ڪارو برقعو
اڪيلي........ڪارو برقعو پهريل، اچي منهنجي اڳيان هٿ جهلي چيائين:
”الله جي نالي تي خيرات ڏي!“
مون اڃان معاف ڪرڻ لاءِ چيو ئي نه ته منهنجي پاسي ۾ ويٺل نوجوان دوست چيس:
”اڄ گهڻا ڪمايا اٿي ؟“
”اڃان ته هاڻي نڪتي آهيان.......!“
”ڇو؟ منجهند ٿي ويئي آهي......!“
هوءَ ماٺ رهي......وري مون کي چيائين:
” الله جي نالي تي خيرات ڏي!“
منهنجي نوجوان دوست چيس:
”صرف پنندي آهين يا ٻيو ڪو ڌنڌو به ڪندي آهين؟“
هوءَ وري خاموش رهي........۽ مون کي چيائين:
”الله جي نالي تي خيرات ڏي!“
منهنجي نوجوان دوست چيس:
نخرا ڇو ٿي ڪرين؟ ۽ هن کان ڇا ٿي خيرات گهرين.........هي ته ويچارو هاڻي هارايل جوئاري آهي........!“
هن جي مسلسل؛ مون کان خيرات گهرڻ ۽ منهنجي نوجوان دوست جي اڍنگن سوالن جوابن منهنجي اندر ۾ هلچل پيدا ڪري ڇڏي ته پنهنجي ڪميني دوست کي جهليان هر عورت تنهنجو گراهڪ نه آهي.....!
ايتري ۾ منهنجي نوجوان دوست چيس:
”ته پوءِ هلون......؟“
ان تي فقيرياڻي پنهنجو سڌو هٿ مٿي ڪري منهن ۾ بجو وهائي ڪڍيائنس ۽ چوندي ويس:
”تو جهڙا ڪيترا ئي ڪتا؛ ائين ئي روزانو ڀونڪندا رهندا آهن.....“
۽ پوءِ منهنجي انهي نوجوان دوست جي منهن تي ڦڪي مرڪ ظاهر هئي .......جيڪا منهجي دل جي هلچل کي ماٺوڪري رهي هئي.
***