جانب! جِيئَن شال
هيئَن نہ ڏٺم هيل- ڪا چِٽائي چنڊ ۾
سَرنھن جي ڦولار ۾، وينگس جو وڃڻ
اوڍي چُني ڄڻ- آئي ڌرتي ديس جي
مون جو مڃر- ڏار، ڏٺا هُن ڏهر ۾
پِرين! تنھنجا پار، سرجڻ لڳا ساھہ ۾
لَڏڻ جهلي لام- اُڪريو پاڻي اَڇَ جو
گجر هڪڙي گام- پنھنجي ڄَڙَھہ ڄمار جي
ڍَڪيءَ تَپِي ڍنڍ مان، نينگر ڪُنجي وَرَ
تازا گُلَ ڀَتَرَ- پيس چُنبڙي پير ۾
گوريون کولڻ گهاٽ- آيون اَبُلَ واھہ(1) تي
تيتر پيون تڙڳنديون، جيتر ٿئي ٻاٽ
اِجهو اِنھيءَ واٽ- ڳاهٽ ٿيندا ڳڀرو
سج پيو اُڀري- مُنھن تي ڪِريل چڳ مان
ڪير هتان اُسري- اوندھہ انڌوڪار ۾
ڌمڻ سان دڪان تي، جيئَن لوهر پگهري لوھہ
محبوبن جو موھہ، تيئَن ٻاري مچ مجاز جا
ڀونءِ مٿان باکاٽڙي، پرين پير نہ کڻ
متان رات اچڻ- وساري ويھي رهي
منھنجا رتا هٿڙا، تنھنجا ڪارا وار
ڪجليءَ رُتِ جا پار- سرجيا منھنجي ساھہ ۾
لاهياريءَ جا لِڱَ- ڪنول ڪينجهر ڍنڍ جا
سَرَھہ! تنھنجا سِڱ(2)- وينگس چورائي وئي
هُن ڀَرِ هاڪاري- هلو ڇو نہ حبيب ڏي
پاڻان پياري- ڀريل مٽ مجاز جا
جُهڙ جي ڪجليءَ ڇانوَ ۾، هُن گجري جا گل
آهن ڄڻ املھہ- نکٽ سارا نِڀَ جا
_____________
(1) تعلقي گمبٽ جو اَبُل واھہ
(2) مٿي ويڙهائڻ کان پوءِ عورت جي مٿي تي ڄڻ سنڱ ٺھي پوندا آهن.