مختلف موضوع

سروس بخير

ڪتاب ”سروس بخير“ اوهان اڳيان پيش آهي. هي ڪتاب نامياري شاعر ۽ ڪهاڻيڪار اقبال بلوچ جي ٽريزري آفيس مان رٽائر ٿيڻ کانپوءِ پنهنجي نوڪري بابت يادگيرين تي مشتمل آهي.
اقبال بلوچ جو ڪتاب “سروس بخير” اصل ۾ سندس زندگي جي ڪهاڻي آهي، جنهن ۾ همت، محنت، مشقت، مسلسل جدوجهد، ثابت قدمي، بک ۽ ڏکن سان مقابلي جو داستان آهي... علم سان دوستي ۽ عزت سان جيئڻ جو سبق ۽ انسان دوستي جو درس ۽ روشن ضميري حق-سچ اخلاقي قدرن، ادب-احترام ۽ محبت جي ڪهاڻي آهي.
  • 4.5/5.0
  • 3428
  • 578
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • اقبال بلوچ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book سروس بخير

هڪ خوشي

2007-2008ع ڌاري مون وٽ جي پي فنڊ سيڪشن ۾ زراعت جي ٽيبل هئي، هو پنهنجو ڪيس کٽي آيو، هڪ درويش صفت انسان هو، اچڻ شرط چيائين : ابا ! مون تنهنجي تعريف ٻڌي آهي، چيومانس ادا ! تعريف ان پروردگار جي، جنهن اسان سڀني کي خلقيو آهي، منهنجي مٿي تي هٿ ڦيريندي دُعا ڪندي چيائين : هڪ عرض ڪريان، مون وراڻيو : جي ادا ٻڌايو، چيائين: هي منهنجو ڪيس آهي، جي پي فنڊ جا پئسا ڪڍرائڻ ٿو چاهيان، هڪ لک رپيا ڪڍرائڻا آهن، منهنجي ڌيءَ سخت بيمار آهي، هن کي ڪينسر جي بيماري آهي، مونکي اڄوڪي ڏينهن ۾ هي بل پاس ڪرائي ڏين ته سڀاڻي آئون هن کي ڪراچي کڻي وڃان ۽ ها آئون غريب آهيان، خرچي طور به هڪ رپيو به ڪونه ڏيندس، هڪ ته آئون غريب آهيان، ٻيو ته مولوي به آهيان. ايگريڪلچر ڊپارٽمينٽ ۾ نوڪري اٿم ۽ مٿان ڌيءُ به بيمار اٿم. چيو مانس: تون ڀلي هڪ رپيو به خرچي نه ڏي پر اهو ممڪن ڪونهي ته تنهنجو هي ڪم هڪ ڏينهن ۾ ٿي وڃي، هن ايلاز ڪيا، منهنجي اڳيان تصور ۾ هن جي بيمار ڌيءُ جو معصوم چهرو سامهون اچي ويو، ٻيا سڀ ڪم هڪ پاسي ڪري، هن جي ڪم کي لڳي ويس، جيتري دير مون هن جو ڪم ڪيو، هن هٿ کڻي دعائون پئي ڪيون، مون هن جي هڪ لک رپين جي پيمينٽ اٿارٽي اڪائونٽنٽ کان صحيح ڪرائي، پوءِ آفيسر کان به وڃي صحيح ورتم، ايتري تڪڙي ۽ هٿوهٿ ڪم ڪرڻ تي اڪائونٽنٽ ۽ آفيسر کي به سموري روئداد ٻڌايم. هڪ ڏينهن ۾ اها اٿارٽي هن کي ڏنم،جيڪو ڪم عموما ٽن ڏينهن ۾ ٿيندو آهي، ٻئي ڏينهن صبح جو پنهنجي ڊپارٽمينٽ مان بل ٺهرائي کڻي آيو، اهو بل به هٿو هٿ پاس ڪرائي ڏنم، پنهنجي آفيس مان چيڪ ٺهرائي، هن جي حوالي ڪيم، چيڪ تائين پهچڻ ۾ گهٽ ۾ گهٽ هڪ هفتو لڳي ويندو آهي پر مون هن جو اهو ڪم ٻن ڏينهن ۾ ڪرايو، سو به بنا ڪنهن لالچ جي، ڳالهه آئي وئي ٿي وئي، ڪجهه هفتن بعد مون کي ٽنڊي ڄام جي ڪيترن ئي ماڻهن ٻڌايو ته فلاڻي مولوي، ٽنڊي ڄام جي مسجد ۾ جمع نماز جي پيش امامت کانپوءِ جيڪا دُعا گهري، انهيءَ دعا ۾ هن منهنجو نالو وٺي دُعا گهري هئي، جڏهن اها خبر مون کي ماڻهن ٻڌائي ته مون کي ڏاڍي خوشي ٿي هئي ۽ مون خدا جا لک شڪرانه ادا ڪيا.
اهڙي نموني ئي هڪ ٻيو بزرگ جيڪو حج تي وڃي رهيو هو، هن جو ڪم به مون بنا لالچ جي تڪڙو ڪري ڏنو هو، هن مون کي ڪعبه شريف مان فون ڪري، مون کي ياد ڏياريندي چيائين ته مون تنهنجي لاءِ حج پڙهندي، نالو وٺي دُعا ڪئي آهي. اهي ڪجهه اهڙيون دُعائون آئون اڃا تائين وساري نه سگهيو آهيان، منهنجي باءِ پاس آپريشن وارن ڏينهن ۾ ڪيترن ماڻهن دُعائون ڪيون، هڪ ماڻهو نجف اشرف عراق مان حضرت علي عليه السلام جي روضي تي دُعا گهرندي، مون کي فون ڪئي ۽ خيرت جو پڇيو، ٻئي هڪ ماڻهو ايران ۾ امام علي رضا عليه السلام جي روضي تي دُعا ڪندي مون کي فون ڪئي.
عالم جا الله ! آهيون، تنهنجي آسري،
اهدنا صراط المستقيم، هادي ٿي همراهه،
واحد ڪانهي واهه، تو سوا تِر جيتري.
(شاهه ڀٽائي)