ۽ هن دنيا کان ڪولائي ٿو، تڏهن سندس دوستن جي اندر ۾ اندوھہ پيدا ٿئي ٿو تہ هو روڄ ۽ راڙو ڪن ٿا. سقراط کي پنھنجي دستن جي هن رواجي ليڪن ٻاراڻي هلت تي افسوس ٿئي ٿو ۽ هنن کي چوي ٿو تہ کين ڪوبہ سبب غمگين ٿيڻ ڪونھي، ڇو تہ زهر پيئڻ سان سندس حياتي پوري ٿي ڪانہ ويندي. هو هنن کي دلجاءِ ڏئي ٿو ۽ سمجهائي ٿو تہ زهر جو اثر فقط سندس خاڪي پتلي تي پوندو جو ڊهي پوندو، ليڪن سندس اندر واري اعليَ شيءِ کي ڪي ڪين ٿيندو ۽ اها سلامت رهندي.

  • 4.5/5.0
  • 89
  • 14
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • افلاطون
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book موڪلاڻي

61

اهي نديون گهڻيون ۽ وڏيون ۽ انيڪ قسمن جون آهن؛ پر انهن سڀني مان مشهور چار آهن، جن مان سڀني کان وڏي ۽ سڀني کان ٻاهرين، جيڪا ساري ڌرتيءَ جي چوگرد ڦري ٿي، تنهن کي سڏين ٿا اوشينس. ”اوشينس“ جي سامهون، ۽ انهيءَ جي ابتڙ طرف وهندڙ آهي ”ائڪيران“، جا بيابان وارن ملڪن مان وهي ٿي، ۽ پوءِ ڌرتيءَ جي هيٺان هلي ٿي، جيسين ڪِ اچي ”ائڪروسي“ ڍنڍ ۾ پوي ٿي، جتي گهڻو ڪري مئلن جا روح وڃن ٿا، ۽ مقرر ٿيل وقت ترسن ٿا، جو ڪن لاءِ وڏو آهي، ۽ ڪن لاءِ ننڍو آهي، ۽ پوءِ وري جانور ٿي ڄمڻ لاءِ موڪليا وڃن ٿا. ٽين ندي انهن ٻن جي وچ واري هنڌان اڀري ٿي، ۽ پنهنجي نڪرڻ واري هنڌ جي ڀرسان هڪڙي ڪشادي باهه واري ميدان ۾ ڇوڙ ڪري ٿي، ۽ هڪڙي ڍنڍ بنجي پوي ٿي، جا اسان جي سمنڊ کان ڪشادي آهي، ۽ پاڻي ۽ گپ سان ڇوليون ڏئي ٿي. اتاهون وري اها گپ ۽ گند سان ڀرجي ڌرتيءَ جي چوگرد ڦري ٿي، ۽ گهڻن وراڪن بعد اچي ائڪروسي ڍنڍ جي پڇڙيءَ ۾ پوي ٿي، پر هوءَ ڍنڍ جي پاڻيءَ سان ملي نٿي وڃي؛ ۽ وري ڌرتيءَ جي هيٺان ڪيترن وڪڙن کان پوءِ اچي ٽارٽيرس جي هيٺئين ڀاڱي ۾ ڇوڙ ڪري ٿي. اها آهي ندي جنهن کي ماڻهو سڏين ٿا ”پائريفليگيٿان“ جي نالي سان؛ ۽ انهيءَ جا ڪي ڀاڱا گرم نهرن ۾ پون ٿا، جتي هو ڌرتيءَ تي لڀن ٿيون. چوٿين ندي ٻئي پاسي ڏانهن آهي. انهيءَ جي نسبت سان چون ٿا ته هوءَ پهريائين هڪڙي خوفناڪ جهنگلي ڏيهه ۾ پوي ٿي، جنهن جو چهرو ڪارو آسماني آهي. انهيءَ کي سٽجي نهر سڏين ٿا. ۽ جيڪا ڍنڍ هن جي پاڻي مان ٺهي ٿي تنهن کي ”سٽڪس“ سڏين ٿا. ۽ جيڪا ڍنڍ ۾ پوڻ کان پوءِ ۽ پنهنجي پاڻيءَ ۾ عجيب طاقت حاصل ڪرڻ بعد، هيٺ ڌرتيءَ ۾ پيهي وڃي ٿي، ۽ پائريفليگيٿان جي سامهين طرف ور وڪڙ کائي ٿي، جا هن سان ٻئي طرف مان ائڪروسي ڍنڍ ۾ ملي ٿي. هن جو پاڻي پڻ ٻئي پاڻيءَ سان ملي نٿو وڃي. اهو هڪڙي دائري ۾ ڦري ٿو ۽ پائريفليگيٿام جي سامهون ٽارٽيرس ۾ ڇوڙ ڪري ٿو. هن جو نالو. شاعر چون ٿا، آهي ڪاڪيٽس.