دبئيءَ جو سير
ڪراچي ۾ پياري ۽ محترم دوست ٽي وي ۽ پرنٽ ميڊيا جي ناليواري صحافي ۽ رپورٽر ڀائو منصور مغيري ۽ منھنجي وڏي ڀاءُ محمد فاروق جي ڪلاسي ۽ اسان جي گڏيل دوست ناصر مورائي جن سان رات جي ماني تي ملاقات ڪرڻ کان پوءِ، ادا منصور مون کي جناح ٽرمينل ڪراچي تي ڊراپ ڪيو. جتان آءُ فلائي دبني جي جھاز ۾ چڙهي اچي دبئي پھتس. تمام گهڻو مينھن وسيل هو ۽ جھاز بہ ان ڪري ڪافي ليٽ پي ٿيا. بھرحال اميگريشن جي ڪائونٽر تي آيس جتي عرب سڳوري پاسپورٽ تي ٺپو هنيو ۽ ان سان گڏو گڏ سم ڪارڊ ۽ سياحتي ڪتابچا ڏيندي چيائين ويلڪم ٽو دبئي عبدﷲ. مون کيس مھرباني چئي ۽ پڇيو مانس تہ هون تہ آءُ ٽن ڏينھن کان پوءِ هليو ويندس پر ٿورو تجسس ۾ آهيان تہ هتي قانوني طريقي سان گهڻو وقت رهي سگهان ٿو، مشڪي چيائين تہ نوي ڏينھن. دبئي جي هوائي اڏي کان ٻاهر آيس تہ صبح جا يا کڻي چئجي تہ اڌ رات جا شايد ٻہ اڍائي ٿيا هئا ۽ هلڪي هلڪي ڦڙ ڦڙ هلي رهي هئي. ٽيڪسي ڪري ڊيرا دبئي جي علائقي ۾ هوٽل آئيبيس الرگا اسٽريٽ تي اچي چيڪ ان ڪيم.
هوٽل جي رسيپشن وارن مون کي صبح جو ناشتي جو وقت ۽ جڳھہ ٻڌائي ۽ هوٽل جي ڪمري جي ڪي هولڊر تي لکيل وائي فائي جو پڻ ٻڌايائون. هوٽل جو ڪمرو مون کي شايد نائين يا ڏهين فلور تي مليو هو. هئي تہ جنوري پر هلڪي ايئر ڪنڊيشن هلائڻي پئي. ڪمري ۾ پاڻي جون بوتلون، چانھہ، ڪافي ۽ کير جو بندوبست موجود هيو. ٿڪاوٽ جي ڪري جلد اکيون ڳريون ٿيڻ لڳيون سو بھتري ان ۾ ئي سمجهيم تہ بستري ۾ سمھي پئجي تہ ڀلو جيئن صبح جو ماڻھو وري تازو توانو هجي. اتي پياري معروف سان بہ ڳالھہ ٻولھہ ٿي ۽ کيس خير خيريت سان هوٽل تي پھچي وڃڻ جو ٻڌايم ۽ معروف جي آفيس جي ڪري اسان ٻنھي شام جو سندس آفيس کان پوءِ ملڻ جو پروگرام رٿيو.
