اَٿَمِ آسَ الله ۾
آئون سِنڌُ، هزارها سالن کان دنيا جَي نَقِشَي تي نِرِوار اهڙي ماءُ آهيان، جنهن لَکين، ڪِروڙين اولاد کي جَنَمُ ڏِنو آهي، مون ڪَئين ڪُونڌرَ پيدا ڪيا آهن، جيڪي مون کي پَنهنجِي ماءُ، ماتا، جِيجَل ۽ جَنَمُ ڀومي چوندا آيا آهن. جڏهن به ڪنهن ڌارئين دُشمنَ، مون تي ڪاههَ ڪَئِي آهي، ته مُنهنجَي ڪُونڌرَنِ، ڪڏهن هَوشُوءَ، هَيمُونءَ جي رُوپ ۾، ڪڏهن دَودَي ۽ دُولَهه جَي نالي سان، ڪڏهن شاهَه عِنايَت، مَخدُوم بِلاوَلَ جي شڪل ۾ ۽ ڪڏهن ٻيِن اَنَيڪ شهيدن ۽ غازِيُنِ جَي رُوپ ۾ مُنهنجِي عزت، آبِرُو ۽ ٻَولِيءَ جِي حِفاظتَ ڪَئِي آهي.
مُنهنجَي هَنجَ ۾ مُختلفُ تَهذِيبُنِ ۽ ٻَولِيُنِ وارا ماڻهو، لَڏَ پَلاڻَ ڪري ايندا رهيا آهن، جن جو گَرمُ جَوشيءَ سان آڌرڀاءُ ٿيندو رهيو آهي. مُنهنجَو حَقيقِي اولادُ، اچڻ وارن کي هر شيءِ ڏيندو رهيو آهي، ڇو ته کَيسِ اِهو احساسُ آهي، ته پَرَي کان آيَلَ، بُنيادِي طور مَظلوم هوندا آهن، تنهن ڪري اُنَهنِ جِي مَدَد َڪَرڻِي آهي. اِها رِيتِ رَهِي آهي ته لَڏَي اِيندَڙنِ کي، هِتان جَي رَهواسِيُنِ پنهنجا شَهرَ، واهَڻَ ۽ ڌرتِي ماءُ به حوالي ڪري ڏِنِي آهي، ته جيئن هُو ٻِيائِي مَحَسُوسُ نه ڪَنِ.
مون هميشهه اچڻ وارن کي ڀَليڪار ڪئي آهي، جيتوڻيڪ هر سمجهدار کي، خبر آهي، ته جيڪو پَنهنجِي جَنَمُ ڀُومِيءَ کي ڇڏي سگهي ٿو، اُهو ٻِئَي جَي تَقدُسَ کي ڪِيئَن قائم رکندو. ڀِٽائِي گَهوٽَ سَچُ چيو آهي؛ ”ڌُريان ئِي ڌاريا، مِٽَ مُئيءَ جا نه ٿيا.“ دنيا جَي مختلف علائقن کان اچڻ وارا، جڏهن خوشحال ٿيا آهن، ته انهن مُنهنجَي تهذيب تمدن کي اپنائڻ، ۽ ٻوليءَ کي مَڃڻَ کان اِنڪارُ ڪيو آهي. مُنهنجا وارث صاف دل آهن، انهن جي دل ۽ دماغ ۾ دوکيبازي ناهَي، ڌاريا اهڙِي چال هلندا رهيا آهن، جيئن هتان جَي رهاڪُنِ کي، اقليت ۾ تبديل ڪريِ سَندنِ مَعيشتَ تي قابض ٿِي وَڃنِ، ته جيئن هُو ان قابل ئي نه رهن، جو هُنَنِ سان مقابلو ڪري سَگهنِ.
مُنهنجَي حقيقي وارثن جڏهن به، ايئن ٿِيندَي ڏِٺَو آهي ته هوشيار ٿيا آهن، پَنهنجَي امڙ سان وَچنَ ڪيا اٿائون، ته جيڪڏهن هِتَي اچڻ وارا، ذاتيِ مفادن خاطر ڌرتيءَ ماءُ کي، ورهائڻ جِي ناپاڪ ڪوشش ڪندا، ته هُو کَينِ ڪڏهن به ڪامياب ٿيڻ نه ڏيندا. هُنَنِ جو اِيمانُ آهي ته، جيسيتائين ڌرتيءَ جو هڪ به حقيقي وارثُ زنده هوندو ۽ سُهڻي لطيف جِي لازوالُ رَهبَرِي راهَه ڏيکاريندِي، تيسيتائين دنيا جي ڪا به طاقت، هِنَ ڌَرتِي ماتا جَي تَقدُسَ کي ڇِيهَو رَسائَي نه سَگَهندِي.
تاريخ شاهد آهي ته جَيڪِي لُٽَيرا ۽ غير تهذيبن وارا، هن ڌرتيءَ تي ڪاهَي آيا، ساڻس زيادتيون ڪيائون، اُهي هميشه هميشه لاءِ مَيسارجِي ويا. جيڪڏهن اڄ وري ڪيرُ، اُنَ تاريخ کي دُهرائڻ چاهي ٿو، ته پَڪَ سان اُنَ جو به، اَرغونن، تُرخانَنِ، مُغلَنِ ۽ انگريزن وانگيان، هِتَي نانءُ نِشانُ باقي نه رهندو. مون کي پَنهنجَي حَلالِي پُٽن تي فخر آهي، بي اختيار دل مان آههَ نِڪرَي ٿي، ”اٿم آسَ الله ۾، ڪندو اِنصافُ عَجِيبَنِ سان.“