62 - موڪلاڻي | سنڌسلامت ڪتاب گهر

ارپنا
سنڌسلامت پاران
مترجم متعلق
ديباچو
موڪلاڻي
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64

62

اهڙي آهي فطرت انهن مڪانن جي؛ ۽ جڏهن مئا انهيءَ هنڌ اچن ٿا جتي انهن مان هر هڪ کي سندس فرشتو آڻي ٿو، تڏهن پهريائين انهن نسبت فتويَ ڏني وڃي ٿي، اهڙيءَ طرح جيئن هنن حياتيون چڱيون ۽ پاڪ ٿي گذاريون آهن، يا نه. اُهي جن جون حياتيون نڪي تمام چڱيون ٿي گذريون آهن ۽ نڪي تمام خراب، سي ائڪيران ندي ڏي وڃن ٿا، ۽ اُتي جيڪي جهاز هنن کي هٿ اچن ٿا تن ۾ چڙهي، ڍنڍ ڏي روانا ٿين ٿا. اُتي هو رهن ٿا. ۽ هنن جيڪي گناهه ڪيا آهن تن جي هنن کي سزا ملي ٿي، ۽ هو صاف ڪيا وڃن ٿا ۽ کين معافي ڏني وڃي ٿي؛ ۽ سندس چڱن ڪمن لاءِ کين، هر هڪ جي حق موافق، انعام ڏنا وڃن ٿا. پر اهي سڀئي جيڪي سخت گناهن سبب سڌرڻ جهڙا ڏسڻ ۾ نٿا اچن- اهي جن گهڻا ۽ وڏا بيحرمتيءَ جهڙا ڪم ڪيا آهن، ۽ بڇڙا ۽ بي قاعدي خون ڪيا آهن، يا انهن جهڙا ٻيا ڏوهه ڪيا آهن- سي سندن قسمت موجب ٽارٽيرس ۾ اڇلايا وڃن ٿا، جتان هو وري ڪڏهن به ٻاهر نٿا نڪرن. اهي جن عظيم گناهه ڪيا آهن؛ پر اهي گناهه اهڙا نه آهن جو هنن جو بدلو ڏيڻ ناممڪن هجي، جيئن ته، مثلا، اُهي جي ڪاوڙ وقت پيءُ يا ماءُ سان سختيءَ سان هليا آهن، ۽ پوءِ ساري عمر انهيءَ لاءِ پڇتاءُ ڪيو اٿن، يا اُهي جن ڪنهن ساڳي دستور موجب خون ڪيا آهن، تن کي به ٽارٽيرس ۾ اندر لهڻو پوندو. پر جڏهن اُهي اتي سال کن رهندا، تڏهن ڪا لهر هنن کي ٻاهر اڇلائي وجهندي، خون ڪندڙ ڪاڪيٽس ۾ وڃي ڪرندا، ۽ پيءُ ۽ ماءُ سان وڙهندڙ پائريفليگيٿان ۾ وڃي پوندا؛ ۽ جڏهن اهي ائڪروسي ڍنڍ تائين کڄي ويندا، تڏهن اهي رڙيون ڪندا ۽ جن کي ڪٺو يا ماريو هوندائون تن کي سڏ ڪندا، ۽ آزيون ۽ نيزاريون ڪندا ته کين ٻاهر نڪري ڍنڍ ۾ اچڻ جي اجازت ملي، ۽ کين رفيقن وانگر ورتو وڃي. جيڪڏهن هنن جي آزين نيزارين اثر ڪيو ته، هو ٻاهر نڪرندا، ۽ سندن تڪليفون دفع ٿينديون؛ پر جي انهن اثر نه ڪيو ته، هو وري کڄي وڃي ٽارٽيرس ۾ ڪرندا، ۽ اتان هو وري وڃي ندين ۾ پوندا، ۽ هنن جي سزا تيسين ختم نه ٿيندي، جيسين جن کي هنن آزاريو آهي سي کين معافي نه ڏيندا. اهڙي سزا انهن تي سندن منصف مقرر ڪن ٿا. پر اهي جيڪڏهن پنهنجن حياتين ۾ پاڪائي سان پڌرا ٿي رهيا آهن سي هن دنيا مان ائين ڇٽن ۽ آزاد ٿين ٿا، جيئن ڪِ زندان مان. اهي پنهنجي مقدس مڪان تي چڙهي وڃن ٿا، ۽ ڌرتيءَ جي مٿاڇري تي رهن ٿا، ۽ انهن مان اهي جن پاڻ کي فيلسوفيءَ سان پوريءَ طرح صاف ڪيو آهي، سي آئنده جسمن کان جدا گذارين ٿا، ۽ انهن کان به سهڻن مڪانن ڏي وڃن ٿا، جن جو سولائي سان بيان ڪري ڪين سگهبو، ۽ جن نسبت هينئر ذڪر ڪرڻ لاءِ مون کي وقت ڪونهي. انهن سڀني سببن جي ڪري، سمئس، اسان کي هن حياتيءَ ۾ زهد ۽ حڪمت حاصل ڪرڻ لاءِ ڪنهن به تڪليف کان موشو ڪرڻ نه کپي. اعليَ آهي انعام، ۽ قوي آهي اميد.

تاريخ، فلسفو ۽ سياست

موڪلاڻي