ٻئي ڏينھن ناشتي واري ايريا ۾ ويس تہ اتي هر نسل جا ماڻھو پئي نظر آيا، ناشتو بہ ساڳيو جيئن تقريبن هر هنڌ هوٽلن ۾ هوندو آهي، ناشتي مان فارغ ٿي رسيپشن تي اچي اتي موجود هڪ ٻن سياحتي ڪمپنين جي نمائندن سان انھن جي سياحتي ماڳن ۽ قيمت بابت حال احوال ڪيم ۽ ڪجهہ سياحتي ڪتابچا پڻ کنيم. ڪمري ڏانھن ئي ويس پي تہ معروف جو فون آيو، جنھن سندس اچڻ کان پھريان اتي آس پاس ڪجهہ شين گهمڻ ۽ ڏسڻ جي صلاح ڏني، جن کي مون نوٽ ڪري ڇڏيو. ڪمري تان تيار ٿي پنھنجي رڪ سيڪ ۾ ضرورت واريون شيون، ڪيميرا، پاڻي وغيرہ کڻي اچي الرگا روڊ تي هڪ سيلاني سياح وانگر پنڌ هلڻ شروع ڪيم. آس پاس جو جائزو وٺندو اڳتي وڌندو رهيس. روڊ صاف سٿرا هئا. پر اتي هڪ عجيب ڳالھہ منھنجي مشاهدي ۾ آئي تہ اتي هر ٿوري گهڻي پنڌ کان پوءِ مختلف وزيٽنگ ڪارڊ پٽ تي اڇليل هئا، جن تي مساج جي سروس ۽ سندن رابطي جا نمبر لکيل هئا. پوءِ جنھن کي کٽي کڻي.
بھرحال معروف جي صلاح مطابق اتي موجود الغرير مرڪز جيڪو هڪ وڏو شاپنگ مال هو گهمڻ ويس، ٿورو هيڏانھن هوڏانھن اتي چڪر ڏئي اچي هڪ دفعو وري الرگا روڊ تي پھتس ۽ جتان وري شارع عمر بن الخطاب تي پھتس. هن روڊ تي جڏهن هلڻ شروع ڪيم تہ مون کي مراڪش جي هوٽل ياد آئي، اها هوٽل بہ عمر بن الخطاب روڊ تي هئي. وڏيون ۽ جديد قسم جون عمارتون، گاڏيون ۽ ان سان گڏوگڏ کجيءَ جا وڻ هر پاسي نظر پئي آيا. اتي ڪجهہ پاڪستاني بہ نظر آيا جيڪي پاڪستاني انداز ۾ ڪانچ قميص پھري سائيڪلن تي چڙهي ڪاڏي وڃي رهيا هئا. هڪ ٻہ چوراها پار ڪري روڊ جي آخر ۾ پھتس تہ دل مان واقعي نڪري ويو واھہ سائين واھہ زبردست، منھنجي سامھون دبئي ڪريڪ هئي جنھن ۾ ننڍيون وڏيون ٻيڙيون هلي رهيون هيون، اتي هڪ دم مون کي اٽلي جو شھر وينس ياد آيو. پر هتي دبئي ڪريڪ جي آس پاس تمام گهڻيون ڊگهيون عمارتون هيون جيڪي وينس ۾ ناهن.
بني ياس نالي ٻيڙين جي اسٽاپ تي اچي ٽڪيٽ گهر واري کان معلومات ورتي تہ دبئي ڪريڪ جي پرئين پار يعني بر دبئي وڃڻ لاءِ ٻيڙي ڪيڏي مھل ايندي ۽ ان جو ڪرايو ڪيترو آهي؟ ڪرايو شايد ڪو هڪ يا ٻہ درهم هئو ۽ ٻيڙي پندرنھن ويھن منٽن ۾ اچي وئي، هلائڻ وارو بہ شايد ڪو پاڪستاني يا انڊيا جو هئو. دبئي ڪريڪ جو پاڻي انتھائي صاف سٿرو هو. بقول معروف جي تہ هي دبئي ڪريڪ پھريان هڪ پاسي بند هوندي هئي، پوءِ ان کي ٻئي پاسي بہ کوٽائي ڪري سمنڊ سان ملايو ويو آهي، جنھن جي ڪري هاڻي بر دبئي هڪ ٻيٽ جي صورت اختيار ڪري ويو آهي.
