مختلف موضوع

سروس بخير

ڪتاب ”سروس بخير“ اوهان اڳيان پيش آهي. هي ڪتاب نامياري شاعر ۽ ڪهاڻيڪار اقبال بلوچ جي ٽريزري آفيس مان رٽائر ٿيڻ کانپوءِ پنهنجي نوڪري بابت يادگيرين تي مشتمل آهي.
اقبال بلوچ جو ڪتاب “سروس بخير” اصل ۾ سندس زندگي جي ڪهاڻي آهي، جنهن ۾ همت، محنت، مشقت، مسلسل جدوجهد، ثابت قدمي، بک ۽ ڏکن سان مقابلي جو داستان آهي... علم سان دوستي ۽ عزت سان جيئڻ جو سبق ۽ انسان دوستي جو درس ۽ روشن ضميري حق-سچ اخلاقي قدرن، ادب-احترام ۽ محبت جي ڪهاڻي آهي.
  • 4.5/5.0
  • 3419
  • 566
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • اقبال بلوچ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book سروس بخير

پنهنجن غمن کي لڪائي ٻين جي چهرن تي مرڪون ڏيندڙ محمد اياز ابڙو

اسان جي حيدرآباد جي خزاني آفيس ۾ 1996ع جي بينچ ۾ ڀرتي ٿيلن ۾ هڪ اهڙو شخص به ڀرتي ٿيو، جنهن جي چهري تي سدائين مُرڪ سجايل رهي آهي، هن وقت اڪائونٽنٽ جي عهدي تي آهي، هي به انهن آفيسرن ۾ شمار ٿئي ٿو، جيڪي ننڍي عمر ۾ ڊپارٽمينٽل امتحان پاس ڪري ننڍي عمر ۾ ئي آفيسر ٿي ويا، جاٽنگ ۽ ساٽنگ کان وٺي اڪائونٽس جي ماهر، هن هر دلعزيز شخص محمد اياز ابڙو کي ڪير نه سڃاڻي، ٽريزري آفيس ۾ نه هجي ها ته يقينا شوبز جي دنيا جو بهترين اداڪار هجي ها، هو مختلف ماڻهن جون هُوبهُو، بلڪل پرفيڪٽ آواز ۾ نقلون ڪڍڻ جو ماهر آهي، جنهن جي نالي چئوس، ان جو آواز بلڪل هُو ساڳئي انداز ۽ آواز ۾ ٻڌائيندو آهي، آفيس ۾ ڪچهري هجي يا شادي مرادي ۾ ڪٿي گڏجون ، جتي اياز ابڙو ويٺل هوندو اتي ٽهڪ ۽ ٽهڪڙا هوندا، کل ڀوڳ جو ماهر، ڪچهري جو ڪوڏيو، سدائين پيو ماڻهن کي کلائيندو آهي، آفيس جي پٽيوالي کان وٺي آفيسر تائين، سڀ ملازم هن جي ڳالهين مان لطف اندوز ٿيندا آهن، آفيس ۾ ڪم دوران هر ٽيبل تي ڪم ڪندڙ ، انتهائي ذهين ۽ هوشيار آهي، اخلاق ۾ انتهائي بلند درجو رکي ٿو، عزت ڏيئي به ڄاڻي ٿو ۽ اهڙي ئي عزت کيس موٽ ۾ ملندي به آهي، انتهائي بهادري سان هر مسئلي کي مڙسي واري انداز ۾ منهن ڏيندڙ اياز ابڙو پنهنجي اندر جا بيشمار غم لِڪايو، چهري تي سدائين مُرڪون سجايو ۽ ٻين سان محبتون ونڊيندي وقت گذاريندو آهي. محمد اياز ابڙو منهنجي انهن پيارن دوستن مان آهي، جنهن جي محبتن ۽ ساٿ جي هميشه ضرورت محسوس ڪندو آهيان. مون کي خبر آهي ته اندر ۾ هو ڪيترو ورهايل آهي، ڪيترا غم اٿس، پر دل ۽ چهري تي سدائين خوشيون ۽ مُرڪون ميڙا ڪري ويٺل اٿس. منهنجي دعا آهي ته هن جا الله پاڪ سڀ غم دور ڪري ۽ سدائين خوش ۽ آباد هجي.
جي تون اچين ته منهنجي محفل مچي پوي،
دل هي دردن ورتي جهومي نچي پوي،
آ شهر ۾ پچار ته استاد ٿو مري،
جي سونهن ساٿ ڏي ته بخاري بچي پوي.
(استاد بخاري)