ڪتاب ”سروس بخير“ اوهان اڳيان پيش آهي. هي ڪتاب نامياري شاعر ۽ ڪهاڻيڪار اقبال بلوچ جي ٽريزري آفيس مان رٽائر ٿيڻ کانپوءِ پنهنجي نوڪري بابت يادگيرين تي مشتمل آهي.
اقبال بلوچ جو ڪتاب “سروس بخير” اصل ۾ سندس زندگي جي ڪهاڻي آهي، جنهن ۾ همت، محنت، مشقت، مسلسل جدوجهد، ثابت قدمي، بک ۽ ڏکن سان مقابلي جو داستان آهي... علم سان دوستي ۽ عزت سان جيئڻ جو سبق ۽ انسان دوستي جو درس ۽ روشن ضميري حق-سچ اخلاقي قدرن، ادب-احترام ۽ محبت جي ڪهاڻي آهي.
منهنجي سروس دوران، منهنجي زندگي جو چاليهه سالن جو وقت خزاني آفيس ۾ گذريو، 60 سالن جي عمر مان چاليهه سال هڪ هنڌ گذارڻ، اتي زندگي جون ڪيتريون ئي يادون وابسته ٿيو وڃن، هي زندگي، جيئرن جي ميلن سان سجيل آهي، جيڪي اسان جيئرا آهيون، اڃا به گڏ آهيون، پر منهنجي سروس دوران، مونکان يا خزاني آفيس کان پنهنجي سروس دوران رٽائرمينٽ کان اڳ ۽ جيڪي ساٿي گذاري ويا، انهن کي آئون ڪيئن ٿو وساري سگهان. حيدرآباد جي آفيس منهنجو دوست عبدالستار مگسي، منهنجي زندگي جو هڪ حصو هو، اهو گذاري ويو، نوڪري دوران نوجواني جي عمر يعني 42 سالن جي عمر ۾، هو هڪ پيارو انسان اسان کان موڪلائي ويو، نوجواني جي عمر ۾ هڪ ٻيو ساٿي به گذاري ويو، اهو هو عبدالعزيز جمالي، 30 ، 32 سالن جي عمر ۾ هڪڙي حادثي ۾ انتقال ڪري ويو، هن ننڍي عمر ۾ ٽريزري جو امتحان پاس ڪيو، جنهن ڏينهن هو حادثي ۾ گذاري ويو، انهيءَ ڏينهن ٽريزري جي وڏي امتحان جي رزلٽ آئي، سڄي سنڌ مان هو هڪ ڄڻو پاس ٿيو هو، شايد اها خبر هو گهر وارن تائين نه پهچائي سگهيو هو، جو واپس ويندي، هالا روڊ تي ڳوٺ ويندي حادثو پيش آيو هوس. عبدالستار مستوئي به 50 سالن جي عمر ۾ تازو ٻه ٽي سال اڳ اسان کان موڪلايو. محمد علي جتوئي انتهائي اخلاق وارو ساٿي، نوڪري دوران، اسان کان موڪلايو، اهڙي طرح سليم شيخ به پنهنجي نوجواني واري عمر ۾ گذاري ويو، منظور قريشي اسان جو آفيسر هو، اهو به روڊ حادثي ۾ گذاري ويو، ڊسٽرڪٽ اڪائونٽس آفيسر محمد حفيظ به ريل گاڏي جي حادثي ۾ گذاري ويو، اهڙي طرح بدين ٽريزري ۾ نوڪري دوران غلام حسين جمالي، عزيز جمالي به گذاري ويا، تازو منظور ڀٽي به گذاري ويو.
ڪڏهن به توتي دوار دل جا نه ٻُوٽبا،
تون ڀلي هلي آ ٻه لڙڪ آلا تڏهن به هوندا،
متان چوين آجيان نه ٿيندي،
(شيخ اياز)