مون ٻيڙيءَ ۾ ويٺي ويٺي دبئي جي ٻنھي پاسن يعني بر ۽ ڊيرا دبئي جا نظارا ڪيا ۽ انھن نظارن کي ڪيميرا جي اک سان محفوظ بہ ڪندو رهيس. ڊيرا دبئي جا جاڙا يعني ٽوئن ٽاورز پڻ هتان واضع نظر اچي رهيا ها. انتھائي دلفريب، جديد ۽ سھڻيون عمارتون هر طرف نظر پي آيون، آسمان ۾ ڇڙ وڇڙ ڪڪرن جو هجڻ، وري انھن ڪڪرن جي وچان نيرو آسمان ۽ دبئي ڪريڪ جي مٿان اڏامندڙ پکي لڳي پيو تہ سڀ جا سڀ ٻيڙي جي مسافرن ڏانھن ليئا پائي رهيا هئا. ٻيڙي تقريبن پنجن منٽن ۾ اسان کي ڊيرا کان بر دبئي جي السيف ميرين ٻيڙين جي اسٽاپ تي پڄائي ڇڏيو. جتان کان پوءِ مون وري هلڻ شروع ڪيو.
هن السيف جي علائقي ۾ عمارتون تہ نيون آهن پر پراڻي دور جي طرز جون ٺھيل آهن، دبئي اولڊ سٽي يا السيف هيريٽيج سوق انتھائي دلچسپ ۽ سھڻو علائقو آهي، جيڪو سياحن کي پاڻ ڏانھن ڇڪي ٿو. هتي ڪافي تعداد ۾ دڪان، ڪيفيٽيريا، ريسٽورنٽس، تحفن، سووينيئرس ۽ ڪپڙي لٽي جا دڪان نظر ايندا. هتي دڪان اهڙي طرز سان ٺاهيا ويا آهن تہ جيئن سياحن کي دبئي جي پراڻي دور جي رهڻي ڪھڻي جي ڄاڻ ملي سگهي. هتي مون ڏٺو تہ گاري جي لمبائي سان ٺھيل گهر جن ۾ ڪاٺ جا بنڊ استعمال ٿيل هئا، ڪاٺ جي درين ۾ لوهي شيخون، ڪاٺ جي پڃرن يا لڪڙن ۾ ڇپر ڦاسايل، لوھہ جي ڪڙي سان ڪاٺ جي تاڪن جا در جيڪي مختلف حصن ۾ هوندا آهن، پاڻي جي ننڍي نادي جيڪا ڪاٺ جي چئن پاون يا گهڙا منجي قسم جي شئي ۾ ڦاسايل هجي، هڪ ننڍو بلب جيڪو محدود قسم جي روشني ڏيندو هجي، کجين جا وڻ، گاسليٽ واري بتي، تيل يا گاسليٽ جا ڊرم، گهرن جي مٿان ڪوٺن تان ڀتين ۾ ڄاريون، ڪٿي ڪٿي وري ڀتين تان گارو لٿل، جنھن مان سرون نظر اينديون هجن، گهرن جي ٻاهران سائيڪلون بيٺل، گهرن جي ورانڊن جي دروازن ۾ گول پلر ۽ انھن جي مٿان وري گول ونگن جي ڊزائن، ڪٿي ڪٿي عرب پنھنجي روايتي ڪپڙن ۾ اٺ سان بيٺل نظر اچي ٿو تہ ڪٿي وري عربن جو ننڍو خاندان ڏيکاريل آهي. هتي بہ سياحن جي ڪافي رونق لڳل هئي. هن علائقي ۾ مون کي گهمندي ڏاڍو مزو آيو. هتي مون کي لڳو تہ ڄڻ هي ڪو سنڌ جو علائقو هجي، ڇاڪاڻ تہ پاڻ وٽ اڃا بہ اهي مٿي ذڪر ڪيل شيون استعمال هيٺ آهن ۽ اهڙي قسم جو ماحول اڃا بہ آهي.
