ٽريزري جا عشق

چوڻي آهي ته عشق ۽ مُشڪ ڪڏهن به لِڪي نٿا سگهن ، جڏهن جڳ جهان جا عشق لِڪي نه سگهيا ته خزاني آفيس جا عشق ڪيئن لِڪي سگهندا ،خزاني آفيس سان سلهاڙيل ماڻهن منهنجي لاءِ به اهو چيو ته مون به آفيس ۾ عشق ڪيا آهن ، پر ائون اهو ئي چوندس ته جڏهن مون تي ماڻهو عاشق هئا ته آئون تمام گهڻو ڊڄندو هئس، ڪنهن ڏانهن ڪنڌ کڻي نهاريندو به ڪونه هئس ، نه ئي ڪنهن جي دعوت تي انهن وٽ ڪڏهن ويس ، جڏهن ڊپ جهلي جهلي عشق ڪرڻ لاءِ تيار ٿيس ته آئون پوڙهو ٿي چُڪو هئس ۽ اهي ماڻهو به ڏوهٽن ۽ پوٽن وارا ٿي ويا ، زمانا گذري ويا ، دور مٽجي ويا ، عاشقي ۽ معشوقي ختم ٿي وئي ، ها ڪجهه عشق مون هن آفيس ۾ پنهنجي اکين آڏو گهُمندي ڦرندي ڏٺا ، انهيءَ معاملي ۾ مون سڀ کان پهرين ، هن آفيس جي آفيسر مرحوم وزير احمد کنڀاٽي کي ڏٺو، جنهن وٽ چار چڱا چهرا سدائين ويٺا هوندا هئا ، عاشق مزاج ماڻهو هو ، دل ۽ کيسي جو پڻ سخي ماڻهو هو ، تاج بلوچ ، جيڪو پڻ هن آفيس جو آفيسر رهيو ۽ هن وقت به سنڌ جو ڀلوڙ شاعر آهي ، ان جو ڪمرو ته سدائين معشوقن سان ڀريو پيو هوندو هو ،سندس ڪيترائي عشق مون محسوس ڪيا ، زياده تر معشوق ادبي لڏي سان تعلق رکندڙ شاعرائون هيون ، تاج بلوچ نالي ۾ به نهال هو، سنڌ جو ڀلوڙ شاعر به هو ته پي ٽي وي تي پروگرام به ڪندو هو ، انهيءَ حوالي سان معشوقن جو تعداد به وڌيڪ هوندو هئس ، حق نواز بلوچ ته هڪڙي آفيسرياڻي کي هميشه گڏ ويهاريو ويٺو هوندو هو ،عبدالستار مستوئي به گهڻن ئي زلفن جو اسير ٿيو ، عبدالستار مگسي مرحوم به ريڊيو جي ٻن ٽن فنڪارائن جي زلفن جو قيدي ٿيو ، سائين محمد خان مگسي به گهڻين ئي نيڻن جي نهار ۾ جڪڙيل هو ، پر هڪڙي سانولي عورت ته هر وقت سائين وٽ ڪچهريون ڪندي ويٺل ڏٺِي ويندي هئي ، ان حد تائين جو اها عورت ، سندس بدلي ٿيڻ کانپوءِ به مگسي مگسي ڪندي وتندي هئي ، ائين کڻي چئجي ته ان عورت جو معشوق سائين محمد خان مگسي هو ، انهيءَ ڪٽ جوڙ جي دنيا ۾ ليئو پائجي ٿو ته سائين محمد خان مگسي جو ڀائيٽو ۽ هن وقت ڊسٽرڪٽ اڪائونٽس آفيسر سيف الله مگسي ته ان ڊوڙ ۾ سڀني کان اڳتي نڪتل آهي عاشقي ۽ معشوقي واري اها راند هو اڃا تائين کيڏي رهيو آهي ،دل جو ته بادشاهه آهي ، ڏيتي ليتي جي ڪا به پرواهه نه اٿس ،هي بيپرواهه بادشاهه هٿ جو کُليل ۽ سخي مرد آهي ، انهيءَ ڪري هن گهڻين ئي کي پنهنجي پيار جي پالوٽ ۾ پاليو آهي ، سندس معشوقن جو هن وقت به هڪ وڏو تعداد اڃا تائين موجود آهي ، انهيءَ معاملي ۾ سندس همسفر ساٿي غلام سرور ٿيٻو به ڪنهن کان پوئتي پيل نه آهي ، ان به ڪيترن ئي وجودن کي پنهنجي پئسي واري محبت ۾ ڦاسايو آهي . ان سلسلي ۾ اڃا به ٿورو اڳتي وڌي اي بي جتوئي جو ذڪر نه ڪجي ته اها به ڪنجوس پائي سڏبي ، هو حيدرآباد ۾ آيو هو ته انتهائي خُوبرو نوجوان ۽ ڪٽ مست طبعيت رکڻ وارو شخص هو ، هي انهن ڀاڳوند