تاريخ، فلسفو ۽ سياست

هڪ سنڌ: ٻه نظام

هي ڪتاب ” هڪ سنڌ : ٻه نظام “ نامياري ليکڪ ۽ پبلشر يوسف سنڌي جو لکيل آهي. هي ڪتاب 2013ع ۾ سچائي اشاعت گهر، دڙو پاران ڇپايو ويو. پيپلزپارٽي حڪومت پاران مڙهيل ٻٽي مڪاني نظام خلاف سڄي سنڌ سراپا احتجاج هئي. سنڌ جا ماڻهو پارٽين کان مٿانهان ٿي ان انياءَ خلاف اُٿي کڙا ٿيا. ون يونٽ کان پوءِ هي ٻيو سنگين ڏوهه هو، جيڪو سنڌ جي چونڊيل عيوضن قانوني طور سنڌ اسيمبليءَ وسيلي سنڌ مٿان مڙهيو. ڪالاباغ ڊيم، ڌارين آبادڪاري وغيره جهڙن انيائن جي ڀيٽ ۾ هي معاملو ان ڪري وڌيڪ سنگين هيو جو اهو اسلام آباد پاران ڏنڊي جي زور تي نه مڙهيو ويو. پر سنڌ واسين جي محبوب پارٽيءَ وڏي اڪثريت سان ان کي اسيمبليءَ مان منظور ڪرائي، سنڌ جي ڳچيءَ ۾ ڳٽ جيان وڌو.

4.5/5.0
5556
1056
آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
يوسف سنڌي
ڇاپو پھريون

هڪ تلخ، پر ضروري نقطو

سنڌ طويل عرصي کان تعليم، ادب ۽ ثقافت جي خود پسند، ڪم ظرف ۽ بي حس ادبي ڪامورن جي گرفت ۾ رهي آهي. هنن مڙني آفيسرن جي ذهني ڪيفيت ۽ حالت رحم جوڳي آهي، جو سمجهن ٿا ته سنڌ ۾ جيڪڏهن ڪا روشني آهي ته انهن جي ڪري آهي. هو ادارن جي وڏي بجيٽ خرچ ڪري ننڍا ڪم ڪن ٿا ۽ انهن ڪانفرنس / سيمينارن کي پنهنجي پذيرائيءَ لاءِ استعمال ڪن ٿا. ايتريقدر جو انهن ڪانفرنسن ۾ ڪجهه ”نامي گرامي محققن“ ذريعي پنهنجي مدي وڌائڻ لاءِ وڏي اختياريءَ تائين سفارش پهچائڻ جو ڪُڌو ڪم به ڪيو ويندو آهي. عجب جهڙي ڳالهه ته هو انهن ڪانفرنسن جا پاڻ ميزبان هوندا آهن، پر اسٽيجن تي ويهڻ سندن فرضن ۾ شامل هوندو آهي. ان مامري ۾ ثقافت کاتي جو ته ٻيڙو ئي ٻُڏل آهي. اسٽيج تي ثقافت کاتي جي وزير محترمه سسئي پليجو ۽ کاتي جي سيڪريٽري عبدالعزيز عقيليءَ جو ڪرسيون هميشه اسٽيج جي وچ تي ۽ هڪ ٻئي جي ڀرسان رکيون وينديون آهن ۽ سڄي پروگرام ۾ سندن ’سُس پُس‘ پئي هلندي آهي. سندن ئي سيمينارن جي اسٽيجن تي سنڌ جو عظيم مفڪر محمد ابراهيم جويو هجي يا سنڌ جا عظيم اديب: سراج، امر جليل يا سوڀو گيانچنداڻي هجن، کانئن پوءِ ڳالهائڻ يا صدارت ڪرڻ تي ثقافت جي دانشور وزير کي ڪا ڦڪائي نه ٿيندي آهي. هيءَ اها ئي وزير آهي، جنهن کي سنڌ جي ماڻهن جي شديد احتجاج تي ثقافت جي وزارت تي ٻيهر بحال ڪيو ويو هو، پر افسوس سان چوڻو ٿو پئي ته هوءَ پهرين آڪٽوبر تي سنڌ اسيمبليءَ ۾ موجود نه هئي، جڏهن سندس پارٽي سنڌ جي سيني ۾ ”پيپلز آرڊيننس“ جو خنجر هڻي رهي هئي. سڄي سنڌ احتجاج جي باهه ۾ ٻري رهي هئي، پر هن ”سنڌ جي عظيم ڀيڻ“ غير حاضر رهڻ ۾ ئي پنهنجي عافيت سمجهي. اهو باشعور سنڌ جو الميو آهي ته هڪ انقلابي ماءُ اختر بلوچ جي ڌيءَ سنڌ تي ٽڪي جهڙي وزارت کي ترجيح ڏني. ڏسجي ته سندس اهو عمل هڪ عظيم ماءُ جي آدرشن ۽ تربيت جي ڪيڏي نه انحرافي آهي، جو هن پنهنجي پارٽيءَ جي سنڌ دشمني ۽ آمراڻي روش جي خلاف هڪ اکر به نه ڪُڇيو.

اياز جاني (ايڊيٽر)
(ماهوار همرچو آگسٽ، آڪٽوبر 2012ع)