مون ڪافي وقت هن علائقي ۾ گذاري يادون اندر ۾ سانڍيون ۽ اڳتي هلي اچي الفهيدي ميرين ٻيڙين جي اڏي تان هڪ دفعو وري ڊيرا واپس وڃڻ لاءِ ٻيڙي ۾ چڙهيس، جنھن پنجن منٽن ۾ السبخة ميرين ٻيڙين جي اڏي تي اچي لاٿو. اڃا وقت ڪافي هو سو السبخة ميرين ٻيڙين جي اڏي کان آءُ واپس هوٽل وڃڻ کان بھتر سمجهو تہ اڃا اڳتي وڃان ۽ هلندو هلندو اچي ڊيرا اولڊ ميرين سوق ٻيڙين جي اڏي تائين پھتس جتي آءُ هڪ سحر ۾ طاري ٿي ويس. هتي پراڻي وقت جا ڪاٺ مان ٺھيل مال بردار ٻيڙا بيٺل هئا، ڪن ۾ شايد مختلف قسم جو مال چاڙهيو پي ويو ۽ ڪن مان وري لاٿو پي ويو. ڪن ٻيڙن تي ڪن نماز پي پڙهي تہ ڪن وري ڪا راند پي ڪئي، ڪي وري شايد ڪچھري ۾ مشغول هئا تہ ڪي وري موبائل ۾ منھن وجهيو ويٺا هئا، ڪن وري ماني پچائڻ جي تياري پئي ڪئي. هڪ ٻيڙي جي بلڪل مٿانھين حصي تي عقيدت منجهان الهم صل على محمد وآل محمد لکيل هو. معروف ٻڌايو هو تہ هونءَ تہ دبئي ڀلي ڪيڏي بہ ترقي ڪري وڃي پر پنھنجي اها پراڻي سڃاڻپ اڃا تائين برقرار رکيو اچن، اتي خبر پئي تہ اهو پراڻو پورٽ گهڻي قدر ايران سان پراڻن وقتن کان ڪاروباري سرگرمين لاءِ استعمال ٿيندو اچي. مون کي اتي دل ۾ هڪ خواهش پيدا ٿي تہ ڪاش آءُ ڪڏهن اهڙي قسم جي ٻيڙي ۾ سفر ڪيان ۽ انھن جي زندگين جي باري ۾ ٿوري تحقيق ڪري ڪجهہ لکان. مون کي اتي مائيڪل پيلن جو پروگرام ارائونڊ دي ورلڊ ان ايٽي ڊيز پڻ ياد آيو، جيڪو بي بي سي ٽي وي تي گهڻو وقت اڳ هليو هو، جنھن ۾ مائيڪل اهڙي قسم جي ٻيڙن ۾ پڻ سفر ڪيو هو.
اتان کان اڃا بہ اڳتي هلندو هلندو هيڏانھن هوڏانھن گهمندو رهيس، جتي هڪ پراڻي بازار نظر آئي، جتي گهڻي قدر مصالحن ۽ جڙي ٻوٽين جا دڪان هئا پر ان سان گڏوگڏ ٻيا بہ ڪافي دڪان ان بازار ۾ موجود هئا، هن کي پراڻي بازار يا دبئي اسپائس مارڪيٽ پڻ چون. اتي آس پاس ٻيا بہ مارڪيٽ ۽ دڪان هئا جن ۾ سون ۽ هيرن جي زيورن جا دڪان، مرشد بازار جنھن ۾ ڪپڙي جي وري هڪ گهٽي نظر آئي، جيڪا ڪافي مصروف پئي لڳي. اتي ٻيون بہ ڪافي ڪاروباري ادارن جون آفيسون نظر آيون. هن علائقي ۾ بہ گهمي تمام گهڻو مزو آيو. هتان کان پوءِ مون هوٽل واپسي جو ارادو ڪيو ۽ هڪ دفعو وري پنڌ ئي پنڌ گهمندو ڦرندو پيٽ پوڄا ڪندو اچي هوٽل ڀيڙو ٿيس، جتي مون شام جي چانھہ ٺاهي پيتي ۽ ٿورو اهليس تہ جيئن وري ٿوري توانائي ملي تہ جيئن وري معروف سان گڏجي رات ڌاري ڪجهہ ٻيون شيون گهمي ڏسان.