ماڻهن ۾ شامل آهي ، جنهن تي گهڻا ئي دنيا وارا گهور گهور پيا ٿيندا هئا، ڪيتريون ئي قاتل نظرون کيس پنهنجي زلفن جي قيد ۾ قابو ڪرڻ لاءِ آتيون هونديون هيون ، پوءِ هو به ڪُسجي ويو، محبتن ۾ گرفتار ٿي ويو، گهايل نطرن جو گهايل بڻجي لاتعداد زلفن جو اسير بڻجي ويو، بس ڀاڳ ڀاڳ جي بازي آهي ، ڪنهن ڏانهن ڪير ڏسي ئي ڪو نه ، ته ڪنهن جي پويان وري اڻ کٽ سلسلو جاري رهندو پيو اچي ، ڪي سِڪندي مري ويا ته ڪي وري ڀڄندي نظر آيا ، دنيا جي دستور جو چرخو پيو ڦِري . ٽريزري جي عشق جا داستان بيان ڪرڻ جي حوالي سان شريف بيگ لغاري به انهيءَ ڊوڙ ۾ گوءِ کڻڻ ۾ ڪنهن کان پوئتي نه رهيو آهي ، سندس همسفر ساٿي اسان جو نوجوان طارق مبين سهتو به ان سلسلي ۾ انتهائي ڀاڳ وارو آهي . اسانجي هردلعزيز آفيسر الطاف منگي جا ڀاڳ به عشق جي دنيا ۾ ڪنهن کان گهٽ ناهن ، ڪيترن ئي زلفن جي ڇانوَ ۾ هن به آسيس ورتي آهي ، لاتعداد نظرن جا تير هو به برداشت ڪندو رهيو آهي ، انهيءَ قطار ۾ سندس همسفر دوست ۽ هن ئي آفيس جو آفيسر شمشير الحيدر ته اڃا به وڌيڪ ڀاڳن وارو آهي جو سندس معشوقن جو هڪ وڏو انگ اڃا تائين به موجود آهي ، جيتوڻيڪ هو هن وقت اي جي سنڌ ڪراچي ۾ آهي ، ويجهڙائي جي مونکي خبر ناهي ته ڪيتري وفاداري سان نينهن جا ناتا نڀائيندو پيو اچي پر اها خبر ضرور اٿم ته هو به تمام گهڻين دلين جي ڌڙڪن بڻيل آهي ، ڀلا ڪنهن جي ڀاڳ سان ڪهڙي ريِس ڪجي ، سائين نظير احمد ڀٽو جا به ڀلا ڀاڳ آهن ، انهيءَ زنجير ۾ ڀٽو صاحب به چڱي طرح جڪڙيل آهي ۽ انهيءَ پيار واري زنجير مان پاڻ کي آزاد نه ڪرائي سگهيو آهي ، ڀاڳ ته اياز ابڙي جو به پوئتي نه هو ، هڪڙو عشق ڪيائين پر اهو مُشڪ نه ٿي سگهيو ، ڦشڪ ٿي ويو ، پاڻ کي زنجير مان آجو ڪرائي ڇڏيائين ، اهي ته ڪجهه عشق جا اهڙا سلسلا هئا جي ڪي ڪجهه ٿي چڪا ۽ ڪجهه هلي رهيا آهن پر هاڻ انهيءَ ٽريزري آفيس ۾ عشق ۽ محبت جو سلسلو ختم ٿيندو نظر پيو اچي ، هاڻ ڄڻ ته اها عشق ۽ محبت رهي ئي نه آهي ، ڇاڪاڻ جو هن وقت معشوقن جو هڪ وڏو انگ ، انشورنس ڪمپني وارين ، ڪارڊن وڪڻڻ وارو جو آهي ، پيزا هٽ ۽ مختلف هوٽلن جا ڪارڊ وڪڻڻ وارين جو سلسلو اڳي جيان حساب ڪتاب کان وڌيڪ آهي ، پر هاڻ نوجوان نسل ۾ بنا ڪنهن حساب ڪتاب واري محبت ۽ عشق جو جذبو نه رهيو آهي ، نه ئي معشوقن کي محبت جي زنجير ۾ جڪڙائڻ جي ضرورت يا وقت آهي . ايڪ هاٿ سي لو ، ايڪ هاٿ سي دو واري روايت جنم وٺِ چڪي آهي ، هاڻ محبت بس فقط ڏيتي ليتي واري محبت ٿي وئي آهي ، هر ڪنهن جا پنهنجا ڀاڳ آهن ، رهي نالو الله جو ، سڀ ڳالهيون هتي ئي رهجي ويون، صرف يادون ئي رهجي ويون آهن ، جيڪي سدائين ياد رهنديون !

توسان يار وئي منهنجي دلڙي اڙي ،
گهاري ڪانه سگهان مان هڪڙي گهڙي ،
تنهنجي سُورن ۾ وئي جان ڳري ،
مِل يار اچي ٻه ٽي پير ڀري .
(ڪاظم ٽالپر)

مختلف موضوع

سروس بخير