14
“ ڇو نه بهادريءَ۾ ڀرجان ، جڏهن اسان جو ڪوپنڌرن ورهين جو سنهڙو ڇوڪرو، هڪ ديو جهڙي بدمعاش فوجيءَ کان محب وطن کي آزاد ڪرائي وڃي ، تڏهن اسان لاءِ فخر جھڙي ڳالهه ڪانهي؟”ٻهڪندي چيو.
“ اوھ پنهنجي محبوب ڪورچاگن جو ذڪر ٿي ڪرين؟ هاڻي جاڳندي خواب پئي لهين ؟”هن ٽهڪ ڏيندي چيو .
هي خواب ناهي نيلي ، پر حقيقت ...........،“اوچتو هن زبان سنڀالي ورتي ، اٿاھ خوشيءَ مان هن کي اهوياد ئي نه رهيوته نيلي ته هڪ وڏي غدار جي ڌيءَ آهي ،هن وري مرڪي ڳالهه ڦيرائي چيو “نيلي ڀيڻخواب نه لهون تڏهن ڇا ڪريون ، مزدورن سان دل لڳائڻ آهي ، خواب لهڻ ٻيو ڇا؟”
هٿ هٿ تي هڻي نيليءَ چيو“چري ڇڏ انهي ڪوچڙي جي پچر ، ڪو ادي وڪٽر جھڙو نوجوان ڳول ”
“ڪا ساٿياڻي مدد به ڪري نه !” ائين چئي هو اڳتي وڌي ويئي ، سندس منهن لهي ويو ، پنهنجي غلطيءَ تان غمگين ثي هوءَگھر ۾ ڪري پيئي . شام ٿي ته وڃي مڇين واري تلاءَ تي ويٺي ، مگر سج لهي ويو ، ته به محبوب نه آيو ، سندس دل گھٻرائجي ويئي ۽ هوءَ سڀ تميزون ڇڏي ڪورچاگن جي گھر رواني ٿي ويئي .
گھر اندر گھڙي ،ته سڀ ٺڪر ٺوٻر پکڙيل ڏٺائين هڪ ٿلهي جوان بيٺي انهن کي پئي ڏٺو ۽ چئي رهيو هو “عجيب مصيبت آهي ، ڀلا چورن سان اسن غريبن جي ڪهڙو ڪم ، هو هن طرح ويهي ٺڪر ٺوٻر پکيڙيا اٿن ؟ ... الائي ڇوڪروبه ڪاڏي ويو ....”تانيا دل ڌڪ ڌڪ ڪرڻ لڳي ۽ هن وڌي غمگين آواز ۾ چيو “ اوهين آرتيم آهيو ڇا؟”
“ها آهيان ته اهو ، پر مس صاحبه ! تون هتي ڪيئن آئي آهين ؟”
غمگين ٿي هن چيو “آءُ ڀايان ٿي ، ته هي ڪم ملٽري جو آهي ، ۽ .... شايد تنهنجي ڀاءُ کي گرفتار ڪري ويا آهن .” آرتيم اوھ !هي ڪم برابر انهن رهزنن جو هوندو (ڇرڪ ڀري ) ۽ هان ، تو ڇا چيو ؟ ڇا ڪورڙچيو گرفتار ٿي ويو ڇو ڀلا؟”
فخر سان هن جواب ڏنو “ڇو ٿه هن هڪ ديو جھڙي سپاهيءَ تي حملو ڪري ان جي قبضي مان اسان جي قومي هيرو يوخرائي کي آزاد ڪريو هو.”
“ڇا يوخرائي آزاد ٿيو ؟....واھ واھ ..... ڏاڍو سٺو مس صاحبه !هن ڇوڪري ۾ ايڏي طاقت آئي ڪٿان ؟ نه نه اها ڪنهن خواه مخواه چغلي هنئي هوندي.”
فخر مان اوچو ڳاٽ ڪري هن جواب ڏنو “ مون اها روئيداد اکين سان ڏٺي هئي ۽ ائين چوندي گھر هلي ويئي ته ، هو ڪٿي ٿو واپس وري !”