پنهنجو پاڻ سان ناراض
”صديون اڳ جڏهن جنميو هوس ڌرتي تي........آزاد حيثيت ۾......سموري ڌرتي منهنجي ئي ته هئي......ڌرتي جي هڪ ڇيڙي کان ٻئي ڇيڙي تائين پنهنجي مرضي سان گھمندو ڦرندو رهندو هوس........پهريان قدرتي آفتن مونکي ايترو ڊيڄاريو جو ان کان پنهنجو پاند آجو نه ڪرائي سگھيم.........ڊڄڻو ۽ گيدي ٿي پيم......جنهن کان ٿي ڊنم تنهن جي ٿي عبادت ڪيم......پوءِ ويا ٺهندا وڏا وڏا دائرا جن جي ور وڪڙ ۾ اڄ به ڦاٿل ئي آهيان......هاڻي روز ٿو پنهنجو پاڻ کي ماريان....وري ٿو جيان.......وري ٿو ماريان وري ٿو جيان........جيتري شدت سان ٿو پاڻ کي ماريان اوتري شدت سان ٿو جنم وٺان.......هاڻي ته پاڻ کي ئي سمجھ ۾ نٿو اچي ته آخر مان پاڻ کي پاڻ ماري چاهيان به ڇا ٿو.......؟“
”سمجھ ۾ نٿو اچي يا پوءِ مان سمجھڻ ئي نٿو چاهيان........ته آخر مان ائين ڪيان به ڇو ٿو.......ڪٿي مان ڪنهن جي هٿان استعمال ته نه ٿي رهيو آهيان........ صديون اڳ جنميو هوس ڌرتي تي........آزاد حيثيت ۾......سموري ڌرتي منهنجي ئي ته هئي......ڌرتي جي هڪ ڇيڙي کان ٻئي ڇيڙي تائين پنهنجي مرضي سان گھمندو ڦرندو رهندو هوس........مون کي سوچڻ کپي.......گھڻي سوچ ويچار کانپوءِ پنهنجي جسم سان ٻڌل بارودي جيڪٽ لاهي ذهن ۾ موجود وڏن ويڪرن دائرن ۾ اڇلي ٿو ڇڏيان.......پوءِ هڪ وڏو ڌماڪو ٿئي ٿو جنهن ۾ سمورا دائرا تباھ ٿي وڃن ٿا ۽ مان وري ٻيهر آزاد ٿي وڃان ٿو.......“
***