معروف تقريبن سج لٿي ڌاري سڌو آفيس کان آفيس جي ڪپڙن سوٽ، ٻوٽ ۽ ڪوٽ ۾ ئي هوٽل آيو، هڪ ٻئي کي پري کان ئي ڏسي ۽ ملندي منھن تي سڪ، مشڪ ۽ خوشي جي لھر ٻنھي محسوس ڪئي. پھريان تہ اتي هوٽل جي لابي ۾ ويھي ڪجهہ تڪڙي تڪڙي ڪچھري ڪئيسين، پوءِ وري رٿيوسين تہ پھريان هلي پيٽ پوڄا ڪجي ۽ وري پوءِ دبئي جي ٿوري نائيٽ لائيف ڏسجي. هوٽل جي ڀرسان ئي ڪي ايف سي تي رات جي ماني کائي، پوءِ اسان معروف جي گاڏي ۾ هيڏانھن هوڏانھن جا چڪر ڏيندي ڊيرا دبئي ڪلاڪ ٽاور کان ٿيندا پل پار ڪري بر دبئي واري علائقي ۾ داخل ٿي وياسين. ٿوري دير هلڻ کان پوءِ اسان شيخ زيد روڊ تي هئاسين ۽ اسان جي کاٻي پاسي ميوزم آف فيوچر عجائب گهر جي انتھائي سھڻي بيضوي شڪل جي عمارت هئي، ان ۾ گڏيل عرب عمارتن جي سربراھہ شيخ محمد بن راشد المڪتوم جا عربي خطاطيءَ ۾ مستقبل بابت چيل جملا اڪريل آهن. هتي بہ تمام ڊگهيون عمارتون هيون ۽ هتان برج خليفا پڻ نظراچي رهيو هو. اسان اڃا اڳتي وڌندا وياسين ۽ جميرا واري علائقي ڏانھن سمنڊ واري پاسي هلندا هلندا اچي برج العرب پھتاسين، جنھن کي خوبصورت بڻائڻ لاءِ رنگ برنگي روشنين جو سٺو بندوبست ٿيل هو.
اسان جي اڳلي منزل وري مدينة جميرا هئي، هي عربي طريقي جو خوبصورت ۽ گڏيل عرب عمارتن جو وڏي ۾ وڏو ريزارٽ يا سير گاھہ آهي، جيڪو چاليھہ هيڪٽرس تي مشتمل آهي ۽ عربن جي ڪنھن پراڻي شھر جي مشابھت سان اڏيل آهي. هتي ڪئين ريسٽورنٽس، ڪجهہ هوٽلون، ڪاٽيجز ۽ شاپنگ مال وغيرہ موجود آهن. مون کي جنھن ڳالھہ هتي وڌيڪ متاثر ڪيو اهو هو اتان جو شاپنگ مال جنھن ۾ عرب پراڻي طريقي جا دڪان نئين انداز ۾ ٺھيل آهن ۽ انھن ۾ وري پراڻين شين يعني اينٽيڪ قسم جي شين جا دڪان وري پاڻ ڏانھن سياحن کي متوجھہ ڪن ٿا. هتي ٻي جيڪا ڳالھہ مون کي تمام گهڻي وڻي اهو هو اتان جو پاڻيءَ جو ڪئنال جيڪو هن مدينة جميرا کي چوڌاري گهيري ويٺو آهي ۽ ڪٿي ڪٿي وري اهو وچان پڻ وهي ٿو ۽ ننڍين ننڍين پلين سان ڳنڍيل آهي. هتي وينس وانگر ٻيڙيون پڻ هلن ٿيون. اسان هتي سٺو وقت گذاريو، هتي بہ ماڻھو پنھنجي زندگي جا ڀرپور پھر گذاري رهيا ها، ڪي کائڻ ۾ تہ ڪي وري پيئڻ ۾ تہ ڪي ڪچھري ڪندي وڏن وڏن ٽھڪن ۾ مشغول هئا. هتان برج العرب بہ تمام ويجهو هو ۽ اسان کي ڪافي ويجهڙائيءَ کان تصويرون ڪڍڻ جو موقعو ملي ويو.
