سرواڻ جو جنم
ان وقت سول اسپتال جي ميڊيڪل سپرينٽينڊنٽ کان وٺي بيهوشي واري ڊاڪٽر عبدالڪريم سيال کان وٺي، ڊاڪٽر نياز حسين، محمد ياسين گائني وارڊ ون وارو منهنجو دوست، جيڪو ڪلرڪ هو، ڊاڪٽر روشن آرا قاضي، ڊاڪٽر خليل قاضي، آپريشن ڪندڙ ڊاڪٽر خالده قاضي، ڊاڪٽر ياسمين قاضي، ڊاڪٽر اشرف ڀرڳڙي، ڊاڪٽر تسنيم منور ميمڻ، ڊاڪٽر نسرين ميمڻ، ڊاڪٽر لال خان لغاري، ڊاڪٽر خورشيد صديقي، شائسته شاهه، ڊاڪٽر افروز سومرو، ڊاڪٽر غزاله شاهه، ڊاڪٽر ناهيد شاهه، ڊاڪٽر نيلوفر شاهه، ((اهي ٽئي ڀيڻون) پروفيسر ڊاڪٽرآفتاب منير ميمڻ جا ٿورا آئون ڪڏهن به وساري نه سگهندس، جن منهنجي محبت جي موٽ شاندار محبتن سان ڏني، انهن مان هر هڪ هڪٻئي کان ٻه وکون اڳتي وڌائيندي اهو ثابت ڪيو ٿي ته ڄڻ انهن منهنجا ٿورا هڪ ئي ڌڪ ۾ لاهي ڇڏيا.
جنهن ڏينهن سرواڻ ڄائو، انهيءَ ڏينهن سڄي وارڊ ۾ هر هڪ ڊاڪٽر کي بمبئي بيڪري جا ڪيڪ ڏنا هئم ۽ سڄي وارڊ ۾ مٺائي ورهائي هئم، بقول ڊاڪٽرن جي ته وارڊ ۾ ڪيڪ ورهائيندڙ آئون پهريون ماڻهو هئس ۽ پنهنجي نظر ۾ هيڏو وڏو پروٽوڪول ماڻيندڙ به آئون پهريون شخص هئس.
“ ٿورا نه ٿورا مون تي ماروئڙن جا ” ، خير سان سرواڻ به هن وقت پنجويهن سالن جو ٿي ويو آهي، پر هر ڊاڪٽرياڻي کي منهنجو پٽ سرواڻ اڄ به ياد آهي ۽ اهي اڄ به دعائون ٿا ڪن.
ٻه ٽي گيت واريم،
ٻه ٽي ديپ ٻاريم،
ٻه ٽي ڦول هاريم،
تنهنجي آجيان ۾.