مان صوفي آهيان؟
”مان ڪير آهيان؟ “
اهو سوال جڏهن مان پاڻ کان ٿو پڇان ته ان سمي لطيف گھوٽ ڏي ٿو نهاريان ته شفقت مان ٿو چوي: ”هو چونين تون م چئو!“ سچل ڏي ٿو نهاريان ته اکيون اکين ۾ وجھي سرمستي ۾ ٿو چوي: ”مان جو ئي آهيان سو ئي آهيان!“ شاھ عنايت ڏي ٿو نهاريان ته پنهنجي زمين تي بيٺي ٿو چوي: ”جيڪو کيڙي سو کائي“ ۽ ٻڍل فقير ڏي ٿو نهاريان ته پنهنجي فقيري انداز ۾ ٿو چوي: ” پنهنجو وڃائي پاڻ پوءِ صورت حاصل ڪيم حق جي“. پر مان پاڻ ڪڏهن به انهيءَ سوال جو جواب ڏيئي نه سگھيو آهيان؛ ڄڻ ته اڃان من تي هڪ مونجھ آهي. ڀلا! پاڻ ئي سوال ڪجن ۽ پاڻ ئي جواب ڏجن اها ڪا ڳالھ ٺهي ٿي ڇا؟ صفا ڪو سادو ”ماڻهو“ آهيان! ڇا....؟ ڇا چيم ته مان ”ماڻهو“ آهيان! سوال جو جواب ته ملي ويو پوءِ مان ايترو وياڪل ڇو ۽ ڇا لاءِ هوس؟ منهنجي سوال جو صحيح جواب ته ملي ويو! هاڻي مان مطمئين آهيان..........مطمئين..........شائد اڃان نه.........اهو منهنجي سوال جو صحيح جواب نه آهي. ڀلا! آخر منهنجي سوال جو صحيح جواب ڇا آهي؟ مان جيڪو سڀني سان پيار ڪرڻ جي دعويٰ ڪندو رهندو آهيان ته پوءِ مان ڇا ٿيس؟ ان کي ته ”صوفي“ ئي چئبو! ته پوءِ مان به صوفي آهيان.
مان انهيءَ سوال جواب واري سوچ ويچار ۾ ئي هوس ته منهنجي گھر جي اڱڻ تي هڪ جهرڪي چڳڻ لاءِ هيٺ لهي آئي. هوءَ ڍوءُ ڪري اڏامي وڃي سڌو پاڙي واري مسجد جي مينار تي ويهي رهي اتي خوب موج مستي ڪري وري پاڙي واري گرجا گھر جي مينار تي چڙهي ويهي رهي اتي به خوب موج مستي ڪري سڌو پاڙي واري مندر جي ڀت تي چڙهي ويهي رهي مون اهو جو ڏٺو ته مون چئي ڏنو:
”صوفي ته هي جهرڪي آهي. مان ڪٿي صوفي آهيان!“
***