واپسي تي اسان جميرا بيچ تي چانھہ جي چسڪي جو مزو وٺڻ لاءِ وياسين، فلي چانھہ لڳ ڀڳ ديسي طريقي جي ئي هئي، جيڪا اتي موجود ننڍي ڪيفيٽيريا تان مليو وڃي، اتي سمنڊ جي ڪناري تي ڪچھري بہ ڪندا رهياسين ۽ موسم ۽ آس پاس جي ماحول جو مزو پڻ وٺندا رهياسين، آس پاس ماڻھن ديسي ٻوليون پئي ڳالھايون. واپسي تي وري ٻي چانھہ جو مزو اسان وري هوٽل جي ڪمري تي ورتو ۽ ننڍي هوندي ۽ اسڪول جي ڏينھن کي ياد ڪندا رهياسين ۽ وڏا وڏا ٽھڪ پڻ ڏيندا رهياسين. اها ڪچھري تقريبن رات جو ٻين اڍائين بجي تائين هلي.
ٻئي ڏينھن صبح جو اٿيس تہ نارويجيئن ايئر لائنز وارن جو ميسيج آيل هو تہ اوهان جو جھاز سڀاڻي دبئي کان اسٽاڪھولم لاءِ روٽ مٽائڻ جي ڪري مقرر وقت کان وڌيڪ وقت لڳائيندو ۽ هاڻي دبئي کان پوءِ سائپرس جي شھر پافوس ۾ تيل ڀرائڻ لاءِ تقريبن هڪ ڪلاڪ بيھندو. پوءِ ڳالھہ سمجهہ ۾ آئي تہ انھن ڏينھن ۾ ايران يوڪرين جو جھاز غلطي ۾ ڪيرايو هو، جنھن جي ڪري ايران جي مٿان جيڪا ايئر ٽريفڪ گذرندي هئي، انھن پنھنجا روٽ مٽائي ڇڏيا هئا. بھرحال صبح جو ناشتو پاڻي ڪري الرگا جي زمين اندر هلندڙ ريل يعني دبئي ميٽرو ۾ چڙهي ڊائون ٽائون دبئي، دبئي مال ۽ برج خليفہ ڏسڻ لاءِ نڪتس. ريل جا پليٽ فارم ۽ ريل اندران بہ ڏاڍي صاف سٿري هئي. ٽرين تقريبن پنجويھن ٽيھن منٽن ۾ برج خليفہ دبئي مال جي اسٽيشن تي اچي لاٿو جتان وري ڪلو ميٽر کن کان ٿورو سوايو دبئي مال تائين پنڌ هو، هلندو هلندو ۽ دبئي مال پاسي ويندڙ هدايتون ۽ نشان ڏسندو اچي پھتس.
