مختلف موضوع

سروس بخير

ڪتاب ”سروس بخير“ اوهان اڳيان پيش آهي. هي ڪتاب نامياري شاعر ۽ ڪهاڻيڪار اقبال بلوچ جي ٽريزري آفيس مان رٽائر ٿيڻ کانپوءِ پنهنجي نوڪري بابت يادگيرين تي مشتمل آهي.
اقبال بلوچ جو ڪتاب “سروس بخير” اصل ۾ سندس زندگي جي ڪهاڻي آهي، جنهن ۾ همت، محنت، مشقت، مسلسل جدوجهد، ثابت قدمي، بک ۽ ڏکن سان مقابلي جو داستان آهي... علم سان دوستي ۽ عزت سان جيئڻ جو سبق ۽ انسان دوستي جو درس ۽ روشن ضميري حق-سچ اخلاقي قدرن، ادب-احترام ۽ محبت جي ڪهاڻي آهي.

4.5/5.0
3428
578
آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
اقبال بلوچ
ڇاپو پھريون

هڪ دلير، بهادر ۽ ايماندار آفيسر غلام محمد بلو بلوچ

غلام محمد “بلو” بلوچ، 1980ع جي ڏهاڪي ۾ حيدرآباد جو ٽريزري آفيسر ٿي رهيو هو، انتهائي دبنگ، بي ڊپو، دلير، بهادر ۽ ايماندار آفيسر هو، هن ڪڏهن به ڪنهن کان به رشوت ته پري رهي پر خرچي طور به هڪ ٽڪو به ڪنهن کان نه ورتو، ايستائين جو سرڪاري طرح ڪنهن سفر ۾ ويندو هو ته ٽي. اي بل ٺاهيندو هو ته لکندو هو ته دوست جي گاڏي ۾ ويس، نو ڪِليم ! رات جو هڪڙي دوست جي گهر رهيس، نو ڪِليم ! واپسي ۾ ايس آر ٽي سي بس ۾ آيس، بس انهيءَ بس جو ڀاڙو وغيره اسي يا سئو رپيا ! جتي ٻيا آفيسر هڪ رات ڪراچي ۾ رهائش ڪن، ٻئي ڏينهن ميٽنگ اٽينڊ ڪري واپس ايندا هئا ته هزارن جو ٽي اي ، ڊي اي جو بل ٺهندو هو، اتي هي ايمانداري سان جيڪو خرچ ڪندو هو اهو ئي ڪِليم ڪندو هو. آفيس ۾ پنهنجو ڪم نهايت ايمانداري ، دٻدٻي ۽ رعب سان ڪندو هو، ڪو خان، خان جو پُٽ هجي، ڀلي ڪنهن وزير يا سيڪريٽري جي فون اچي، پر سمجهندو هو ته هي ڪم غيرقانوني، بي ايماني يا سفارش طور ورتو پيو وڃي ته ڪڏهن به نه، ڪنهن جو به نه ڪندو، پوءِ ڀلي اهو ڪم ڪجهه هزارن جو هجي، پر سمجهندو هو ته هي لکن رپين جو ڪم آهي پر جڏهن کيس اهو محسوس ٿيندو هو ته هن ڪم ۾ بي ايماني نه آهي ته اهو ڪم بنا ڪنهن رک رکاءَ ڪري ڇڏيندو هو، هو انتهائي سچائي سان پنهنجو ڪم ڪندڙ انسان هو، هر ماڻهو جي ڪم لاءِ سفارشي طور هلي وڃي مخلصانه نموني ڪم ڪندو هو، پوءِ ڀلي ڪنهن غريب جو ڪم ڇو نه هجي، انگريزي جو ماهر هو، ڊرافٽنگ ۾ پڻ وڏي مهارت هئس، ڪوبه ماڻهو گهر به هلي ويندو هوس ته پاڻ ڊرافٽ لِکي ڪري سيڪريٽري تائين، ڪمشنر تائين پاڻ وڃي ڪم ڪرائيندو هو، هن جو ڊرائنگ روم سدائين غريب سرڪاري ملازمن سان ڀريو پيو هوندو هو، ٽريزري عملي لاءِ ته ڄڻ هو فرشتو هوندو هو، ڳالهائڻ ۾ تيز، هرڪو سمجهندو هو ته دڙڪي سان ٿو ڳالهائي پر رويو انتهائي پيار ڪندڙ هوندو هئس. جڏهن ڪمري ۾ ڪنهن ڪم سانگي اسان کي گهرائيندو هو ته هيڪر ته اسانجو اڌ ساهه نڪري ويندو هو ته هن گهرايو ڇو آهي؟ چون ٿا ته سنڌ يونيورسٽي جي ڪاريڊور ۾ مهتاب چنا، ليليٰ بانو، خير النساءَ جعفري، تنوير جوڻيجو،گڏجي ڪاريڊور مان لنگهنديون هيون ته وڏا وڏا پاڻ کي خان سڏائيندڙ مرد ڊپ وچان هٽي پاسو ڪندا هئا، اهڙي طرح ڪورٽ واري ڪاريڊور (جتي ٽريزري آفيس پراڻي بلڊنگ) مان جڏهن بلو صاحب لنگهندو هو ته ڄڻ راڪاس گهمي ويندو هو، سڀ پنهنجن پنهنجن سيٽن تي وڃي ويهندا هئا، انتهائي پيار ڪندڙ، انتهائي سخت به، ڪم وٺڻ جي صورت ۾ انتهائي ايماندار آفيسر، هڪ بهادر، ٻين کي ڪم ايندڙ آفيسر، بي ڊپو ۽ کرو انسان مون پنهنجي حياتي ۾ اهڙو آفيسر نه ڏٺو آهي. ٽريزري جي تاريخ ۾ غلام محمد بلوچ مرحوم جو نالو سونهري اکرن ۾ لکيو ويندو.
اکين کي اکين سان ملائڻ به ڄاڻون،
ڳنڍي نينهن ناتو نڀائڻ به ڄاڻون،
ڪڍايون ڪنڌ ڪيئن ٿا اوکي مهل ۾،
سنگت لاءِ سر ڪپائڻ به ڄاڻون.
(استاد بخاري)