دبئي مال انتھائي وڏو شاپنگ مال آهي، مون کي ياد نہ ٿو اچي تہ مون ڪو ايترو وڏو مال پھريان ڪٿي ڏٺو هجي. صاف سٿرو، وڻ وڻ جي ڪاٺي ۽ دنيا جھان جا ماڻھو هتي پي گهميا، آءُ نہ ٿو سمجهان تہ هتي ڪنھن برانڊ جو دڪان نہ هوندو. بھرحال منھنجي خريداري سان ڪا خاص دلچسپي ناهي، سو اتي ٿورو گهڻو چڪر ڏئي اتان اندران ئي برج پارڪ ۾ ويس جتي برج خليفہ ۽ دبئي فائونٽين آهي. هتي بہ ڀانت ڀانت جا ماڻھو گڏ ٿيل هجن، جيڪي سڀ جا سڀ فوٽو ڪڍڻ ۾ مشغول هئا. انتھائي صاف شفاف پاڻي جي ٻئي پاسي تمام ڊگهيون عمارتون ۽ انھن ۾ وري برج خليفہ جي عمارت جي اڳيان ٻيون سڀ بونيون پي لڳيون. اتي پارڪ ۾ اڃا گهميس ئي پئي تہ مون محسوس ڪيو تہ ڪافي ماڻھو هڪدم اتي گڏ ٿي ويا، پوءِ اوچتو ساز وڄڻ شروع ٿي ويا ۽ پاڻي جي وچ ۾ ڦوهاري انھن سازن جي ڌن سان نچڻ شروع ڪيو، سازن جي ڌن هيٺ مٿي ٿيڻ سان پاڻي بہ هيٺ مٿي پي ٿيو. اهڙي قسم جو ڦوهارو مون مراڪش ۾ بہ ڏٺو هو پر اهو تمام ننڍو هو. هي پارڪ بہ انتھائي ڪاريگري سان تعمير ڪيو ويو آهي، جيڪو دبئي ايندڙ سياحن کي پاڻ طرف متوجھہ ضرور ڪري ٿو. اتان واپسي تي ٿورو ڊائون ٽائون دبئي جو چڪرڏيندو، هڪ دفعو وري اچي ٽرين ۾ چڙهيس. ٽرين ۾ چڙهي ويٺس تہ منھنجي ڀر واري سيٽ تي جيڪو ڇوڪرو ويٺو هئو ان سنڌي ۾ پي ڪنھن سان ڳالھايو، ڳالھائي بس ڪيائين تہ پڇومانس تہ ڪٿان جا آهيو، هڪدم چيائين تہ موري جو، مون چيو واھہ واھہ. پاڻ موري جي ڀرسان جو سولنگي هئو، جيڪو دبئي ۾ ايئرڪنڊيشن جي سروس جو ڪاريگر هئو.
هاڻي منھنجو ارادو هو تہ دبئي ميرينا ۽ جميرا بيڄ ريزيڊنس ۽ ان جي آس پاس ڪجهہ علائقا گهمي ڏسجن. ٽرين مان صوبحا ريئلٽي ميٽرو جي اسٽيشن تي اچي لٿس جتان گهمندو ڦرندو اچي دبئي ميرينا واري علائقي ۾ پھتس ۽ وات مان پاڻ ئي واھہ واھہ نڪري ويو. دبئي ميرينا ٽن ڪلو ميٽرن تي اڏيل هٿرادو شھر آهي، جيڪو پرشين گلف جي ڪناري سان آهي، هڪ قسم جو ٻيٽ آهي، جنھن جي چوڌاري هڪ ڪينال ٺھيل آهي. انتھائي خوبصورت عمارتون، کجين جا وڻ ۽ انھن جي چوڌاري ڪئنال جو صاف شفاف پاڻي ۽ انھن ۾ بيٺل انتھائي جديد ٻيڙيون، جيڪي شايد گهڻي قدر سياحن کي گهمائڻ لاءِ بيٺل هيون، اتي ڪجهہ ڪمپنين جي ماڻھن انھن بابت بروچرز پڻ ڏنا پئي، جن ۾ پام جميرا جو چڪر لڳرائڻ جا پيسا، وڃڻ جو وقت ۽ واپسي جو وقت لکيل هو. پام جميرا سمنڊ مان حاصل ڪيل زمين ۾ کجي جي وڻ نما وڏو علائقو ٺاهيل آهي، جيڪو پڻ سياحن کي پاڻ طرف متوجھہ ڪرائي ٿو. ڪافي وقت اتي گذريو ۽ ڪافي فوٽوگرافي پڻ ٿي.
اتان وري اڳتي هلندو هلندو اچي جميرا بيچ ريزيڊنس پھتس، انتھائي سھڻو علائقو جتي جديد قسم جون رهائشي ۽ هوٽلن جون عمارتون آهن. وارياسا سمنڊ جا ڪنارا مون کي ائين لڳا ڄڻ تہ يورپ جي ڪنھن سمنڊ جو ڪنارو هجي، جتي ماڻھو پاڻيءَ ۾ تڙڳي وري اچي واري تي ليٽن ۽ اس سان بت کي سيڪين. هتي بہ جديد طرز جا ڪيفيٽيريا، ريسٽورنٽس، دستڪاريءَ جا دڪان ۽ برانڊيڊ شين سان ڀريل شاپنگ مال وغيرہ آهن. هتي ماڻھو گهڻي قدر پنڌ گهمڻ کي ترجيح ڏين پيا. يورپ جي طرز جا ننڍا ڦوهارا يا ننڍا پارڪ پڻ هئا جن ۾ ماڻھن، پکين ۽ جانورن جا مجسما پڻ ٺھيل ها. آخر ۾ ڦري سري هوٽل واپس وڃڻ لاءِ اچي ڊِي ايم سي سي جي اسٽيشن تي پھتس، جنھن اچي الرگا اسٽيشن تي چاليھارو کن منٽن ۾ پڄايو. ٿوري پيٽ پوڄا ڪري پوءِ اچي ڪمري تي چانھہ ٺاهي پيتي ۽ ٿوري چيلھہ ڊگهي ڪئي.
شام ڌاري جڏهن معروف آيو تہ وري هڪ دفعو رولاڪين لاءِ نڪري پياسين، پھريان اسان اتي ئي الرگا روڊ جي آس پاس گهمندا رهياسين ۽ پوءِ وري ڊيرا دبئي جي علائقي پورٽ سعيد جو رخ ڪيوسين جتي ڊيرا دبئي سٽي سينٽر ۾ گازيبو ريسٽورنٽ تي ديسي ماني کائڻ جو پروگرام هئو. هن شاپنگ مال ۾ اهي سڀ شيون موجود هيون جيڪي اهڙي قسم جي مالز ۾ هجن ٿيون. اتي ڪافي رش پڻ محسوس ٿي. ماني کائيندي، گورنمينٽ هائي اسڪول موري جي ڪلاسين ۽ ڪلاس ٽيچرز سائين محمد يوسف سومري ۽ سائين احمد خان لانگاھہ کي پڻ ياد ڪيوسين. اسان هڪ ڳالھہ ياد ڪري ڏاڍو کلياسين تہ اسڪول جي موڪل کان اڌ ڪلاڪ کن پھريان جڏهن شاگردن جو حساب ڪتاب ٿيندو هو تہ بڪ فيئر ڪيا آهن يا نہ، يا سبق ياد آهي يا نہ يا وري ڪي ٻيا معاملا تہ جڏهن اهو وقت ايندو هو تہ معروف نڪري ويندو هئو، سيد ظھور شاھہ جھانيان کي وري سائين احمد خان لانگاھہ سيد هئڻ جي ناتي چوندو هو تہ سائين اوهان ويھو ۽ آءُ وري ڪلاس جو مانيٽر هئڻ جي چڪر ۾ بچي ويندو هوس.
ريسٽورنٽ تي ڪم ڪندڙ هڪ ديسي کي عرض ڪيوسين تہ ٻيلي اسان جا ڪي يادگار فوٽو ڪڍ جيڪي هن انتھائي خوشيءَ سان ڪڍيا. واپسي ۾ وري ٿورو هيڏانھن هوڏانھن جا چڪر، ڪجهہ پنڌ تہ ڪٿي وري معروف جي گاڏي ۾ ڏناسين ۽ پوءِ هڪ دفعو وري اچي هوٽل جي ڪمري ۾ چانھہ جي ڪوپن تي ڪچھري ڄمائيسين جيڪا رات دير تائين جاري رهي. ٻئي ڏينھن صبح سوير ئي معروف اچي ويو ۽ دبئي جي هوائي اڏي طرف ويندي اسان هڪ دفعو وري ڊيرا دبئي ۾ فلي چانھہ جو مزو ورتو.